รุ่นพี่ที่รัก NC+20

รุ่นพี่ที่รัก Ep12

Episode-12

พี่คิม:" เขินหรือไง จิกเสื้อจนมันจะขาดหมดแล้ว! "

เขินนะสิใครไม่เขินก็บ้าแล้วอีเบบี๋โรคจิต กรี๊ดดด!

เรา:" ป..ป่าวเขินสักหน่อย " ฉันพูดก่อนหันหน้าไปมองอย่างอื่น

พี่คิม:" กูยืนดูตั้งแต่ดาวอังคารยังดูออกเลยอิเด็กผี " เค้าพูดก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วแกะกล่องข้าวมากิน แล้วฉันก็นั่งตาม

เรา:" งั้นก็ไปยืนดูที่ดาวอังคารให้ดูหน่อยสิ "

พี่คิม:" กูเปรียบเทียบมั้ย?" เค้าพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก

เรา:" รู้แล้วค่า แค่อยากกวนเฉยๆ555"

พี่คิม:" ทำไมไม่กินข้าวให้หมด " เค้าพูดพรางมองมาที่กล่องข้าวของฉันที่ยังเหลือข้าวเต็มไปหมดเพราะฉันกินไปแค่นิดเดียว

เรา:" มันเผ็ด "

พี่คิม:" เปลือง! " เค้าหันมาดุฉันเล็กน้อย

เรา:" เบบี๋..ขอเล่นคอมได้มั้ยดูยูทูปก็ได้ไม่มีอะไรทำ " ฉันพูดพรางชี้ไปที่โต๊ะคอม

พี่คิม:" เลิกเรียกกูว่าเบบี๋สักทีมันปัญญาอ่อน!"

เรา:" น่ารักออก...งั้นเรียกที่รักก็ได้ " ฉันหันไปยิ้มกว้างให้เค้า

เรา:" ขอเล่นคอมหน่อยนะ "

พี่คิม:" อือ...อย่าไปดูอย่างอื่นนอกจากยูทูป "

เรา:" โอเครค่ะ " ฉันยิ้มให้เค้าก่อนจะเดินไปนั่งเปิดคอม

เรา:" พี่อาวุธหล่อจัง..."

ฉันนั่งยิ้มให้หน้าจอเมื่อจอคอมเปิดรูปที่ตั้งเป็นวอลเปเปอร์นั้นคือรูปของพวกพี่คิม4คนที่ไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งน่าจะเป็นเขาเพราะเห็นวิวของเขาแหละหมอกได้ดี

แล้วที่ฉันพูดออกมานั้นก็คือพี่อาวุธเค้าหล่อมากยิ่งใส่ชุดไปเที่ยวเท่ๆแบบนี้ยิ่งหล่อติดแค่เค้าหน้านิ่งแค่นั้นแต่ก็ยังหล่อน้อยกว่าพี่คิมของฉันอยู่ดี

พี่คิม:" มึงพูดว่าอะไรนะ?" พี่คิมถามฉัน

เรา:" พี่อาวุธหล่อจัง " พูดพร้อมหันไปยิ้มให้เค้า

พี่คิม:" ถ้ามันหล่อมึงก็ไปจีบมันสิ "

เรา:" ไม่เอาอะ หนูชอบพี่อยู่แล้วจะให้ไปชอบใครอีกทำไม " ฉันพูดพรางกดเข้ายูทูปไม่ได้หันไปมองเค้าซึ่งเค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรมา..

หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างเงียบมีแค่เสียงที่ฉันเปิดจากยูทูปเท่านั้น

ฉันก็นั่งเล่นคอมของฉันไปเรื่อยๆส่วนเค้านั้นก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟา

15:48

ตอนนี้ฉันนั่งเล่นคอมอยู่ส่วนพี่คิมนั้นมีลูกค้ามาสักเป็นผู้ชายซึ่งเค้าก็กำลังสักให้ผู้ชายคนนั้นอยู่

"วันนี้มีแฟนมาเฝ้าทำงานด้วยอ๋อพี่ "

ฉันได้ยินเสียงคนถามพี่คิมซึ่งก็น่าจะหมายถึงฉันแต่ฉันไม่ได้หันไปสนใจอะไรเพราะมัวแต่สนใจคลิปของกินที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า..

