MITSUKI’S POV
Hindi ko alam kung anong sapak ng utak ni ate Haruka. Natawa na rin si Jin sa sinabi nito at saka ako lumapit sa kanila at saka ko sya binulungan. “Ganyan talaga si ate Haruka. May saltik pero mabait naman ‘yan,” sabi ko at mas lalo pa syang natawa.
Umak’yat muna kami doon at nag-enjoy sa mga nakikita namin. Kumain na rin kami ng sabay-sabay. Habang nakatingin ako sa buong paligid ay hindi ko maiwasan ang hindi mamangha sa nakapaligid sa ‘kin. Habang nakangiting nakatingin sa tanawin ay napatingin ako kay Ma’am Janne na nakatingin sa buong paligid at tila malalim ang iniisip. Nitong mga nakaraan ay napapansin kong lagi syang tulala. Kahit na minsan maingay sya may mga oras din na sobrang tahimik nya.
“Ano kaya ang iniisip nya?” tanong ko sa sarili ko.
“Sino?” tanong ni
