รุ่นพี่ที่รัก Ep9/2

1322 Words

Episode-9/2 พี่คิม:" ใครแฟนมึง " เค้าพูดพรางก้มลงมามองฉัน เรา:" พี่ไง...พี่คิมแฟนน้ำหอมมม" พี่คิม:" กูไม่ใช่แฟนมึง ยืนดีๆ " เค้าพูดแล้วดันเราให้ยืนเอง เรา:" ก็เมื่อกี้...พี่หน่ะบอกกก ว่าหนูเป็นแฟนพี่" ฉันเอามือข้างนึงไปจับแขนเค้าไว้กันล้ม พี่คิม:" ถ้ากูไม่บอกแบบนั้นมึงก็โดนเค้าตบคว่ำเอานะสิ เมาไม่รู้เรื่องเหี้ยไรเลยแบบนี้ " เค้าดุฉันพร้อมจับให้ฉันยืนดีๆเพราะฉันตัวโอนเอนไปมา เรา:" เมาตรงไหนใครเมา..กินแค่น้ำอางุ่นนเมาได้ไง ไม่รู้เรื่องเลยพี่นิ.." เขยิบเอาหน้าไปซบที่อกเค้าฉันง่วง พี่คืม:" กูไม่รู้จะด่ามึงซื่อหรือโง่ดี! " ดันเราออกแล้วมองหน้าเรา เรา:" หอมง่วง! "หลับตาพูดกับเค้า พี่คิม:" ง่วงก็ไปนอน! " เรา:" เดินไม่ไหวแล้ว...ขอขี่หลังหน่อยย" พี่คิม:" มีปัญญาไปกินจนเมากลับมาแบบนี้ก็ต้องมีปัญญาขึ้นไปนอนเอง!" เค้าพูดพรางเดินนำหน้าเราไป ไอ่คนไม่มีน้ำใจ! ฉันค่อยๆเดินเข้าไปด้วยสภาพที่ทุเรจสุดๆกว่าจะก้าวได้แต่ละก้าวอีหอมนี้แทบคว่ำ! เรา:" ง่วงไม่ไหวววแล้วว" พรึ่บ! ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆลุงยามที่นั่งอยู่ที่ประตูแล้วฟุบหน้าลง ลุงยาม:" อ่าว ไม่ขึ้นไปนอนละครับมานั่งทำไมตรงนี้ยุงเยอะนะครับ ". เรา:" เดินไม่ไหวแล้วค่ะจะล้มม " เงยหน้าขึ้นมาพูดกับลุง ลุงยาม:" แล้วแฟนคนเมื่อกี้ละไปไหนแล้ว " เรา:" หู้ยยย อีตาลุงนั้นนะเหร๊ออ ไม่มีน้ำจัยยหร๊อกก! " ลุงยาม:" อ่าว..." เรา:" สาววบางโพนั้น..โก้จริงจริงนะลุงง..ห้าวว.." ฉันพูดพรางหันไปเอาหน้าพิงกับที่พิงของเก้าอี้ กูง่วง!นอนนี้ก็ได้ว่ะอย่างน้อยก็มีลุงยามเป็นเพื่อน! Kim หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จพอเดินออกมาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนที่เรียกผม ซึ่งไม่มีใครเลยนอกจาก อีเด็กผี ซึ่งผมก็แค่หันไปมองเธอแปปเดียวเท่านั้นแล้วเดินหนีมา ถ้าขืนรอเธอมาหาผมมีหวังยาวแน่ๆ แต่พอผมหันไปดูอีกทีเธอก็ขึ้นไปเกาะอยู่บนหลังของผู้ชายที่ไหนแล้วก็ไม่รู้จนผมต้องไปดึงออกมา ไม่งั้นมีหวังเธอโดนตบคว่ำแน่ๆเพราะสภาพเธอตอนนี้คือเมามาก! ผม:"อ่า...ให้ตายสิ "ผมสบถออกมาเมื่อหันหลังไปดูคนข้างหลังก็พบว่าเธอนั้นนั่งหลับไปที่เก้าอี้ของยามแล้ว บ้าชิบ! แล้วผมจะไปห่วงเธอทำไมกัน! แต่ก็ช่างเถอะ! ผม:" ลุก! " ผมเดินไปเขย่าแขนเด็กนี่แต่เธอไม่ยอมตื่น ผม:" หอม! ลุกดิว่ะมานอนทำไมตรงนี้! " ผมเข่ยาแขนเธอแรงขึ้นจนเธองัวเงียขึ้นมามองผม หอม:" ไม่อาวว...จะนอนตรงนี้ง่วง " เธอหันมาพูดกับผมแล้วจะหันไปนอนต่อ จนผมต้องดึงเธอลุกขึ้นมา! ผม:" ห้องมึงก็มีไปนอนดีๆไม่เป็นหรือไง!" พอผมดึงเธอขึ้นมาเธอก็เขยิบเข้ามาเอาหน้าซบที่อกผมอีก ทำไมเมาแล้วเป็นแบบนี้ว่ะ! หอม:" เดินไม่ไหวว...