พี่คิม:" ป่าว..รุ่นน้องที่มหาลัย "

"จริงป่าวพี่...ทุกทีไม่เห็นมีมานั่งเฝ้าแบบนี้น้าา"

พี่คิม:" เรื่องของมึงหรือไง?"

" ไม่ใช่ครับ555 "

พี่คิม:" ไม่ใช่ก็หุบปาก!"

"ค้าบๆโหดจริงคนนี้ "

หลังจากนั้นเค้าก็คุยกันไปตามประสาผู้ชายนั้นแหละเค้าใช้เวลาสักประมาณ2ชั่วโมงกว่าๆได้ถึงเสร็จแล้วผู้ชายคนนั้นก็ออกไป

เรา:" พี่คิม หอมขอยืมโทรศัพท์โทรหาเพื่อนหน่อยสิมันบอกจะเอาของมาให้เย็นนี้นี่6โมงกว่าแล้ว " ฉันลุกไปหาเค้าที่กำลังเก็บอุปกรณ์อยู่

พี่คิม:" ไม่ให้"

เรา:" หวงเบอร์หรือไง หอมขอยืมหน่อยนะๆ "

เค้าหันมามองฉันแบบลังเลว่าจะให้หรือไม่ให้ดีอะไรประมาณนี้

เรา:" ถ้าให้ยืมเดี๋ยวหอมเลิกเรียกพี่เบบี๋เลย " ฉันยื่นข้อเสนอออกไปและแน่นอนเค้าหยิบออกมาให้ฉันทันที

เรา:" รีบเชียว555" ฉันหันไปยิ้มให้เค้าก่อนจะหันมากดเบอร์ตัวเองแล้วโทรออก

" ฮาโหล "

เรา:" นี้หอมนะ มึงอยู่ไหนแล้วโฟร์ "

" กูค่อยเอาไปให้มึงพรุ่งนี้ได้มั้ยว่ะ กูยังไม่ว่างจริงๆ "

เรา:" เอางั้นหรอว่ะ "

"เออ...พรุ่งนี้ๆแค่นี้แหละกูรีบ "

แล้วสายก็ถูกตัดไปพร้อมของของฉันที่ยังไม่ได้ในวันนี้

เรา:" คืนคะเบบี๋ " ยื่นโทรศัพท์ให้พี่คิม

พี่คิม:" มึงพูดว่าอะไรนะ " เค้าเลิกคิ้วถามฉันอย่างหาเรื่อง

เรา:" หอมบอกว่าคืนคะเอาไปใช้แค่2นาที " ฉันตอบเค้าไปพร้อมยิ้มแห้ง

พี่คิม:" ถ้ากูได้ยินมึงเรียกกูว่าเบบี๋อีกนะกูตบมึงคว่ำแน่ " เค้าชี้หน้าฉันอย่างคาดโทษ

ตบมาสิตบมาฉันก็ตบกลับกลัวสะที่ไหน

เรา:" ตอนเด็กแม่ให้กินรังแตนหรือไงโหดขนาดนี้ "

พี่คิม:" เรื่องของมึงหรือไง "

กูเลิกชอบเค้าทันมั้ย...ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเค้าเหลือเกิน

" ขออนุญาติค้าบบ " ฉันละสายตาจากพี่คิมแล้วหันไปที่เจ้าของเสียงที่เปิดประตูเข้ามาแทน

พี่คิม:" มีอะไร "

"จะถามว่าจะเอาอะไรกันมั้ยครับพอดีจะไปตลาด "

เรา:" มีตลาดด้วยหรอคะ "

"มีครับ ตลาดตอนกลางคืนขับรถไป5นาทีก็ถึงแล้วครับ " พูดพร้อมยิ้มหวานให้ฉัน

เรา:" พี่คิม..หอมอยากไป " ฉันหันไปทำหน้าอ้อนๆให้เค้า

ก็ฉันอยากไปจริงๆ

พี่คิม:" ไปทำไมฝากพวกมันไปก็ได้ "

เรา:" อยากไปเดินเลือกเองไงนะๆพี่คิมไปกันนะ "

พี่คิม:" มึงได้กระเป๋าตังค์แล้วหรือไง "

