รุ่นพี่ที่รัก NC+20

รุ่นพี่ที่รัก Ep7

Episode-07

พี่ออมคงชอบพี่คิมแล้วน่าจะชอบมานานแล้วนานกว่าฉันเสียอีก...

พี่ซัน:" คิดไงเอาหมวกกันน็อคไปฟาดมันสะเลือดอาบขนาดนั้นหอม " พี่ซันหันมาถามฉัน

เรา:" ไม่รู้สิหมั่นไส้มั้งคะ.." ฉันตอบกลับไป แต่อันที่จริงก็โกรธที่มันมาปากเสียใส่พี่คิมแล้วยังทำพี่คิมเจ็บอีกนั้นแหละ

พี่พายุ:" ถ้าเป็นพี่จะฟาดให้สลบตรงนั้นเลย"

พี่คิม:" ไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนั้นไป มันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเจ็บตัวฟรีแน่." เค้าหันมาดุเรา

เรา:" ......

พี่อาวุธ:" น้องมันคงโกรธที่จะโดนมันชนแหละ"

พี่คิม:" ชนอะไรตอนไหน? " พี่คิมทำหน้างง แหง๋สิเค้าไม่ได้เห็น

พี่พายุ:" ก็ตอ....

เรา:" ขึ้นข้างบนกันมั้ยคะ คนอื่นจะได้แข่งกันต่อ " ฉันพูดแทรกขึ้นตามความจริงเพราะตอนนี้เรายืนกันอยู่กลางถนน

พี่ซัน:" เออป่ะ แดกเหล้ากันด้วยคืนนี้ยาวๆ " พี่ซันพูดพร้อมเดินนำไป แล้วฉันก็เดินตามไปพร้อมคนอื่นส่วนพี่ออมเค้าบอกไปเอากระเป๋าแล้วจะตามไป @ข้างบนห้อง

พี่พายุ:" ไม่เจ็บตรงไหนจริงๆใช่มั้ยมึงอะไอ่คิม" เค้าถามย้ำพี่คิมอีกครั้ง

พี่คิม:" เออไม่มี มีปวดตามตัวนิดหน่อยแล้วก็มึนๆ " เค้าตอบกลับพร้อมกระดกเหล้า

พี่คิม:" แล้วเรื่องที่โดนรถชนอะไรนั้นละ กูยังไม่ได้คำตอบ" เค้าพูดขึ้นพร้อมมองมาที่เรา ครืดด ครืดด เสียงโทรสัพท์เราดังพอดูที่ก็เป็นพี่เราที่โทรมา

เรา:" ขอตัวนะคะ " ฉันพูดพร้อมออกไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียง

เรา:" ว่าไงคะ "

พี่เฟริส:"(ได้ข่าวว่าอยู่สนามแข่งรถไอ่คิม)

เรา:" รู้ได้ไงคะ "

พี่เฟริส:" (เพื่อนพี่มันโทรมาบอกว่าเหมือนเห็นเราอยู่ที่นั่นแถมยังมีเรื่องอีกใช่มั้ย) น้ำเสียงดุๆ พวกปากไม่ดี!

เรา:" ใช่ค่ะ ฟาดสะเลือดอาบเลย " พูดออกไปติดตลก

พี่เฟริส:" (มีเรื่องต้องคุยกันนะหอม ตอนนี้กำลังไปรับจะถึงแล้ว)

เรา:" โอเครค่ะ เดี๋ยวหอมไปรอ " หลังจากวางสายฉันก็เข้ามาข้างในก็พบว่าพี่ออมเข้ามาแล้ว..แล้วเค้าก็นั่งแทนที่ฉันด้วยตรงข้างๆพี่คิม ฉันเลยไปนั่งตรงข้างๆพี่พายุแทนเพื่อเก็บกระเป๋า

พี่คิม:" แล้วออมมากับใคร มายังไง " เค้าหันไปถามพี่ออมที่นั่งอยู่ข้างๆพี่เค้าดูเป็นห่วงกันจริงๆแบบที่พี่เมฆพูดจริงๆ พี่เค้าดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยดูไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย

พี่ออม:" ขึ้นรถแท็คซี่มาคนเดียวหนะสิให้มากับใครละ"

พี่พายุ:" แล้วจะกลับตอนไหน ดึกแล้วขึ้นแท็คซี่อันตรายนะ "

พี่ออม:" เดี๋ยวจะกลับแล้ว ง่วง555 " พี่เค้าดูสนิทกับทุกคนในที่นี้เลย

พี่คิม:" เดี๋ยวคิมไปส่ง " ฉันหันไปมองเค้าสองคนที่นั่งคุยกันเค้าแทนชื่อตัวเองด้วยแหนะ..

พี่ออม:" คิมขับไหวหรือไงไม่มึนหัวหรอ "

พี่คิม:" ไหวดิ แค่นี้เองไม่สะเทือนหรอก" เค้าพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆให้พี่ออม นี่เป็นครั้งแรกเลยรู้มั้ยที่ฉันเห็นเค้ายิ้ม..ยิ้มให้กับคนอื่นด้วย..

