SA PAGDILAT KO, umaga na, maririnig ang mga huni ng ibon at ingay ng mga insekto. Malabo kong naaaninag ang bahay ng mga Sinag. Natagpuan ko ang sarili kong nakahiga sa basang lupa. Nakatagilid ako’t pulupot na nakahiga yakap ang sarili ko, nanlalamig at nanginginig, at nasa likuran ko ang kalawanging gate. Nakikita ko rin ang malikot at malabong asong si Cho-cho – dinidila-dilaan niya ang mukha ko, ramdam ko ang lagkit ng laway niya. Naririnig ko ang boses ni Sunshine, tinatawag niya ako sa pangalan ko. Tahimik akong bumangon habang binabalikan ang mga napanaginipan ko – nasa dibdib ko pa rin ang kaba. Patuloy ang pagtawag sa ‘kin ni Sunshine, napangiti ako nang mahanap siya ng mga mata ko. Nakatayo siya sa lugar na kinatatayuan niya kagabi. Hindi ako makapaniwalang nakatulog ako sa basa’