นั้นดิวะ โง่อีกแล้วอีหอมเอ้ย

เรา:" เอ่อ...ยืมพี่ก่อนไงพรุ่งนี้หอมคืน "

พี่คิมเงียบไม่ยอมตอบอะไรออกมา รู้สึกเหมือนจะไม่ได้ไปแง่งงงง

" เอาไงครับไปเองหรือฝากผมซื้อ " พี่คนนั้นที่ยืนฟังอยู่นานถามขึ้นเมื่อเห็นพี่คิมไม่ตอบอะไรออกมา

พี่คิม:" มึงไปกันก่อนเลย เดี๋ยวกูพามันไปเอง " พี่คิมตอบลูกน้องเค้าไป

ฉันหลังจากที่ทำหน้าเซงๆอยู่ก็ยิ้มหน้าบานออกมาทันที...น่ารักที่สุดแฟนฉัน

" โอเครครับ555" พูดก่อนเดินออกจากห้องไป

เรา:" ใจดีที่สุดเลยเบ....เบ...เบคอนของหนู555 " ฉันยิ้มกว้างไปให้เค้าเกือบหลุดเบบี๋แล้วมั้ยละไม่งั้นโดนตบคว่ำแน่ๆ555

พี่คิม:" เบคอนอะไรของมึง!"

เรา:"ก็..ก็เบคอนนั้นแหละ...แฮร่ๆ.."

ฉันยิ้มแห้งๆพร้อมเกาหัวออกมา...เบคอนอะไรเกี่ยวอะไรกับเบคอนฉันเองก็ไม่รู้รู้แค่ว่าอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เบบี๋555

พี่คิม:" เหอะ " เค้ายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย

กรี๊ดดด...ถึงมันจะเล็กน้อยแต่มันมีเสน่ห์สุดๆ

เรา:" ไปกันยังคะ(: "

พี่คิม:" ทุ่มนึงค่อยไป " พูดพร้อมเดินไปนั่งที่โซฟา

เรา:" อีก20นาที "

ระหว่างรอฉันก็เดินไปนั่งดูยูทูปต่อจนถึงเวลา

19:08

ตอนนี้ฉันและพี่คิมมาถึงตลาดที่ว่าแล้วตลาดนี้ใหญ่พอสมควรแถมคนเยอะมากก!

เรา:" คนเยอะจัง " ฉันบ่นออกมาขณะที่สายตาก็มองไปยังในตลาด

พี่คิม:" มึงก็อย่าไปเดินซุ่มซ่ามชนใครเค้ามั่วละ!" เดินนำเราไป

เรา:" รับทราบค่า.." วิ่งไปเดินข้างๆ

เรา:" พี่คิมไปกินปลาหมึกย่างกันๆ " ฉันไม่รอช้าให้เค้าตอบฉันรีบเดินนำเค้าไปยังร้านทันที

เรา:" เอาปลาหมึก5ไม้จ๊ะ " ฉันยิ้มบอกแม่ค้า

แม่ค้า:" รอแปปนะจ๊ะนังหนู "

พี่คิม:" ทำไมกินตั้ง5ไม้กินหมดหรือไง " พี่คิมที่พึ่งเดินมาถึงถามฉันทันทีเมื่อเห็นฉันสั่งไปเยอะ

เรา:" สั่งเผื่อพี่ด้วยไง " หันไปบอกเค้า

พี่คิม:" แม่คนมีน้ำใจ!"

ฉันหันไปยิ้มให้เค้าก่อนจะยืนรอปลาหมึกจนเสร็จ

เรา:" จ่ายเงินให้หน่อยค่า " ฉันหันไปยิ้มบอกพี่คิมแล้วยื่นมือไปรับถุงปลาหมึกย่าง

พี่คิม:" นี้ครับ " ยื่นแบงค์ร้อยให้แล้วแม่ค้าก็ทอนมา

แล้วฉันกับพี่คิมก็เดินดูอะไรไปเรื่อยๆตอนนี้ฉันได้ของกินมาสองสามอย่างแล้ว

เรา:" พี่คิมไปดูอันนั้นกัน " ฉันชี้ไปที่ร้านที่ขายพวกสร้อยแหวนข้อมือ แล้วพาพี่คราสมา

