ตลาดในเมืองช่วงสายเต็มไปด้วยเสียงจอแจ เสียงพัดลมเพดานหมุนดังเอื่อยในร้านขายเครื่องแบบนักเรียน
กันต์ยืนหน้ากระจกหมุนตัวขณะลองเสื้อใหม่ นิรินยิ้มเอ็นดู แล้วหันไปดูรองเท้านักเรียนคู่ใหม่ที่พนักงานเพิ่งยกมาให้
“อันนี้ก็โอเคนะคะ ใส่ดูนุ่มดี”
“แล้วราคาล่ะ...”
นิรินหยิบป้ายขึ้นมา ยังไม่ทันถามต่อ พี่บอยก็เดินเข้ามาพร้อมถุงน้ำเย็น แล้วพูดเรียบ ๆ
“เอาอันนี้แหละ เดี๋ยวพี่จ่าย”
นิรินหันขวับ
“พี่...ไม่ต้องก็ได้ค่ะ หนูตั้งใจจะ”
“พี่ไม่อยากให้หนูจ่าย”
เขาพูดเรียบ ๆ สั้น ๆ แต่น้ำเสียงจริงจัง
“หนูดูแลแม่ ดูแลน้องมาพอแล้ว ให้พี่ดูบ้าง”
นิรินนิ่งไป เธอไม่พูดอะไร แต่หัวใจ...เต้นแรงกว่าเสียงคนในตลาด
หลังจากซื้อของครบ พวกเขาแวะกินข้าวกลางวันง่าย ๆ ข้างร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า
กันต์กำลังนั่งเปิดถุงดูรองเท้าใหม่อย่างดีใจ ขณะที่นิรินยืนซื้อข้าวกล่องใส่กลับบ้าน
พี่บอยเดินแยกไปด้านข้าง หยุดมองป้ายตู้เย็นที่
