ลูกชายสุดที่รักกำลังยืนมองพี่ตั้วตาไม่กะพริบ พี่ตั้วเองก็ทำตัวไม่ถูก เขาพยายามยิ้มให้แฟรงก์ แต่ว่าลูกชายฉันนิ่งมาก หรือว่าแฟรงก์จะไม่ถูกชะตากับพี่ตั้วงั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นคือแย่เลยนะ
“ทักทายลุงตั้วหน่อยดีไหมคะลูกชาย” ความนิ่งของลูกชายทำให้ฉันรู้สึกกลัว
“หวัดดีครับ” แฟรงก์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าไม่ยิ้มไม่แย้มเลย
“หวัดดีครับน้องแฟรงก์”
“คุณลุงเป็นใครครับ ทำไมมากับแม่ฝ้าย”
“เป็นเพื่อนของคนนั้นครับ” พี่ตั้วยิ้มสู้ ชี้ยิ้วไปที่พี่วายุ
“ใช่ครับแฟรงก์คนนี้เพื่อนพ่อครับ” พี่วายุเดินออกมารับหน้า ก่อนจะมาถึงฉันได้ส่งข้อความบอกหยกให้เตรียมรับมือเรื่องนี้ไว้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลไหม
“ทำไมเพื่อนพ่อวามากับแม่ฝ้ายครับ”
“เราบังเอิญเจอกันก็เลยมาด้วยกันค่ะ” โน้มตัวลงอุ้มลูกชายขึ้นมากอดด้วยความคิดถึง “คิดถึงแม่ไหมคะคนเก่ง”
“คิดถึงครับ คิดถึงมากเลย” แฟรงก์โน้มใบหน้ามาหอมแก้มฉันทั้งข้างซ้
