ตอนที่ 10 ของที่เคยใช้เอาตัวรอด…วันนี้อยากใช้กับเขาแค่คนเดียว nc

1699 Words

ตอนที่ 10 ของที่เคยใช้เอาตัวรอด…วันนี้อยากใช้กับเขาแค่คนเดียว เช้าวันหยุดแสงแดดลอดม่านเข้ามาอย่างขี้เกียจอากาศในห้องอุ่นกำลังดี นิรินตื่นก่อน เป็นเช้าที่เธอไม่ต้องตั้งปลุก ไม่ต้องแต่งหน้า ไม่ต้องตอบแชทลูกค้า ร่างของพี่บอยยังหลับสบายเขานอนหงายอยู่ข้างเธอในเสื้อยืดสีจาง หายใจสม่ำเสมออย่างคนที่หลับลึกหลังเฝ้าไข้มาหลายคืนเธอลุกขึ้นนั่งมองเขานิ่ง ๆ ในใจเหมือนกำลังซึมซับทุกมิลลิเมตรของเขามือแตะหน้าอกตัวเองเบา ๆ ก่อนจะโน้มตัวลงช้า ๆ ริมฝีปากเธอแตะแนบลงที่หน้าท้องเขาเบา ๆจูบลงไปทีละนิด จนถึงขอบกางเกง มือเธอลูบเบา ๆ ตามต้นขา ปลุกแท่งเนื้อส่วนนั้นให้ค่อย ๆ แข็งตัวขึ้นจากนิทรา เขาขยับตัวนิดหน่อยก่อนจะลืมตาเห็นเธอกำลัง... คุกเข่าระหว่างขาเขา “นิริน...” เสียงเขาแผ่วแต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อเธอก็ก้มลง ดูดแท่งเนื้อของเขาอย่างแนบแน่นทันที ริมฝีปากนุ่มร้อนโอบรัดแท่งเนื้อทั้งลำลิ้นที่ฝึกฝนจากโลกที่เธอเคยผ่านมา...วันนี้ใช้กับเขาเพียงคนเดียว ช้าแต่ลึกแน่นแต่ละมุน บางจังหวะเธอหยุดแล้ว เลีย บริเวณใต้โคนเบา ๆ ก่อนจะกลืนกลับเข้าไปสุดโคนอีกครั้งเสียงหอบหายใจของพี่บอยเริ่มถี่ขึ้น เขาขยุ้มผ้าปูเตียงแน่น มือสั่นเล็กน้อยข้างหนึ่งแต่ก็ไม่แตะหัวเธอ ปล่อยให้เธอควบคุมทุกอย่างและเมื่อเขากระซิบ “หนูจะทำให้พี่ตายเลยหรือไง…” เธอก็ยิ้ม...ในจังหวะที่ยังคาบแท่งเนื้ออยู่ก่อนจะถอนปากออกแล้วกระซิบกลับเสียงพร่า “ถ้าจะตาย…ก็ตายใต้ร่องหนูนะคะพี่บอย” ไม่ทันให้เขาตอบเธอก็ ขึ้นคร่อมเขาในทันที ถอดเสื้อตัวเองทิ้งพริบตาเดียว แล้ว จับแท่งเนื้อแนบตรงกลีบกลางใจสาวอย่างแม่นยำ เธอกดตัวลงช้า ๆ ปล่อยให้แท่งเนื้อใหญ่ คืบคลานเข้าสู่ร่องกลีบฉ่ำเยิ้มอย่างแนบแน่น เขาครางเสียงพร่า "อืมมม...." “หนูอยากขี่พี่…ไม่ใช่เพื่อเงิน ไม่ใช่เพื่อหนี” “แต่อยากให้พี่รู้ว่า...อันนี้ของหนูเป็นของพี่คนเดียว” จังหวะการขยับของเธอเชี่ยวชาญไหลขึ้นลงอย่างลื่นไหล เธอสลับแรงกับเบาบดวนด้วยจังหวะไซด์ไลน์ แต่สายตาจ้องเขาแบบเมียรัก มือข้างหนึ่งวางบนอกเขาอีกข้างจับมือเขาขึ้นมาวางตรงเอวเธอ แล้วเธอเริ่มโยกแรงขึ้น พร้อมเสียงหอบสั่น ๆ “พี่บอย…หนูรักพี่…รักมาก…” "อ๊าส์...." เขาครางต่ำในลำคอ ก่อนจะจับสะโพกเธอแน่นขึ้น แล้วซอยสวนจากด้านล่างแบบรัวจมร่องเนื้อฉ่ำ เสียงเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงหอบแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้าย เขากระแทกขึ้นสุดลำ…พร้อมกันกับจังหวะที่เธอปลดปล่อย เธอกรีดร้องชื่อเขา ก่อนจะฟุบลงบนอกเขาเหมือนคนหมดแรงเขากอดเธอไว้แน่น ลูบผมเธอช้า ๆแล้วกระซิบเสียงพร่า “ถ้าหนูยังทำแบบนี้บ่อย ๆ พี่จะได้ไปวินอีกไหม” เธอหัวเราะในอกเขา “ไม่ต้องไปแล้วค่ะ...