บทที่ 29
“เค้กล้อเล่นค่ะ เรากลับกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวฝนตกแรง” คัพเค้กมองออกไปด้านนอกที่ตอนนี้ฝนกำลังลงเม็ดโปรยปรายลงมา
ผมกำมือของตัวเองแน่น จนรู้สึกเจ็บ เพราะต้องการข่มอารมณ์ของตัวเอง สรุปคือผมต้องโดนยัยตัวร้ายปั่นประสาท ทำให้อยากแล้วจากไป คัพเค้กปรับท่านั่งใหม่ ก่อนที่จะหันหน้ามายิ้มให้ ตอนนี้ผมจึงทำได้แค่เพียง ขับรถตรงกลับไปที่พัก ว่าไปแล้วทางที่มีแต่หลุมมันก็ทำให้อารมณ์ของผมเสียโดยใช่เหตุ
“เป็นอะไรคะ โกรธอะไรหนูเหรอ” เธอหันหน้ามาส่งสายตาออดอ้อนใส่ผม
“...”
“ไม่พูดก็ไม่รู้ว่า เป็นอะไรนะคะ อย่าทำให้บรรยากาศมาออกเดทของเรากร่อยลงไปเลยนะคะ” วงแขนเล็กถูกสวมกอดลงมาหาท่อนแขนแข็งแรงของผม เธอเอาใบหน้าแนบลงมา “ขับรถดีๆ นะคะ ฝนเริ่มตกหนักแล้ว”
สายฝนโปรยปรายลงมาหนักยิ่งขึ้น ผมจำต้องเลี้ยวเข้าข้างทางเพราะไม่ชำนาญเส้นทางแถวนี้ คัพเค้กยังคงเอาใบหน้าซบลงมาไม่ยอมห่าง ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงรักเบาๆ สร้า