เรา:" หู้ยย...สวยจัง " ฉันหยิบสร้อยเงินขึ้นมาดูซึ่งมันเป็นจี้หัวใจเล็กๆสวยมาก

เรา:" สวยมั้ยพี่คิม " ฉันหยิบสร้อยเส้นนั้นให้เค้าดู

พี่คิม:" ก็สวยดี "

เรา:" เส้นละเท่าไรคะ " ฉันถามแม่ค้า

แม่ค้า:" เส้นนี้100เดียวค่ะ "

เรา:" งั้นเอาเส้นนี้ค่ะ " ฉันยื่นให้แม่ค้าใส่ถุงให้ระหว่างรอฉันก็ดูอันอื่นไปพรางๆจนไปเจอกับข้อมือคู่นึง ซึ่งฉันว่ามันสวยมากๆ

เรา:" แบบนี้เท่าไรคะ " หยิบข้อมือมาให้แม่ค้าดู

แม่ค้า:" อ๋อข้อมือแบบนี้ขายเป็นคู่นะคะ ของชายหญิงคู่ละ200 ลดให้150เลยค่ะเหลือคู่สุดท้าย "

เรา:" สวยจัง...งั้นหนูเอาคู่นึงเลยค่ะ " ยื่นให้แม่ค้า

พี่คิม:" ซื้อไปทำไมเยอะแยะ ". พี่คิมที่ยืนเงียบอยู่นานพูดขึ้น

เรา:" สวยดี..." พูดพร้อมหันไปยิ้มให้เค้าส่วนเค้านั้นก็จ่ายเงิน

เรา:" หนูให้..." หลังจากที่เดินออกมาจากร้านแล้วฉันก็หยิบข้อมือข้างนึงที่เป็นของผู้ชายยื่นให้พี่คิม

พี่คิม:" กูไม่ชอบใส่ "

เรา:" เก็บไว้ก็ได้หนูอยากให้พี่.." ยื่นให้เค้าซึ่งเค้าก็มองหน้าฉันก่อนจะรับไปแล้วใส่กระเป๋ากางเกง

เรา:" ใส่สร้อยให้หน่อย.." หยิบสร้อยขึ้นมาให้เค้าใส่ให้

พี่คิม:" อือ " เค้าหยิบสร้อยไปแล้วฉันก็รวบผมขึ้นก่อนหันหลังให้เค้าแล้วเค้าก็ยื่นมือเอาสร้อยใส่ให้ฉันจนเสร็จ

เรา:" พี่ว่าสวยมั้ย " ฉันพูดพรางจับที่สร้อย

พี่คิม:" อือ "

เรา:" แล้วพี่ชอบมั้ย " ฉันพูดพร้อมยิ้มกว้างไปให้เค้า

พี่คิม:" ก็งั้นๆ ". เค้าพูดก่อนจะเดินนำหน้าฉันไป

เรา:" ก็งั้นๆ เหอะ " ฉันพูดล้อเลียนเค้าก่อนจะเดินตามเค้าไป

ถ้าบอกว่าชอบนะแม่จะฟัดให้หน่ำใจไปเลย แอร๊ยยย

แล้วฉันกับพี่คิมก็เดินกันทั่วตลาดฉันนี้แหละพาเค้าเดินส่วนเค้าหน่ะเดินนิดเดียวก็บ่นกลับแล้วบอกไม่ชอบคนเยอะ

พ่อคนโลกส่วนตัวสูง!

เรา:" ได้ของกินเยอะแยะเลยพี่คิม อ๊ะ! "

ระหว่างที่ฉันกำลังชูของกินอวดพี่คิมอยู่นั้นฉันไม่ได้ดูทางทำให้ฉันเดินชนคนเข้าเต็มๆ

ดีของกินฉันไม่หล่น!

