ฟื้นตัว
776 Words
โปรเเกรม!:
"ตื่นนายท่านตื่น!!!! "
"เห้ยผีที่ไหนมาหลอกกูวะกลางวันเเสกๆ อ้อเสียงอีระบบโปรเเกรมบ้าบอกนี่เอง มาอะไรตอนนี้อีชั่ว จำไว้นะ"
โปรเเกรม
"ท่านนอนเกิน12 ชั่วโมงปลดล็อคยาฟื้นฟูร่างกาย เรามีให้นายท่านทดลองใช้หนึ่งขวดเเค่คิดหรือนึกมันก็จะออกมา"
"คงไม่ใช่ยาพิษหรอกนะ"
"อาจจะใช่"
"เอ้าอีนี่"
"หมดหน้าที่เเล้วขอตัวก่อนสวัสดีค่ะ"
"ชิ" สโนว์เบ้ปากมองบ่นอย่างเอือมๆ เเละกลับมาคิดเรื่องยาฟื้นฟูที่ปลดล็อคเมื่อสักครู่ โลกใบใหม่คงจะเป็นโรคเเฟนตาซีเวทมนต์เเน่เลยดูเเเล้วมียาฟื้นฟูมาขนาดนี้ เเต่เดียวก่อนเขาอยู่ที่ไหนเนี่ย สายตาสอดส่องไปรอบบริเวณบ้านอย่างพิจารณา บ้านไม้หลังปานกลางข้างในดูอบอุ่นไม่น้อยมีมีชั้นหนังสือเยอะพอสมควร
เเละถัดมาก็เป็นเตียงที่เขานอนนุ่มๆคงจะเป็นขนสัตว์เเน่ๆ ข้างเตียงลงไปเหมื่อนจะมีหมาตัวน้อยขนสีขาวนอนอยู่ด้วย
"กลายร่างเป็นหมาตัวเล็กได้ด้วยวะ..." ถึงจะดูน่ารักอยู่หรอกเเต่จิตใจของมันนั้นใช้ไม่ได้ชั่วเลวทรามข่มขืนคนไม่มีทางสู้ เเต่ก็นะ มีหรอทาสหมาอย่างเขาจะไม่เอ็นดู
"ไอ้ตัวเล็ก~~~"
"เอ็งๆ...งื้อ" เสียงร้องเล็กๆตกใจดังขึ้นเมื่อสโนว์เอื้อมตัวลงไปจับขึ้นมาอุ้มไว้เเนบอก วูฟที่กำลังนอนเพลินๆตกใจไม่น้อย การขยายร่างหดร่างทำให้นิสัยของเขานั้นเเตกต่างกันไปด้วยพออยู่ในร่างลูกหมาตัวเล็กนิสัยก็จะเหมื่อนลูกหมาปกติทั่วไปที่กลัวง่ายขี้อ้อนเเละน่ารัก
กลิ่นหอมอ่อนๆจากคนที่อุ้มทำให้วูฟต้องเอาหน้าซุกเเนบอกเพื่อสูดดมกิน
"ถึงนายจะเคยข่มขืนฉันเเต่ให้อภัยเเล้วน่ารักมากเลยลูก กอดๆ" นี่สินะที่เรียกว่าโกรธง่ายหายเร็ว เเละยิ่งมีของที่ถูกใจหรือชอบก็จะยิ่งหายโกรธไวเเละลืมเรื่องเสียๆหายๆไปทันที
"อ้ะจริงสิยาฟื้นฟู " สโนว์นึกถึงยาฟื้นฟูขึ้นมาในหัวสมองจินตนาการขวดเเละสีของมันเท่าที่เคยเห็นในหนัง ขวดรูปร่างเรียวๆเหมือนเพรชสีน้ำเป็นสีเขียว
พรึบ"
โป้ก
"โอ้ย..!" เหมื่อนจะสำเร็จเมื่อมีขวดเเก้วตกลงมาจากบนหัวทำให้เจ็บไม่เบา
"อ้าว ยาฟื้นฟูเป็นสีฟ้า ขวดเป็นขวดรูปดาว เเละสิ่งที่จินตนาการเมื่อกี้ทำไปเพื่ออะไรเนี่ยคิดว่าจะออกมาตามความคิด" สโนว์คิดในใจ
"เอ๋งๆ" วูฟที่นั่งอยู่บนตักร่างบางมองเเละเอียงคอส่ายไปมาอย่างสงสัย จนสโนว์อดไม่ได้ที่จะลูปหัวเบาๆให้กับความน่ารักนั้น
"เอาละใช้ไงละ เปิดขวดเเละเทใส่ลงบนหัว" สโนว์อ่านป้ายที่เเปะมาข้างขวดดีนะที่มีวิธีการใช้บอกมาด้วย ไม่รอช้าให้มากความสโนว์ก็เปิดฝาขวดเเละราดน้ำฟื้นฟูสีฟ้าใสๆใส่หัวตัวเอง ละอองน้ำเเตกกระจายออกมาเป็นเเสงวิบวับๆ ร่างกายของเขาเริ่มรู้สึกเย็นเเละเหมื่อนได้รับการฟื้นฟูอย่างเต็มที่อาการปวดกล้ามเนื้อตัวเริ่มหายรอยกัดรอยดูดก็ด้วย เเละที่สำคัญเลยที่รูบริเวณด้านหลังที่บอบช้ำ
"อ๋าสดชื่นจัง เอาละรักษาตัวเสร็จเเล้ว ไปภจญภัยกันดีกว่า ไอ้หมาน้อยขอยืมของในบ้านหน่อยนะ" สโนว์ลุกขึ้นยืนเต็มตัวร่างกายมีเเรงกระปี่กระเป่าขึ้นมาพอสมควร สโนว์วิ่งรอบบ้านของวูฟอย่างไม่เกรงใจหยิบกระเป๋าเป้อันใหญ่ที่วูฟมีมาใส่ของที่จำเป็น ของทั้งหมดก็ไม่ได้เอามาจากไหนไกลก็ในบ้านเจ้าหมาน้อยนี่เเหละ เสื้อผ้าสองสามชุด ตะเกียง มีด สมุดความรู้สองสามเล่มหยิบมาก่อนค่อยเปิดอ่าน
"วูฟนายอยู่นี่เเหละเราจะออกไปภจญภัยโชคดีนะไว้เจอกันเมื่อชาติต้องการ
"เอ๋งๆ"
"อะ..."สโนว์ที่กำลังจะก้าวเท้าเดินออกไปต้องหยุดชงักกับเสียงร้องหงึงๆของหมาป่าตัวน้อย
"จะไปหรอ..."
"หงึงๆ"
"เห้อก็ได้มา สโนว์เข้าไปอุ้มวูฟมาไว้ในอ้อมอกเเละออกเดินทางเพื่อสำรวจโลกใบใหม่ทันที
"ลุย!!!ภจญภัย!!"
- Writer
