" THE HIDDEN HEIR'S SEÇRET "

CHAPTER 5: CROSSROADS OF THE HEARTS

SCENE 1: DESIREE'S MIDNIGHT CONFESSION

Ang pagbaba ng elevator ay parang metafora ng buhay niya—mabilis, kontrolado, pero papasok sa hindi alam na lugar. Nakatayo si Desiree sa harap ng elevator, ang dibdib niya’y parang may sariling pintig, isang mabangis na tambol ng pagkakasala at pag-aalsa. Ang alaala ng hawak ni Drake sa pisngi niya ay parang paso—isang marka ng ipinagbabawal na pagnanasa. “Call me Drake when we’re alone.” Ang boses niya—malalim, puno ng pangako at panganib—ay umuukit pa rin sa kanyang isipan, isang hipnotikong awit na hindi niya mapawi.

Biglang bumukas ang elevator at… “Jayden?”

Nakatayo ito roon, mukhang pagod pero may kakaibang kapayapaan sa mga mata, isang kapayapaang hindi niya nakilala dati. “Des, I—” Tumigil ito nang makita ang itsura ni Desiree—mamula ang pisngi, mga mata nakatitig nang diretso, ang buong katawan alerto. “Are you okay? Bakit parang nagmamadali ka? Parang may hinahabol ka?”

Because I almost kissed another man. Because I was a breath away from betraying you. Because your best friend is a traitor to your trust.

“Wala, pagod lang sa trabaho,” sabi niya, pinilit ang ngiti na pakiramdam niya’y basag na salamin. “Ikaw? Bakit ka nandito? Akala ko ba uuwi ka na?”

“I was with… Jessica.” May bahid ng guilt sa boses niya, isang pag-aatubili na ikinabagabag ng puso ni Desiree. “Hindi siya maayos. Medyo… delikado ang kondisyon. Kailangan kong siguraduhin na ligtas siyang nakauwi.”

Jessica. Ang pangalan niya’y nakabitin sa pagitan nila parang digmaan, isang matalim na espada na pumutol sa katahimikan. Bakit pakiramdam niya ay may mas malaking lihim na nag-uumpugan sa pagitan nila?

---

SCENE 2: LALONG LUMALALIM ANG OBSESSION NI DRAKE

Samantala, nasa penthouse pa rin si Drake, nakatayo sa balkonahe, ang city lights sa ibaba parang dagat ng malamig na apoy, pero walang init kumpara sa alaala ng lapit ni Desiree. Naamoy pa rin niya ang pabango niya—simple pero nakakalasing, parang sampaguita pagkatapos ng ulan, hindi gaya ng mabigat at mamahaling scents ng ibang babae sa mundo niya na ngayon ay amoy artipisyal at nakakasakal.

Nag-vibrate ang phone niya. Jessica. “Brother, kailangan kitang kausapin tungkol sa health ko. Lumalala na.”

Pero kahit ang worried tone ng kapatid niya, na dati signal ng proteksyon niya, hindi siya nakalayo sa alon ng sariling isip. Ang nakikita lang niya ay mukha ni Desiree—ang mga mata niya, hindi lang sa sorpresa kundi may flicker ng hindi napigil na nais nung hinawakan niya, ang mga labi, bahagyang glossed, bahagyang nakabuka sa silent gasp.

“Tomorrow, Jessica,” sagot niya, rough at may restraint na nawawala. “May kailangan muna akong ayusin.” Something more important.

Tinapos niya ang tawag, kinuha ang phone, mabilis ang fingers na parang predator. Binuksan ang private, encrypted folder. Security footage ng gabi na iyon, sa camera sa balcony door. Nandoon siya, frozen, mukha naka-tilt pataas sa kanya, katawan nakasandal, perfect na larawan ng surrender bago siya tumakbo. Paulit-ulit niyang pinanood ang loop—Desiree, tumatakbo palayo sa kanya.

Ngumiti siya, slow at possessive. “You can run, Desiree,” bulong niya sa malawak at mamahaling kwarto, parang vow. “Pero hindi mo matatakasan ang nararamdaman natin. At hindi ko kailanman pinapalampas ang akin.”

---

SCENE 3: PUSO NI JESSICA AY BUKAS

Sa mansion ng Montenegro, nakaupo si Jessica sa kama, katawan napapalibutan ng mamahaling satin pero puso nakagapos sa lamig ng takot. Hawak niya ang medical results, parang death sentence ang pakiramdam. Words blurred: “Progressive condition… immediate and aggressive treatment advised… prognosis guarded…”

Pero sa halip na lamig ng takot, may naramdaman siyang hindi inaasahang init. Alaala ng balikat ni Jayden, solid at unyielding comfort, na kahit siya’y napagod at nakatulog sa kanya, hindi siya iniwasan o pinagmasdan ng awa. Siya lang… nanatili.