เรา:" ขอโทษ...ค่ะ.." ฉันพูดคำหลังเบาลงทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่ฉันชนคือใคร

พี่คิม:" ไอเมฆ! "

พี่เมฆ:" อีเด็กนี่! " ทันทีที่เค้าเห็นว่าเป็นฉันเค้าก็แสดงท่าทีไม่พอใจออกมาทันที แล้วทำท่าจะเดินเข้ามาหาเราแต่พี่คิมดึงเราไปอยู่ข้างหลังเค้าก่อน

พี่คิม:" มึงจะทำไม! " เค้าจับมือเราไว้ข้างหลังแล้วตอบกลับออกไป

พี่เมฆ:" หึ...เป็นห่วงเป็นใยกันดีนี้หว่า! เด็กใหม่มึงหรอ หึ" เค้าถามออกมาด้วยท่าทางกวนบาทาพร้อมหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

พี่คิม:" เสือก อะไรที่ไม่ใช่เรื่องของมึงก็ไม่ต้องเสือก! "

ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้พี่คิมกำลังจะโมโหเพราะน้ำเสียงของเค้าแล้วมือของเค้าที่บีบมือฉันแน่นอีก

พี่เมฆ:" หัวร้อนไวเหมือนเดิมสะด้วย " หันไปหัวเราะกับเพื่อนเค้าที่มาด้วยกันอีก2คน

เรา:" ไปกันเถอะพี่คิม..อย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้เลย "

ฉันหันไปมองคนชื่อเมฆก่อนจะดึงมือพี่คิมให้เดินออกมาแต่คนชื่อเมฆมันก็เดินมาดักหน้าฉันอีกจนพี่คิมดึงมือฉันไปไว้ข้างหลังเค้าแบบเดิม

พี่เมฆ:"คนแบบนี้...ทำไมกูเป็นแบบไหน? " มันถามเราพร้อมมองหน้าอย่างหาเรื่อง

เรา:" แล้วที่ทำตัวอยู่ทุกวันนี้ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน "

พี่เมฆ:" หึ...ปากดี! คราวก่อนกูยังไม่ได้เอาคืนมึงเลยนะมึงจำได้มั้ยทำอะไรกับกูไว้!" มันพูดออกมาด้วยท่าทางที่แสดงออกว่าโกรธ

เรา:" ทำไมจะจำไม่ได้..ก็รอยบากที่หน้าแกมันชัดขนาดนั้น!"

ฉันพูดออกไปตามความจริงเพราะรอยแผลเป็นที่หัวเค้ายังชัดเจนอยู่

พี่เมฆ:" จำได้ก็ดี! เวลาโดนเอาคืนจะได้จำได้ว่าไปทำอะไรให้เค้ามา! " มันพูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก

พี่คิม:" มึงอย่าทำตัวเก่งกับผู้หญิงไปหน่อยเลยไอเมฆ คนอย่างมึงก็เก่งแค่ลอบกัดแค่นั้นแหละ! "

พี่เมฆ:" ไอ้คิม! " มันพูดพร้อมกำหมัดแน่นด้วยท่าทางที่ดูโกรธเอามากๆ

พี่คิม:" มึงกับกูตรงนี้ได้นะ " พี่คิมตอบกลับมันไปโดยไม่มีท่าทีว่ากลัวอะไรเลยสักนิด!

พี่เมฆ:" กูฝากไว้ก่อนเถอะไอ้คิมสักวันกูต้องชนะมึง " เค้าชี้หน้าพี่คิมอย่างคาดโทษ

พี่คิม:" กูรอมึงทุกวันแหละ หึ "

พี่เมฆ:" รอไปเถอะไอ้คิมมึงค่อยเอาไว้ทีหลัง ส่วนมึง...อีกไม่นานกูกับมึงได้เจอกันอีกแน่ๆ และวันนั้นเราคงรู้จักกันมากขึ้น...อีกไม่นาน หึ "

มันบอกกับพี่คิมก่อนจะมาบอกเราแล้วสำรวจเราตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วแสระยิ้มออกมา

ฉันเริ่มหวั่นกับคำพูดของเค้าที่บอกฉันมามันหวั่นแปลกๆจริงๆ

พี่คิม:" อย่ายุ่งกับเธอ! "

พี่เมฆ:" มึงห้ามกูได้หรอไอคิม...กูรับรอง!อีกไม่นานเราได้เจอกันอีกแน่ๆน้องน้ำหอม ". มันพูดพร้อมแสระยิ้มออกมาแล้วเลียริมฝีปาก

มันรู้จักชื่อฉันได้ยังไง...ในเมื่อวันที่เกิดเหตุก็ไม่มีใครพูดชื่อฉันตอนมันอยู่!