ขอขี่หลังหน่อย" พูดทั้งๆที่ซบอกผมอยู่ ผม:" งั้นก็มาเร็วๆ!" สุดท้ายผมก็ต้องยอมให้เธอขึ้นหลังผมอยู่ดีเพราะเธอคงเดินไม่ไหวแน่ๆ ผมค่อยๆหันหลังแล้วนั่งลงให้เธอขึ้นซึ่งเธอก็ขึ้นแต่โดยดี มือของเธอกอดเข้ามาที่รอบคอของผมแล้วเอาหน้าซบลงที่หลัง.. หอม:" จั๊ดจ๊าดีดาาดี๊ด๊าา..... " ตั้งแต่ขึ้นลิฟท์มาเธอก็เอาแต่ละเมอร้องเพลงอะไรของเธอนักหนาก็ไม่รู้จนผมรำคาญแทบโยนเธอทิ้งไปส่ะ! ผม:" เอาคีย์การด์มา! " ทันทีที่ถึงหน้าห้องผมก็เรียกเธอเพื่อเอาคีย์การด์ หอม:" ...... ผม:" หอม! คีย์การด์! " ผมพูดพร้อมหันหลังไปมองเธอ ซึ่งเธอหลับ! ผมพยายามเรียกเธอจนเธอตื่น.. ผม:" คีย์การด์อยู่ไหน!" หอม:" ในกระเป๋าา..." เธอไม่ได้ละหน้าจากแผ่นหลังของผมเธอยังคงซบอยู่แบบนั้นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ผม:" ละไหนกระเป๋ามึงเล่า!" ผมเริ่มหัวเสียเมื่อบนตัวเธอไม่มีกระเป๋าสักใบ! หอม:" ไม่รู้...." พูดเหมือนทำท่าจะหลับอีก ผม:" บ้าชิบ!" ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย เธอแม่งไม่รู้อะไรสักอย่าง! สุดท้ายผมก็ต้องพาเธอเข้ามาในห้องผมแทน! ผม:" เตียงสินะ! " ผมพูดออกมาทั้งๆที่เธอยังอยู่บนหลัง คืนนี้ผมคงต้องสละเตียงผมให้เธอสินะ! ผมค่อยๆหันหลังวางเธอลงกับเตียงแต่มือเธอไม่ยอมปล่อยออกจากคอผมสักที ผม:" ปล่อยดิ๊! " ผมพยายามแกะมือเธอออกแต่มันไม่ออกจนผมเสียหลักล้มลงไปใส่เธอ หอม:" อื้อ..." เธอร้องออกมาเล็กน้อยแล้วปล่อยมือออกจากผม ผม:" เมาไม่รู้เรื่อง!" ผมหันไปดุคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง แล้วกำลังจะลุกขึ้น พรึ่บ! หอม:" อื้อ..." ผม:" บ้าเอ้ย!" ผมสบถออกมาเบาๆเมื่ออยู่ดีๆเธอก็หันมาคว้าตัวผมไปกอดแล้วเอาหน้าขึ้นมาซบที่อก หัวของเธอมันอยู่ที่ระดับคางผมพอดิบพอดีส่วน ขาเธอนั้นก่ายที่ตัวผม! ดีที่ขาเธอไม่โดนน้องชายผม! ผมพยายามแกะทั้งขาทั้งแขนเธอออกแต่แม่งแน่นยิ่งกว่าตีนตุ๊กแกสะอีก! แหง๋สิมันเป็นเด็กผี! สุดท้ายผมก็ต้องนอนนิ่งๆให้มันกอดแล้วนอนซบอยู่ที่อกผม.. ผลัดกันสินะ..วันนั้นผมนอนกอดเธอวันนี้เลยต้องเป็นเธอที่นอนกอดผม... ใช่วันนั้นผมรู้ผมตื่นตั้งแต่ตอนที่เธอเรียกกินยาแล้ว. ทำให้รู้ว่าเธอคอยเช็ดตัวผมอยู่ตลอดจนผมหลับไปอีกพอรู้ตัวอีกที ว่านอนกอดกับเธออยู่ก็ตอนที่นาฬิกาเธอมันปลุก..รู้กระทั้งตอนที่เธอเอาโพสอิสมาแปะที่หน้าผากผมนั้นแหละ.. ผม:" หึ " ผมยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น แล้วมองคนที่อยู่บนอกผมตอนนี้ หอม:" พี่คิม...." ผมก้มไปมองเธอเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆเธอก็ละเมอเรียกชื่อผมออกมา. ผม:"..... หอม:" หอมชอบพี่คิมนะ..." เธอละเมอออกมาทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่บนอกผมแล้วกอดผมแน่นขึ้นเหมือนกลัวว่าผมจะหายไป... ผมค่อยๆยกมือขึ้นลูบหัวเธอเบาๆแล้วกดจมูกลงที่หัวของเธอ.. ผมรู้..รู้ตั้งนานแล้วว่าเธอชอบผม. ถ้าตอนนี้ผมไม่มีคนในใจอยู่ผมก็คงชอบเธอไปแล้วเหมือนกัน... แต่ผมยังมีออมอยู่เต็มหัวใจเพราะผมชอบเธอมานาน ถ้าหอมเธอชอบผมเหมือนกันเธอก็คงเข้าใจดีว่าความรู้สึกนี้มันเป็นยังไง... ผม:" กูขอโทษ...ถ้าในอนาคตต้องทำให้มึงเสียใจ " ผมไม่รู้ว่าอนาคตเธอจะสมหวังหรือผิดหวังจากผมแต่ถ้ามันผิดหวังผมก็ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจและผิดหวัง.. แต่ถ้าวันนึงเธอสู้จนเข้ามาอยู่ในหัวใจผมได้ผมก็ยินดี... . . . . . . .

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more