หนูจะเลี้ยงพี่เองก็ได้” และพวกเขาหัวเราะไปด้วยกัน ในเช้าวันหยุดที่ไม่มีงาน ไม่มีหนี้ไม่มีอดีต มีแค่ “เธอที่เป็นของเขา” และ “เขาที่เป็นของเธอเท่านั้น” หลังจากร่องกลีบแน่นฟาดกับแท่งเนื้อไปหนึ่งรอบ นิรินก็หลับพริ้มบนอกเขาแต่มันเป็นการหลับไม่นาน...เพราะคนใต้ร่างเธอไม่เคยนิ่งนานได้จริง ๆ พี่บอยปลุกเธอด้วย “การจุ้บ เบา ๆ จากด้านหลัง ปลายลิ้นอุ่น ๆ ลากวนที่ขอบพลูสาว ก่อนจะค่อย ๆ จูบซับ...จนร่างเธอสั่น “พี่...ใจร้าย” เธอกระซิบเสียงพร่า “ก็หนูทำพี่ก่อนไง” ไม่ทันได้พูดอะไรต่อเขาก็จับสะโพกเธอไว้แน่น แล้ว ใส่แท่งเนื้อเข้าไปจากด้านหลัง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอีกครั้ง ร่างบางเอนไปข้างหน้า มือจิกผ้าปูพี่บอยไม่พูดอะไร...แต่ดันเอวสวนถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ร่องกลีบกลางใจเธอตอดรัดแน่น จนสั่นสะท้าน เธอเสร็จรอบสองโดยไม่ทันตั้งตัว เขาดึงแท่งเนื้อออก...แต่เธอกลับหันมาแล้ว ขึ้นคร่อมเองอีกรอบ “ไม่ใช่แค่พี่หรอกที่มีแรง…หนูก็ยังไม่ได้หมดไฟนะคะ” เขายิ้มมุมปากแต่ยอมให้เธอขี่บนดุ้นใหญ่แบบไม่ขัดจังหวะของเธอรุนแรงแต่แนบเนียน เธอบดลงลึก กดวนลงจนสุดลำโคน ก่อนจะถอนขึ้นแล้วกระแทกลงมาใหม่จนเสียงเตียงดัง "กึก กึก กึก" ไม่หยุด สายตาพี่บอยแทบละจากเธอไม่ได้ เธอขยับสะโพกวนเบา ๆ เหมือนตั้งใจแกล้ง คนใต้ร่างกลั้นหายใจพรืด ริมฝีปากขบเม้มแน่น “หนูรู้ตัวไหม... ว่าทำแบบนั้น มันทำให้พี่แทบคลั่ง” พี่บอยยกตัวขึ้นพิงหมอน แล้วมองเธอจากด้านล่าง ดวงตาเจ้าเล่ห์จับจ้องเรือนร่างที่ขยับบดจังหวะถี่ขึ้นทุกที เธอแกล้งหยุด แล้วก้มลงกระซิบข้างหูเขา “แล้วถ้าหนูยังไม่ให้พี่กระดกขึ้นล่ะ... จะทำยังไงดี~” เขาหลุดหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะจับเอวเธอแน่น แล้ว “กระดกสวน” ขึ้นแรง ๆ จนเธอสะดุ้งครางหลุด “อย่างหนู...มันไม่ควรได้พูดแบบนั้น ถ้ายังโดนพี่กดอยู่ไม่สุด” เธอทุบอกเขาเบา ๆ ด้วยมือที่สั่น จังหวะยังคงแนบแน่นและยั่วเย้า ทั้งสองคนต่างรู้ดีว่าเกมนี้ไม่มีใครแพ้ เพราะยิ่งเธอบด พี่บอยก็ยิ่งขยับสวน และยิ่งเขาครางต่ำ... เธอก็ยิ่งกล้าเล่นแรงกว่าเดิม “อื้อ...พี่...อย่ามองแบบนั้น...” เธอเม้มปาก พยายามไม่สบตาเขา “หยุดทำตาแบบนั้นได้ไหม... ถ้ายังมองพี่แบบนี้ พี่จะไม่ปล่อยให้หนูได้พักเลยจริง ๆ พี่บอยทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากระชากเอวบางลงแน่นก่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมเธอในจังหวะเดียว เสียงลมหายใจของเขาหนักและร้อนจัดจนเธอสะท้าน ทั้งที่ยังไม่ทันได้ขยับเลยด้วยซ้ำ “คิดว่าเล่นอยู่คนเดียวเหรอ หืม... พี่จะให้หนูรู้ซะบ้างว่าใครเป็นคนคุมเกมจริง ๆ” มือเขาตรึงข้อมือเธอไว้เหนือหัว ขณะสะโพกเริ่มกระแทกลงช้า ๆ ไม่เร่ง แต่ลึกทุกครั้ง เธอครางเบา ๆ กับแท่งเนื้อที่กระทบลงมาในจังหวะที่หนักแน่นแต่เย้ายวน “พี่บอย... มัน...