บทที่ 13
ฉันรีบปล่อยแขนที่โอบรอบลำคอหนาออกอย่างรวดเร็ว เขายืนจ้องฉันตาเขียวปัดเลยทีเดียว ริมฝีปากของเขานุ่มๆ โอ๊ยเขินโว้ย…
“โอ๊ย..” ฉันร้องออกมาทันที เมื่อเขาดึงเท้าของฉันไปวางบนตัก ก่อนที่จะแกะผ้าพันแผลออก “เบาๆ หน่อยได้ไหม เจ็บนะคะ” ฉันหันไปมองเขาที่เอาแต่ก้มหน้ามองแผลโดยไม่เงยหน้ามามอง
“อย่าทำแบบเมื่อกี้อีก...ผมขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย อย่าลืม..ผมเป็นผู้ชาย” เขาพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ใบหน้ายิ้มระรื่นของฉันตอนนี้ได้หุบลงไปในบัดดล แววตาที่เขามองมามันดูดุดัน จนน่าขนลุก
“ขอโทษค่ะ” เป็นหมาหงอยเลยไหมล่ะ คัพเค้ก เฮ้ย..ทำไมเขาเย็นชากับผู้หญิงได้ขนาดนี้นะ แล้วฉันมีหวังในเดทครั้งแรกแบบไหนดี แค่คิดมันก็มองไม่เห็นอนาคตแล้ว
“เสร็จแล้ว กินยา” เขาโยนซองยามาตรงหน้าตักของฉัน พร้อมขวดน้ำ แล้วเดินออกจากห้องไป ปัง!! จ๊ะ..ตามอารมณ์ไม่ทัน ปิดประตูห้องเสียงดังจนฉันแอบสะดุ้ง
หลังจากกลับมาจากการทำก
