บทที่ 25
“ดูไม่ออก” โดนัทที่กำลังขับรถหันหน้ามาถามฉัน
“ก็แค่คิด แต่ตอนนี้เริ่มมองเห็นความจริงอ่ะ ก่อนหน้าแค่สงสัย ตอนนี้รู้แล้ว” ฉันหันหน้ามาส่งยิ้มหวานให้กับแฝดชาย ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“เลิกมองโลกในแง่ดีสักที ความคิดบวกของเธอใช้ไม่ได้กับทุกคนหรอก อีกอย่าง บอกหลายครั้งแล้วว่าถ้าดื่มห้ามขับถึงแม้จะดื่มแค่นิดหน่อยก็เถอะ” โดนัทบ่นขึ้นอีกครั้ง นับวันเขายิ่งทำตัวเหมือนพ่อเข้าไปทุกที รู้ว่าเป็นห่วง นี่ก็โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วก็ยังไม่เลิกห่วงอีก
“เข้าใจแล้วจ้าาา...แล้วนี่จะกลับเลยไหมหรือนอนที่ห้องเขาก่อนก็ได้นะ”
“ไม่ ส่งเธอเสร็จแล้ว จะกลับห้อง ยืมรถก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ขับมาคืน”
“อืม”
“อย่าได้ไปสนิทกับเขาเชียวนะ ห่างๆ เอาไว้ ไม่น่าไว้ใจ ยิ่งเป็นคู่แข่งกันด้วย ถึงแม้จะคุยกันได้ดีแค่ไหน ก็ควรเว้นระยะห่าง”
“รู้แล้วๆ บ่นเหมือนลุงแก่ไปได้ นัทก็รีบๆ กลับเถอะดึกแล้ว ขับรถดีๆ
