Episode-30
เรา:" หายกันแล้วนะคะ " ฉันหันไปบอกพวกพี่พายุที่ยืนทำหน้าเศร้าอยู่ไม่ไกล.
ฉันเข้าใจว่าพวกพี่เค้าคงไม่รู้จริงๆว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ฉันเข้าใจและไม่โกรธพวกพี่เค้าหรอก...
พี่คิม:" น้ำหอม..."
พี่ซัน:" ไอคิม...ปล่อยน้องไปก่อน " พี่ซันเข้ามาห้ามเมื่อเห็นพี่คิมจะเดินตามฉันออกมา.
ฉันค่อยๆเดินหันหลังออกมาจากตรงนั้นโดยที่มีสายตานับร้อยคู่ที่ยืนมองฉันอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ แต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะใจฉันมันชาไปหมดแล้ว.
เรา:" ฮึก..ฮือ...ทำไม....ทำไมมันถึง..ฮึก..เจ็บขนาดนี้กัน ฮือ..."ฉันฟุบนั่งลงข้างๆรถของโฟร์ มันเจ็บจริงๆ เจ็บจนฉันแทบจะทนไม่ไหว
โฟร์:" หอม...พวกกูขอโทษนะที่พามึงมาที่นี่ " นั่งลงข้างๆฉันพร้อมกอดฉันไว้
พัชชา:" พวกกูไม่น่าพามึงมาเจออะไรแบบนี้เลย " กอดฉันอีกคน ฉันไม่โกรธพวกมันเลยเพราะพวกมันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นแบบนี้.
เรา:" ฮึก...กูไ