อื้อ...” เธอพูดไม่เป็นคำเมื่อเขากดวนเน้น ๆ จนร่องกลีบเธอสั่นสะท้าน “น้องของหนูมัน...ร้อนแล้วนะ” เขากระซิบข้างหู ก่อนจะขยับสะโพกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เสียงกระทบดัง "พับ พับ พับ" สลับกับเสียงหอบหายใจรุนแรงของทั้งคู่ เขาก้มลงจูบแนวคอเธอแบบไม่รีบเร่ง ปล่อยให้แท่งเนื้อกระดกเข้าลึกขึ้นทุกที “จะขอน้องของหนูไว้ทั้งคืน... ห้ามให้ใครอีกเข้าใจไหม” เธอพยักหน้าทั้งน้ำตาคลอด้วยความเสียววาบ ร่างบิดเร่าใต้ตัวเขา แต่เขายังไม่หยุด ยังไม่พอ ยังขยับต่ออย่างมั่นคง “จำไว้ อันนี้นี้ของพี่คนเดียว” สิ้นคำ แรงกระแทกล่าสุดของพี่บอยทำเอาร่องสาวเธอสั่นสะท้านสุดตัว เสียงครางหลุดออกมาพร้อมน้ำตาหยดแรกที่ไหลลงข้างแก้มโดยไม่รู้ตัว “พี่...มันแน่น...แน่นไปหมดเลย” เสียงเธอสั่น ปนสะอื้นในลำคอแต่กลับยิ่งเร้าใจ พี่บอยชะงักเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงประคองใบหน้าเธอด้วยมือสั่นน้อย ๆ ริมฝีปากเขาแนบลงบนเปลือกตาที่ชื้นน้ำตาอย่างอ่อนโยน “หนูร้องไห้เหรอ...” เขาถามเสียงพร่า เธอพยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้ผลักไส กลับดึงเขาเข้ามาแนบแน่นกว่าเดิม “มันไม่ไหวแล้ว...แต่มันก็ไม่อยากให้หยุดเลย” คำพูดนั้นทำให้พี่บอยแทบระเบิด เขากอดร่างเธอแน่น กดหน้าผากลงแนบหน้าผาก ขณะที่สะโพกยังคงขยับช้า ๆ ไม่รีบร้อน...แต่ลึกยิ่งกว่าเดิม “พี่จะไม่หยุด จนกว่าหนูจะสั่นจนหมดแรงในอ้อมแขนพี่จริง ๆ” เขากดตัวลงอีกครั้ง คราวนี้แน่นชนิดที่ร่องกลีบแทบแตก มือหนึ่งกอดเธอไว้แน่น มืออีกข้างสอดประคองแผ่นหลังเธอให้โอบรับทุกแรงกระแทก “หนูรู้ไหม... น้ำตาของหนูมันทำให้พี่หลงจนถอนตัวไม่ได้แล้วจริง ๆ” เสียงกระแทกเบาลงแต่หนักหน่วง ร่างเธอในอ้อมแขนเขาสั่นระริก ความรู้สึกอัดแน่นจนน้ำตาไหลไม่หยุด แต่ใบหน้ากลับเปื้อนรอยยิ้มที่พี่บอยเห็นแล้วต้องยกมือเช็ดให้ เวลาเดินผ่านไปโดยไม่มีใครแตะโทรศัพท์ แสงแดดค่อย ๆ เลื่อนผ่านผ้าม่านแต่ทั้งสองคนยังผลัดกันขึ้นลงเหมือนจะไม่ให้วันหยุดนี้หมดไป พอถึงเที่ยงกว่า นิรินเริ่มหมดแรง เธอซบอยู่บนอกเขา เหงื่อชื้นทั่วตัว หัวใจเต้นแรงแต่เต็มไปด้วยความสุข “หนูรู้ไหม ว่าตั้งแต่เกิดมา พี่ไม่เคยปล่อยให้ใครอยู่บนตัวพี่นานขนาดนี้” เธอหอบยิ้ม “ถ้างั้นก็ปล่อยให้หนูอยู่บนใจพี่ไปเลยค่ะ” เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆก่อนจะห่มผ้าให้เธอ แล้วกดจูบเบา ๆ ที่กระหม่อม วันหยุดนี้…ไม่มีคำว่าพอ มีแต่ความรู้สึกรักแน่นเอ่อในทุกแรงกระแทก ทุกจังหวะหายใจ และทุกคำกระซิบที่ไม่มีใครนอกจากเขากับเธอจะได้ยิน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more