Bakit siya? tanong niya, tinuturok ang nail sa letterhead. Sa lahat ng powerful, wealthy men sa lungsod na ito, bakit yung isa lang na nakikita ang babaeng bumabagsak sa likod ng pangalan ng Montenegro ang hindi ko dapat na gusto? Ang hindi ko puwedeng makuha?

Nag-silab ang phone niya: Stephen: “We need to talk about Desiree. She’s becoming a problem. Drake’s focus is slipping.”

Fingers ni Jessica, usually steady at calculated, kumilos mabilis sa screen: “Leave her to me. I have a plan.”

Pero unang beses, pakiramdam niya hollow ang words—parang script na pagod na siyang basahin. Ang laro, manipulations, hindi na masaya. Not when real hearts, including hers, are on the line.

---

SCENE 4: CONFRONTATION SA OFFICE

Kinabukasan, pumasok si Desiree nang maaga, hoping na ang sterile morning light ay mag-erase sa shadows ng intimacy kagabi. Pero andiyan na siya, nakatayo sa office, parang bagyo sa katahimikan, nakasandal sa desk niya.

“Good morning,” sabi niya, deceptively casual, parang hindi na-rewire ang relasyon nila kagabi. Pero eyes niya—intense storm-grey—burned with banked fire.

“Sir Drake,” sigaw ni Desiree, voice tight, sinubukan i-sidestep siya.

Lumapit siya, parang panther, blocked path effortlessly. “About last night—” low, dangerous tone.

“Let’s forget last night ever happened,” ganti niya, rushed breath. Clutching folder like shield. “May boyfriend ako, planning marriage soon. You have… empire. This is inappropriate, unprofessional, and—”

“Since when have I cared about appropriate?” hamon niya, scent of sandalwood and power invaded senses niya. “Tell me you felt nothing. Look me in the eye and say you felt nothing, and I’ll walk away forever.”

Say it! sigaw ng isip niya. Lie!

Pero puso niya… treacherous, pounding, alive… silent, truth deafening.

---

SCENE 5: JAYDEN’S CHOICE

Hapon, natanggap ni Jayden ang tawag ng abogado: “Mr. Cruz, reminder: six months lang ang limit sa marriage condition o mapupunta sa charity ang fortune. The clock is ticking.”

Napailing si Jayden, damdamin magulo. Alam niya ang dapat gawin. Time to choose safe path. Nag-drive siya diretso sa office ni Desiree, bouquet ng white roses, puso mabigat, handang ayusin at i-propose ang future.

Pero pagdating, nakita niya sa glass wall—Drake at Desiree, sobrang lapit, charged na space kahit soundproof glass.

Instead na anger o betrayal, naramdaman niya relief. Ang door sa cage ng predictable future… blown open.

---

SCENE 6: THE CONFESSION

Nakauwi sa apartment ni Desiree. Katahimikan mas mabigat kaysa anumang away.

“Des, kailangan nating pag-usapan ang… atin. Ang kinabukasan natin.”

Umupo si Desiree, hands trembling sa keys. “Jayden, may kailangan din akong sabihin—” ready i-confess sins niya.

“Hintay,” interrupt ni Jayden, voice calm at heartbreaking. Umupo sa harap niya, hawak kamay niya ng warm.

“Una, gusto kong aminin… naging malapit ako kay Jessica. At kahit mali, kahit dapat ikahiya… naramdaman kong buo ako sa piling niya. Nakikita niya ang totoo kong sarili, hindi yung version na gusto kong ipakita.”

Nanlaki ang mata ni Desiree. “What are you saying?”

“I’m saying… baka pareho tayong nagsisinungaling sa sarili. Baka cling tayo sa dream na hindi na akma. I love you, Des. Always. You’re my best friend. Pero… I think I’m in love with someone else.”

---

SCENE 7: CLIFFHANGER

Biglang kumatok sa pinto. Mariin. Urgent. Parang kulog ng bagyo.

Pagbukas ni Desiree, nakatayo si Stephen, kulay-abo ang mukha, seryoso, mata puno ng takot.

“Desiree, kailangan mong umalis. Ngayon na. Pack a bag. Don’t tell anyone where you’re going.”

“Bakit? Anong nangyayari?” tinig niya, manipis, panicked.

Tumingin siya kay Jayden, then muli kay Stephen. “Because Drake just found out about Jayden’s inheritance. At alam niya ang complicated connection mo kay Jessica. Nakikita niya bilang threat, conspiracy against him.”

Tumahimik si Stephen bago magpatuloy, words parang kidlat:

“And there’s something else you need to know. Ang tunay na dahilan kung bakit dangerously obsessed si Drake… hindi lang kasi iba ka. Ito kasi… ikaw ang living, breathing image ng first love niya, Isabella—yung babae na namatay sa car crash five years ago… na siya mismo ang nagda-drive. Yung babae na namatay dahil sa kanya.”