รุ่นพี่ที่รัก NC+20

รุ่นพี่ที่รัก Ep8/2

ฉันเดินตามเค้ามาข้างในก็เห็นว่าพี่คิมนั้นนั่งอยู่ที่โซฟาฉันจึงยิ้มไปให้เค้าเล็กน้อยแต่เค้านั้นไม่ได้ยิ้มตอบกลับมา

พี่ออม:" มาเยี่ยมคิมหรอ " เค้าพูดพรางเดินไปนั่งข้างๆพี่คิมซึ่งฉันยืนอยู่

เรา:" อะ..เอ่อค่ะ ได้ยินมาว่าพี่คิมไม่สบายห้องอยู่ใกล้ๆกันเลยเข้ามาดูแล้วก็ซื้อข้าวต้มกับยามาให้ค่ะ " ฉันพูดไปซึ่งทั้งพี่คิมและพี่ออมก็มองมาที่ถุงข้าวต้มเรา

พี่ออม:" เออ...พอดีพี่พึ่งต้มข้าวต้มให้คิมกินไปแล้วหน่ะยาก็พึ่งกินไปเมื่อกี้เอง " พี่ออมอธิบายซึ่งฉันมองไปที่โต๊ะก็พบว่าถ้วยข้าวต้มเปล่านั้นยังวางอยู่เลย

ฉันก้มมองถุงข้าวต้มตัวเองนิดหน่อย

แห้วสินะ...

เรา:" ไม่เป็นไรค่ะ แล้วพี่คิมเป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามเค้าที่นั่งจ้องหน้าเราอยู่

พี่คิม:" ก็ดี " เค้าตอบฉันมาเพียงเท่านั้นฉันก็พยักหน้าเข้าใจ

ครืด~

ครืด~

เสียงโทรศัพท์พี่ออมดังขึ้น

พี่ออม:" ขอตัวแปปนะคะ " พูดพรางออกไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียงทำให้ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับเค้าสองคน

เรา:" ถ้าพี่ดีขึ้นแล้ว งั้นหอมขอตัวกลับก่อนนะ " ฉันพูดพรางหันหลังเดิน

พี่คิม:" เอาไปไว้ในครัวสิ " เค้าพูดออกมาขณะที่ฉันกำลังเดินกลับทำให้ฉันต้องหันหน้าไปหาเค้าอีก

เรา:" คะ? " ฉันหันไปถามเค้าด้วยความสงสัยว่าที่เค้าพูดหมายถึงอะไร

พี่คิม:" หมายถึงข้าวต้มของมึง เอาไปไว้ในครัวสิเผื่อกูหิวตอนกลางคืน "

เค้าพูดพลางมองมาที่ถุงข้าวต้มของฉัน..

ฉันยิ้มออกไปให้เค้าเล็กน้อย...อย่างน้อยก็ไม่แห้วว่ะ..

.

.

.

.

.

Kim

หวัดดี ทุกคนคงรู้จักผมบ้างแล้วแหละผมชื่อคิม สูง 187 น้ำหนัก 62 รูปหล่อพ่อก็รวยรวยมากด้วย ที่บ้านทำธุระกิจส่งออกทองรูปพรรณ แล้วก็มีบ่อนคาสิโนอยู่ที่ไทย1แห่ง กับฮ่องกง1แห่ง ส่วนมากธุรกิจทุกอย่างเป็นของพ่อสะส่วนใหญ่ของผมก็มีแค่สนามแข่งรถที่หุ้นกับเพื่อนแล้วก็ร้านสักของผมเองเท่านั้น ธุรกิจของพ่อ ผมไม่ค่อยอยากยุ่งเท่าไหร่เพราะยังไม่ถึงเวลา ธุรกิจที่บ้านผมทำมีทั้งถูกกฏหมายและผิดกฏหมาย ไม่งั้นไม่ได้ชื่อบ้านนักธุรกิจหมื่นล้านหรอก ตอนนี้ผมอายุ 26 ใช่ผมอายุ26 อันที่จริงผมควรเรียนจบไปตั้งแต่2ปีที่แล้ว แต่เพราะพวกผมดรอปเรียนไว้ เพราะขี้เกียจ พออยากเรียนก็เข้ามาใหม่ ซึ่งเวลาดรอปพวกผมก็ดรอปเรียนกันทั้งกลุ่ม4คนพวกผม เอาง่ายๆก็คือเหี้ยเหมือนกันนั้นแหละ

ตอนนี้ผมนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องหลังจากที่ออมกลับไป ผมไม่ได้เป็นคนบอกให้เธอมาแต่เธอมาเองเป็นเพราะติดต่อผมไม่ได้

สำหรับผม ออมเป็นคนน่ารัก นิสัยดี เธอเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ ม.4 จนปัจจุบัน เธอเป็นคนที่อยู่ข้างผมมาตลอดไม่ว่าดีหรือเลวเธอไม่เคยทิ้งผมไปไหนเลยจริงๆ เธอเป็นคนดีมาก .ดีจนผมกลัวว่าผมจะเข้ากับเธอไม่ได้....ถ้าทุกคนคิดว่าผมชอบออม ใช่ผมชอบเธอชอบมาตั้งนานแล้วเพราะเธอน่ารักแล้วเป็นคนเรียบร้อยซึ่งผมชอบคนแบบนี้..ซึ่งต่างจากน้ำหอม เธอดูโก๊ะๆกวนๆแรง ตรงๆตรงถึงขนาดกล้าบอกว่าจะจีบผม แล้วเธอก็ตามจีบผมจริงๆยอมรับเลยว่าเธอตื้อเก่งมากมากจนผมรำคาญในบางครั้ง เธอมันแสบสุดๆ แต่มันก็ดูจริงใจดีซึ่งในชีวิตผมไม่เคยเจอคนนิสัยแบบนี้ส่วนมากเข้ามาเพราะเงินเท่านั้น..แต่ผมก็ยังไม่ได้ชอบเธออยู่ดีเพราะผมพึ่งรู้จัดกับเธอไม่ถึงอาทิตย์จะให้ผมชอบเธอได้ไงกันในเมื่อผมยังไม่รู้จักเธอดี แต่ที่สำคัญผมยังชอบออมอยู่และชอบมานาน..

แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตผมจะไม่ชอบน้ำหอมซึ่งนั้นมันก็เป็นของเรื่องอนาคตผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...ถ้าเธอไม่ถอยไปสะก่อนนะ

อะไรมันก็เปลี่ยนได้ทั้งนั้น...

ผม:" หึ " ผมสบถออกมาพร้อมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพที่เพจของสนามผมลงเป็นรูปของผมกับหอม.. .ซึ่งผมว่ามันก็น่ารักดี จนผมเผลอยิ้มออกมาตอนไหนก็ไม่รู้..

" "

ผมมองโทรศัพท์ที่ขึ้นข้อความมา เมื่อผมกดจิ้มที่รูปนั้นแล้วกดบันทึก..

ผม:" ยัยเด็กผี..." ผมพูดพร้อมยังคงจ้องมองที่รูปนั้นแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย..

ที่ผมบันทึกไว้เพราะรูปนั้นผมหล่อต่างหาก..

.

.

.

.

.

.



.