INTRO
คำเตือน : เนื้อหาภายในฉากนี้มีการใช้คำหยาบ โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
“ไหน…คนที่บอกว่าเป็นเพื่อน ทำไมได้กันเองวะ ?” แบดซ์ถามออกมาด้วยนํ้าเสียงเครียดแค้น ร่างหนาที่เปลือยเปล่าเดินย่างกรายเข้าไปหาคนตัวเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง สภาพร่างกายของเธอเละเทะจากการกระทำของแบดซ์ ตามเนื้อตัวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยดูด ร่างบอบบางสั่นเทาด้วยอาการหวาดกลัว
สิ่งที่กอหญ้ากลัวมากที่สุดไม่ใช่ผีแต่เป็น แฟนเก่า…
“เราเลิกกันไปแล้วอย่ามายุ่งกับกอหญ้าอีกเลยนะคะ” ปากเรียวเล็กที่เคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูอ่อนเอ่ยบอกพร้อมขยับร่างกายไปชิดกับหัวเตียงด้วยอาการสั่นเทา
ผมเผ้าของเธอยุ่งเหยิงจนไม่สามารถมองได้ เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยบีบและรอยแดงจากมือหนา บนเตียงนอนมีคราบเลือดและคราบนํ้ากามจากศึกหนักยกที่ผ่านมาแต่ดูเหมือนว่าแบดซ์ก็ยังไม่พอกับความแค้นของตนเองที่มีมาตั้งแต่อดีต
“ใช่ กูกับมึงเลิกกันไปแล้ว แต่คิดหรอว่ากูจะปล่อยมึงไปมีความสุขกับมัน”
“ปล่อยกอหญ้าไปได้ไหม…ขอร้องเถอะนะพี่แบดซ์” มือเล็กยกขึ้นไหว้คนตรงหน้าเพื่อร้องขอชีวิต พลันนํ้าตามันก็ไหลออกจากดวงตากลมโตอาบพวงแก้มเนียนใส ตอนนี้เขาราวกับปีศาจที่พร้อมจะฉีกร่างของเธอให้กระจุยเป็นชิ้น ๆ
“กูไม่มีความสุข มึงก็ไม่มีวันมีความสุข ไม่กูก็มึงต้องฉิบหายกันไปข้าง”
“ไม่นะ…”
ปึก !
“อื้อ!”
“อ๊า!…แน่นฉิบ! มันไม่เอามึงบ้างหรอวะกอหญ้า” แบดซ์จับเรียวขาสวยอ้าออกกว้างก่อนจะดันแก่นกายใหญ่ไซซ์ 60 เข้าไปในร่องบวมเป่งที่ตนเองกระแทกไปหลายนํ้าก่อนหน้านี้ กอหญ้ากัดปากตนเองแน่นและกรีดร้องออกมาด้วยความทรมาน ร่างกายของเธอมันแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“อยะ อย่า…อึก!” ร่างบอบบางสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งจากแรงกระแทก แม้กอหญ้าจะร้องไห้ออกมาแสนทรมานแค่ไหนแต่ผู้ชายอย่างแบดซ์ที่มีความแค้นต่อเธอมากก็ไม่มีทางหยุด
เขากระทำกับร่างกายของเธอราวกับไม่มีความรู้สึก…
_____________________________________
แค่อินโทรก็น่าจะรู้ถึงความปากแซ่บของพี่มันแล้วใช่มั้ยคะ 🤣🤣🤣