บทที่ 24
ฉันขึ้นมานั่งประจำที่คนขับ เมื่อปิดประตูรถเรียบร้อย ฉันก็ลดกระจกรถลง โดนัทเดินเข้ามาพร้อมเอาศีรษะมุดเข้ามาด้านใน สอดสายตามองความเรียบร้อยภายในรถ
“คาดเข็มขัดดีๆ อย่าลืม…” โดนัทสวมหมวกกันน็อกใบใหญ่เข้ามาในศีรษะ เขาทำมันอย่างรวดเร็วพร้อมล็อกให้เข้าที่ “เมื่อไหร่จะเลิกแข่งรถสักที เป็นผู้หญิงไม่ควรมาทำอะไรที่อันตรายแบบนี้” คำพูดของเขามันปนไปด้วยความเป็นห่วง
“ก็เหมือนนัทไง ความชอบมันห้ามกันไม่ได้หรอก” แล้วทำไมคำพูดนี้มันถึงมาจี้จุดใจดำตัวเองได้ละ น้ำตาของฉันมันเริ่มจะทำงานอีกแล้ว กลั่นเอาไว้เดี๋ยวโดนัทเห็นแล้วจะไม่ให้ลงแข่ง
“อย่าประมาท โชคดี” ฝ่ามือใหญ่ตบลงมาที่ไหล่ฉันเบาๆ ฉันพยักหน้ากลับไปเป็นการขอบคุณ ก่อนเลื่อนกระจกรถปิด ขับเข้าไปในสนามแข่ง ซึ่งมีรถยนต์คู่แข่งขับมาจอดรออยู่ก่อนแล้ว
ฉันไม่ได้เก่งกาจอะไรนัก การแข่งก็มีแพ้ชนะบ้างแล้วแต่ว่าจะเจอกับคู่แข่งแบบไหน ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง
