SCENE 1: TRUTH AND CONSEQUENCES
Nakaluhod pa rin si Jessica sa malamig na semento, ang katawan niya'y nangángatál sa pag-iyak at pagsisisi. Parang mga bala ang mga luhang pumapatak sa lupa—maruruming sandali na hindi na mababawi. "I'm dying, Jayden," aniya, namamagkas ang boses. "Stage four cervical cancer. The doctors gave me six months... maybe less."
Nanlaki ang mga mata ni Jayden. Ang nag-aapoy na galit sa kanyang dibdib ay biglang kinainaw ng matinding awa. Dahan-dahan siyang lumuhod sa harap nito. Itinaas niya ang baba ni Jessica nang may lambing na ikinapanginig nito. "Bakit? Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo kailangang gumawa ng ganitong gulo, ng ganitong sakit, para lang maramdaman na may nagmamahal sa 'yo?"
"Because I'm a Montenegro!" iyak niya. "Hindi kami nagpapakita ng kahinaan. Hindi kami humihingi ng awa. Kinukuha namin ang gusto namin, winawasak ang hindi namin makuha... kahit na sa proseso, tayo rin ang masira!"
TAGPO 2: ANG PAG-UNAWA NI DESIREE
Mula sa kabilang kalsada, nakuha ni Desiree ang buong pag-amin. Hindi lang bumagsak ang puso niya para kay Jessica—nadurog ito, at muling bumuo na may bagong, malalim na pag-unawa. Nakita niya hindi ang 'ice queen', kundi isang takot na dalagang nakatingin sa kawalan. Tahimik siyang umalis, alam na ang maselang sandaling iyon ay hindi para sa kanya.
Ngunit sa kanyang paglalakad, ang kanyang mga luha ay nahalo sa malamig na hangin. At doon niya naunawaan ang nakakapagpalaya: wala siyang selos. Wala siyang galit. Siya ay... malaya na. Ang huling tanikala na kumakapit sa kanya kay Jayden ay naputol na, hindi sa isang malakas na sigaw, kundi sa isang mahinang, malungkot na buntong-hininga.
Bumirit ang kanyang telepono. Si Drake. "Need to see you. It's important. My office. Now."
TAGPO 3: ANG ULTIMATUM NI DRAKE
Nasa Montenegro Towers si Desiree, naghihintay. Pagdating ni Drake, mabigat at seryoso ang kanyang mukha.
"Alam ko ang nangyari kay Jessica," aniya nang walang preambulo. "At alam ko ang tungkol sa kanyang... kalagayan. Ang cancer."
Umupo siya sa harap ni Desiree, tinitigan siya nang diretso. "Binibigyan kita ng pagpipilian, Desiree. Isang tunay na pagpipilian. Pwede kang umalis ngayon. Sa lahat ng ito. Sa akin, sa mga kaguluhan ng kapatid ko, sa magulong mundong ito. Pwede kang bumalik sa isang ligtas at normal na buhay." Lumingon siya nang malapit, bumaba ang boses. "O kaya..."
"O kaya?" tanong ni Desiree, bumilis ang kabog ng puso.
"O kaya, manatili ka. At tulungan mo akong iligtas ang kapatid ko mula sa sarili niya. Tulungan mo akong ipakita sa kanya na ang buhay niya ay may halaga, lampas pa sa kanyang huling hininga."
TAGPO 4: ANG PASYA NI JAYDEN
Samantala, dinala ni Jayden si Jessica sa kanyang maliit ngunit maayos na apartment—ang lugar na hindi nito napupuntahan, na laging tinatawag na "pangkaraniwan" at "mababa."
"Bakit mo ako dinadala dito?" tanong ni Jessica, mahina at paos ang boses.
"Dahil kailangan mong makita kung paano mabuhay ang mga tunay na tao," sagot ni Jayden. "Kailangan mong maunawaan na ang tunay na lakas ay hindi tungkol sa pagiging matibay palagi—kundi ang lakas ng loob na hayaan ang ibang makita kang nadadapa, at ang kabaitan na hayaan silang tulungan kang tumayo."
Inupo niya ito nang marahan sa kanyang sopa at nagtungo sa kusina para gumawa ng tsaa—gaya ng itinuro ng kanyang ina, may luya at pulot. Simple. Tapat. Tunay.
TAGPO 5: ANG DI-INAASHANG PAGKAKAISA
Habang umiinom ng mainit na tsaa, napatingin si Jessica sa paligid. Nakita niya ang mga nakakuwardrong larawan ng pamilya ni Jayden—masasaya, siksikan, puno ng buhay. Isang simpleng buhay na lubhang naiiba sa kanyang malamig na mansyon, ngunit nagliliwanag ng init na hindi niya lubusang naranasan.
"Walang taong... nag-alaga sa 'kin nang ganito," aniya nang mahina. "Kahit noong bata ako. Laging yaya, drayber, assistant... hindi 'yung may nagmalasakit lang talaga."
Umupo si Jayden sa tabi niya. "Hayaan mo itong maging unang aral mo sa pagiging tunay na tao, Jessica. Okay lang na mangailangan. Okay lang na maging marupok. Okay lang na hindi maging malakas palagi."
At sa unang pagkakataon sa buhay niya, si Jessica Montenegro ay sumandal sa isang tao nang hindi muna iniisip ang halaga o ang stratihiya.
TAGPO 6: ANG PAGPIPILI NI DESIREE
Bumalik sa opisina ni Drake, puno ng katahimikan. Tumayo si Desiree, maliwanag ang pasya sa kanyang mga mata. "Mananatili ako."
Nagulat si Drake. "Bakit? Matapos ang lahat ng ginawa niya sa 'yo? Kay Jayden?"
"Dahil walang babae, gaano man kasama o nasira, ang dapat na mag-isa sa pagharap sa cancer," aniya nang matatag. "At dahil..." Huminga siya nang malalim. "Masakit man aminin, pero... I care about you. Tungkol sa iyo at sa iyong pamilya."
Dinakma ni Drake ang kamay nito, isang kilos ng pasasalamat at higit pa, ngunit dahan-dahan itong binawi ni Desiree. "Pero hindi ko ito ginagawa para sa atin, Drake. Ginagawa ko ito para sa kanya. Ito ay tungkol sa habag, hindi sa pag-ibig."
TAGPO 7: ANG USAPAN
Kinabukasan, nagkita-kita sila sa penthouse—sina Drake, Desiree, Jayden, at Jessica. Puno ng tensyon at mga hindi pa nasasabing salita ang paligid.
"Mayroon akong proposisyon," anunsyo ni Drake. "Kailangan ni Jessica ng agarang espesyal na paggamot. Ang pinakamahus na oncologist para sa kanyang karamdaman ay nasa Singapore. Pero hindi siya pwedeng pumunta mag-isa. Hindi niya dapat gawin nang mag-isa."
Bago pa makapagsalita ang sinuman, tumayo si Jayden. "Sasama ako sa kanya."
Lahat ng tingin ay napunta sa kanya—lalo na kay Jessica.
"Bakit?" tanong ni Jessica, halos hindi marinig. "Matapos ang ginawa ko sa 'yo... bakit?"
"Dahil sa gitna ng iyong kaguluhan, tinanong mo ako kung ano ang pakiramdam ng minamahal," aniya nang simple. "At sa halip na sabihin lang sa 'yo... gusto kong ipakita sa 'yo."
TAGPO 8: ANG PAMAMAALAM
Makalipas ang dalawang araw, nakatayo sila sa masiksikang NAIA Terminal 3. Si Jessica, nakasuot ng simpleng damit, mukhang maliit at marupok nang wala ang kanyang baluting mamahaling kasuotan.
Lumapit ito kay Desiree. "Desiree," aniya nang mahina. "I'm... sorry. Para sa lahat. Ang mga kasinungalingan, ang paratang... sa pagtatangkang sirain ang maganda sa pagitan mo at Jayden."
Tumango si Desiree, ngumiti nang taos-puso. Hinawakan niya ang kamay ni Jessica. "Nakalipas na 'yon. Pagaling ka, Jessica. At..." dagdag niya, pabulong, "...ingatan mo si Jayden. Isa siya sa mabubuti."
Lumingon siya kay Jayden. Tumingin sila sa isa't isa, dalawang taong nagmahalan sa ligtas at predictable na paraan, at ngayon ay magpapaalam para humanap ng isang mas magulong, mas masalimuot, ngunit mas tunay na bagay.
"Be happy," bulong niya, niyakap ito nang mahigpit.
"You too, Des," bulong nito pabalik. "You deserve the world."
TAGPO 9: ANG BAGONG SIMULA
Nakaupo sina Desiree at Drake sa kanyang opisina, pinagmamasdan ang ilaw ng umalis na eroplano sa bintana.
"Okay ka lang ba?" tanong ni Drake, may pag-aalala.
Humigop ng malalim na hininga si Desiree. Inaasahan niya ang kalungkutan, ngunit wala. Sa halip, nararamdaman niya ang kakaibang kapayapaan. "Oo," sagot niya, ngumiti. "Sa unang pagkakataon sa mahabang panahon... nararamdaman kong nasa tamang lugar ako."
Dinakma ni Drake ang kanyang kamay, at ngayon, hindi na siya bumitiw. Magkahawak ang kanilang mga daliri, isang tahimik na pangako ng bagong simula.
TAGPO 10: ANG BAGONG BANTA
Biglang nabasag ang sandali nang buksan nang biglaan ang pinto. Nakatayo roon si Stephen, namumutla, nanginginig ang kamay habang hawak ang isang lumang folder.
"Drake, kailangan mong makita ito. Ngayon na." Inihagis niya ang folder sa mesa.
Nasa loob ang mga lumang dokumento—isang marriage certificate ng ama ni Drake at isang babaeng hindi ang kanilang ina, mga taon bago ito nagpakasal. At sa ilalim, mga lumang larawan ng isang bata... isang batang lalaki na may pamilyar, matalim na mga mata, na kamukhang-kamukha ni...
Binitawan ni Stephen ang salitang gigising sa kanilang lahat: "Drake... may kapatid ka pala. A half-brother. At ito ay isang taong kilalang-kilala mo."
Bago pa man nila ito maunawaan, may pumasok na delivery man, may dalang isang magarbong bouquet ng mga bihirang black orchid para kay Desiree. Nakasulat sa kard: "From your secret admirer." Ngunit nang ilapit niya ang mukha para amuyin ang mga bulaklak, bigla siyang nahilo, lumabo ang paningin, at namutla.
Ang huling narinig niya bago mawalan ng malay at maitim ang paligid, ay ang boses ni Drake, sumisigaw ng kanyang pangalan na puno ng matinding takot.