C H A P T E R 6
802 Words
"Saan ka galing?bakit ngayon kalang? siguro lumandi ka naman kanina?!"
Bungad na bungad ang sermon ni mom ito na naman ulit kami magtatalo tapos kakampihan ni dad.
Ganon naman talaga lagi na alam na malandi ako ,p****k ako yan yung mga sinabi nila sakin masakit Noe?sarili mong pamilya ginaganyan ka?parang walang pagmamahalan sa isa't isa.
"Ilang beses ko na Pong sasabihin sa inyo nagaaral mo po ako hindi ako malandi ma!"
Gusto ko umiyak sa harapan nya at lumuhod tapos sasabihin na mahalin din ako kagaya ng pagmamahal nya kay ate puro si ate nalang si ate Kaela nalang lagi.
"Aba! sumasagot Kana ngayon?! hanggang kailan ka titino?!"
Kinuyom ko ang kamao ko kulang nalang susuntukin kona ang sarili kong ina.
"OO BAKIT BAWAL BA,MA?BAKIT?KAYO LANG BA MAY KARAPATAN SIGAWAN AKO NG GANYAN?INA KO BA TALAGA KAYO KASI MA WALA KANG KWENTANG INA!"
isang sampal naman ng inabot ko sakanya sanay ka ako masaktan sanay na ako sa mga sinasabi nya lagi pero tinitiis ko kasi pamilya ko sila mahal ko sila.
"Hayop ka!sino nagsabi na wala akong kwentang ina?! hindi kita pinalaki ng ganyan kaya umayos ka anak lang kita"
Anak lang kita?tangina?!
"ANO?ANAK MO AKO?KAILAN? HINDI KO NARAMDAMAN NA NAGING INA KA SAKIN NI HINDI MO AKO MINAHAL DAHIL PURO NALANG SI ATE MA PANO AKO?!PANO MANANAHIMIK ANG BAHAY NA ITO ?PANO MAGING MASAYA MA!"
Kailan kaya nya ako maituturing na anak? kailan nya ako ipakilala sa lahat na ang anak nya ay maganda kagaya nya ? Kinakahiya nya ako kasi maling bunga ako pagkakamali na hindi nya gusto nasira ang buhay nya dahil sakin.
"What's happening here?!"
Oh nandito narin pala ang magaling kong tatay.
"Lintek turuan mo nga ng leksyon ang batang iyan!"
Talagang nagkampihan pa sila sa harapan ko ngayon hindi ko alam kong bakit nila ako ginaganito?
Wala na akong kakampi dito sa bahay magisa ako na lumalaban kahit pagod na , kakayanin ko para sa sarili ko.
"Lola kumain na ho kayo para maging malakas ang inyong pangangatawan sige ka po baka dead's in ka po agad di joke lang lola pero kumain ng Ho kayo at tsaka hahanapin ko po ang apo nyo lola wag kayong magalala"
Isa si lola Rita sa nasabugan na bus puro sugat ito pero awa ng diyos naligtas sya muntik na sya mamatay kung hindi agad sinagawa ang operasyon kahapon.
Kasalukuyan nyang hinahanap ang apo nya dito sa South Cotabato taga Maynila kasi sya at ngayon gustong gusto nya makita ang nawawalang apo nya gusto ko syang tulungan at alam ko rin ang pakiramdam na mawalay sa pamilya.
Sana ganito rin si mom at dad sana hinahanap din nila ako katulad kay lola na ngayon naghahanap ang nawawala nyang apo anong pakiramdam na mahalin ka ng pamilya mo? tanggapin ka bilang anak?.
"H-hahanapin mo ang apo ko Doc?"
Maluha-luha nyang sabi sakin.
"Oho lola hahanapin namin ang apo nyo anong pangalan ng apo nyo? kailangan namin yun para ma trace agad sya lola"
Nakagawa si lola ni isang pamilya hindi pumunta dito kagaya lang pala kami ni lola inalila na ng pamilya dahil wala na kaming kwenta sa mundo pero ako at si lola patuloy parin umahakbang sa pagsubok.
"A-angline Cortez ang gandang pangalan diba?pero iniwan ako ng apo ko dahil hindi nya na ako kayang alagaan pa pasensya Kana doc kong naabala pa kita"
Malungkot na saad ni lola Rita.
"Ayos lang ho yun alam ko naman ang pakiramdam na mawalan ng isang pamilya e"
Gusto ko maluha kaso pinigilan ko ayoko makita ni lola na umiiyak ako .
"Saan ba ang pamilya mo?"
Nanlamig naman ako sa tanong ni lola.
"A-ano po?ewan ko lola hindi ko alam siguro kasi hindi na ako kailangan nila hindi na nila ako mahal pero ok na ako sa buhay ko lola bilang doctor Ho kailangan ko maglingkod sa bayan at mga taong May sakit"
Noon paman pangarap kona ito ,so ito na ako ngayon natupad ko rin kasi May kulang parin kahit doctor na ako hindi sila naging proud sakin.
Dahil mas mahal nila at mahalaga pa si ate kaysa sakin kahit nabuntis sya ng maaga at hindi nakatapos ng pag-aaral ay mas inuna pa ni mom at dad ang ate ko nakakainggit sa tuwing nakikita ko silang magkasama paglagay parang wala lang ako kumbaga invisible para sa kanila.
"Ayos lang yan hija alam mo kahit mahirap para sakin ang malayo sa apo ko kinakaya ko parin kahit hindi na ako mahal ng apo ko mamahalin ko parin sya dahil alam natin lahat na pagsubok lang ito makakaya nating lagpasan ,kaya balang araw huhupa din ang sakit sa dibdib mo dapat patawarin mo sila at papatawarin karin nila "
Right,alam ko naman pagsubok ang lahat kaya kahit anong mangyari papatawarin ko rin sila dahil pamilya ko parin iyon at mahal ko.
- Writer
