เสียงนาฬิกาบนผนังบ้านเดินผ่านเลขสามทุ่มไปเล็กน้อยนิรินลืมตาขึ้นช้า ๆ
แสงไฟสีวอร์มยังเปิดอยู่บางจุดในบ้าน ไม่สว่างจ้า แต่พอให้มองเห็นได้ชัด
เธอลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมผ้าห่มที่หล่นลงมาสะบัดเบา ๆ แล้วกวาดสายตาไปรอบบ้าน
พี่บอยยังอยู่ตรงนั้นนั่งเอนหลับพิงพนักโซฟา หัวพิงขอบเบาะ
ไฟจากโต๊ะเล็กข้างตัวสาดแสงลงบนเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบที่เขาใส่ในวันนี้
เส้นผมยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเข้มเงียบสงบเหมือนทุกที
นิรินยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆขาเล็กเดินพาร่างตัวเองเข้าห้องน้ำ
ในหัวเธอไม่ได้คิดเรื่องเรียนอีกแล้ว ไม่ได้กังวลเรื่องอนาคตเหมือนทุกคืน
คืนนี้...เธออยากขอบคุณ
ในแบบของผู้หญิงที่ไม่อยากให้เขาเป็นแค่ “คนดูแล” อีกต่อไป
น้ำอุ่นไหลผ่านไหล่ขาวระหง เธอค่อย ๆ ล้างความเหนื่อยออกจากเนื้อตัว
หยดน้ำเกาะบนผิวเนียน แล้วไหลผ่านแผ่นหลังลงมาตามเรียวขา
กลิ่นสบู่อ่อน ๆ ลอยอวลในห้องน้ำเมื่ออาบน้ำเสร็จ
นิ
