ภายในห้องไม้เงียบงัน มีเพียงเสียงพัดลมเก่า ๆ กับลมหายใจที่ยังหอบเบา ๆ ใต้ผ้าห่มผืนใหม่
นิรินซุกหน้าลงกับอกเขา มือยังวางอยู่บนหน้าอกเปลือยเปล่าของเขา
เธอกำลังจะผล็อยหลับด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ยังไม่ทันจะผ่อนคลายจนสุด...
มือของพี่บอยกลับลูบหลังเธอขึ้นช้า ๆ
ก่อนที่เขาจะขยับตัวพลิกเธอลงใต้ร่างอย่างแนบเนียน ร่างเปลือยของทั้งสองแนบชิด
แท่งเนื้อที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อครู่...กลับตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง
“พี่...”
เธอเรียกเขาเสียงเบา ทั้งที่ยังหายใจไม่ทันพี่บอยก้มลงจูบเธอ
ไม่ได้เร่ง แต่ลึก...จนเธอสั่น
เขาไม่พูดอะไรอีก ปลายนิ้วลูบผ่านแผ่นท้องนุ่มของเธอ แล้วเลื่อนไปจับเรียวขาแยกออกช้า ๆ
ปลายหัวหยักร้อนจัดแนบชิดกับร่องกลีบของเธอที่ยังคงชื้นฉ่ำ เขากดสะโพกเข้าหาช้า ๆ
แทรกผ่านเข้าไปอีกครั้ง...ทั้งที่เพิ่งผ่านกันมา
“อื้อ...”
นิรินเผลอกัดริมฝีปาก จังหวะที่เขาดันลึกเข้าไปจนสุด
ของเธอดูดรัดเขาแน่นขึ้