ใจฉันมันสั่นขึ้นเรื่อยๆกับคำพูดของเค้าเหมือนฉันรับรู้ได้ว่าเค้าจะต้องทำจริงกับคำพูดของเค้าที่พูดมาแต่ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร

ตอนนั้นทำทำไมไม่คิดว่ะอีหอมเอ้ย...มากลัวทีหลังไม่ทันแล้ว!

พี่คิม:" กูเตือนมึงแล้วนะไอเมฆ!" พี่คิมบีบมือฉันแน่นขึ้นมือรู้ว่าฉันกำลังโดนอีกคนนึงขู่

พี่เมฆ:" แล้วเจอกันสาวน้อย " มันพูดลงท้ายก่อนจะเดินออกไป

ฉันได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับอะไรเพราะมัวแต่คิดกับคำพูดของเค้าฉันยอมรับเลยว่าฉันเป็นคนที่คิดมากแล้วตอนนี้ฉันก็กำลังกลัว...

ขนาดพี่คิมวันนั้นเค้ายังกล้าที่จะถีบรถพี่คิมต่อหน้าคนเป็นพัน แล้วฉันที่ไปฟาดหัวมันสะเป็นรอยบากใหญ่ขนาดนั้นมันจะทำอะไรฉันกัน...แล้วที่น่ากลัวกว่านั้นคือฉันไม่รู้ว่ามันจะมาทำอะไรฉันตอนไหน..

พี่คิม:" น้ำหอม..."

เรา:" กลับกันเลยมั้ยคะ " พี่คิมกำลังจะพูดอะไรออกมาแต่ฉันก็ชิงพูดก่อนแถมไม่ได้มองหน้าเค้าอีกด้วย

พี่คิม:" อืม " พี่คิมบีบมือฉันแน่นขึ้นก่อนจะพาฉันเดินออกมาที่รถ

ตลอดทางที่ขับรถออกมาจากตลาดฉันไม่ได้พูดอะไรกับพี่คิมเลยจนมาถึงร้าน

พี่คิม:" น้ำหอม" ทันทีที่จอดรถพี่คิมก็เรียกฉันทันที

เรา:" คะ "

พี่คิม:" มึงกำลังคิดมากเรื่องที่ไอเมฆมันพูดอยู่ใช่มั้ย. " เค้าพูดพร้อมมองหน้าฉัน

ใช่ฉันคิดมาก...เพราะฉันกลัวถ้าเกิดมันทำอะไรฉันมาจริงๆฉันคงทำอะไรไม่ได้

เรา:" หอม...กลัว..ตอนนั้นหอมทำไปเพราะโมโหไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องขนาดนี้ " ฉันตอบออกไปพร้อมใจที่มันเต้นแปลกๆ

พี่คิม:" มันแค่ขู่ไปแบบนั้นแหละมึงไม่ต้องกลัวอะไรเลย.." พี่คิมพูดพร้อมมองฉันด้วยสีหน้าจริงจัง

เรา:" แต่หอมว่าเค้าไม่ได้แค่ขู่ " ฉันพูดพร้อมก้มหน้าจิกเล็บเข้าที่มือตัวเอง

พี่คิม:" มันไม่มีทางทำอะไรมึงได้..เชื่อกูสิ "

เรา:" หอมอยากกลับบ้าน " ฉันพูดพร้อมเงยหน้าไปมองเค้า

พี่คิท:" บ้าน...กลับทำไมตอนนี้ " เค้าเลิกคิ้วถามฉัน

เรา:" หอมอยากกอดแม่...เวลาไม่สบายใจแบบนี้หอมกอดแม่มันทำให้สบายใจขึ้น "

พรึ่บ!

พี่คิม:" กอดกูก็ได้ให้วันนึง " อยู่ๆพี่คิมก็ดึงฉันเข้าไปกอดแล้วยกมือขึ้นลูบหัวฉันฉันเลยกอดเค้าตอบแล้วมุดหน้าเข้าที่อกเค้า

จากที่ใจฉันมันสั่นเพราะกลัวตอนนี้มันกลายเป็นสั่นเพราะเค้าแล้ว...ยิ่งเค้าทำแบบนี้ฉันยิ่งชอบเค้าเข้าไปอีก...

.

.

.

.

.

.

.