พี่ออม:" จ้าา รู้แล้วจ้าว่าถึก5555 " ฉันรู้สึกเหมือนพาตัวเองมารับรู้อะไรก็ไม่รู้แต่มันรู้สึกหน่วงๆ

พี่ซัน:" อ่าว แล้วหอมจะกลับยังไง " พี่ซันหันมาถามฉันซึ่งก็ทำให้ทุกคนหันมามองฉันเหมือนกัน

พี่คิม:" ถ้าจะกลับตอนไหนก็บอกพวกมึงแล้วพวกมึงก็ไปส่งดิ " เค้าตอบออกมาพร้อมหันไปกระดกเหล้าต่อไม่ได้สนใจอะไรเรามากมาย อืมฉันรู้แล้ว...รู้แล้วจริงๆ เค้าไม่จำเป็นที่จะต้องสนอยู่แล้วว่าฉันจะกลับยังไงเพราะเค้าไม่ได้อยากให้ฉันมาด้วยอยู่แล้ว ฉันเองที่กระโดดขึ้นรถเค้ามา

เรา:" ไม่เป็นไรค่ะ พอดีพี่มารับแล้วน่าจะถึงแล้วด้วย งั้นหอมไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ

" ฉันหันไปมองทุกคนยกเว้นเค้าแล้วเดินออกมาทันที "หอม!"

เรา:" พี่เฟริส ถึงนานยังเนี่ย " เดินไปหาพี่เรา

พี่เฟริส:" เมื่อกี้ "

เรา:" อ่อ ไปกันเถอะ" ฉันพูดพร้อมขึ้นรถ

พี่เฟริส:" รู้ตัวมั้ยว่าทำแบบนั้นมันอันตราย" พูดกับเราแต่ตามองถนน ซึ่งเราก็มองออกนอกหน้าต่างรถเหมือนกัน

เรา:" เพื่อนพี่เล่าให้ฟังหมดแล้วใช่มั้ย อย่าให้รู้นะว่าใครฟ้องแม่จะตบให้คว่ำเลย " ฉันพูดพร้อมทำหน้าตาโหดร้าย แต่ฉันเชื่อว่าถ้าใครเห็นก็ไม่กลัว555

พี่เฟริส:" มึงหนะสิจะโดนแม่ตบคว่ำถ้าแม่รู้ " เค้าดุฉ้านนน

เรา:" ก็อย่าให้แม่รู้สิ " ฉันทำท่าจุ๊ปาก ถ้าแม่รู้ขึ้นมารับรองอีหอมโดนด่ายาวกว่าพระเทศเสียอีกดีไม่ดีโดนกักบริเวณอีกต่างหาก

พี่เฟริส:" ดื้อ! ถ้าตอนนั้นไอเมฆมันยิงขึ้นมาจะทำยังไง แล้วคิดว่าต่อไปมันจะไม่ทำอะไรเราหรือไงหอม" พี่เฟริสพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงปนดุๆ พี่เราหวงเรานะ ถึงแม้จะไม่แสดงออกก็เถอะ555 แล้วพี่เราก็เคารพในการตัดสินใจเราตลอดถ้ามันเป็นเรื่องดีไม่เคยเซ้าซี้เราในเรื่องที่เราไม่อยากบอก นางหล่อจบ

เรา:" หอมไม่กลัวหรอกค่ะ" ฉันพูดแต่ตายังมองนอกหน้าต่างรถอยู่

พี่เฟริส:"หอม ถ้าจะบอกให้เลิกยุ่งกับไอ่คิมจะเลิกมั้ย?ยิ่งอยู่ใกล้มันยิ่งอันตราย" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฉันเงียบไปสักพักก่อนจะตอบออกไป

เรา:"ได้ค่ะ " ฉันตอบออกไปพร้อมขอบตาที่ร้อนผาว

พี่เฟริส:" ทำไมง่ายจัง เป็นอะไรมันทำอะไรเรารึป่าว" หันมามองเราแล้วหันไปมองถนนต่อ

เรา:"ป่าว ที่หอมเลิกยุ่งไม่ใช่ว่าหอมกลัวหรอกค่ะ ถึงหอมอยู่ไปหอมก็ไม่สมหวังอยู่ดี ตัดใจตอนนี้ยังไม่สายหรอกค่ะ เพราะหอมพึ่งชอบเค้าเองยังไม่ทันรักเค้าหรอก " น้ำตาของฉันมันค่อยๆไหลลงมานิ่งๆฉันไม่ได้สะอึกสะอื้นแต่อย่างใดมันไหลมาเองง แค่รู้สึกเสียดายที่ได้ชอบเค้าแค่นี้ แค่เริ่มชอบก็อกหักแล้วอีหอมเอ้ยยยย ฉันยังไม่อยากเลิกชอบเค้า!ฉันยังมีความสุขอยู่เลย

เรา:" แง่งงงงง พี่เฟริสส " ฉันร้องโวยวายออกมาแต่ไม่ได้ร้องแบบจริงจังร้องเหมือนเด็กมากกว่า

พี่เฟริส:" จะร้องทำไม แค่ผู้ชายคนเดียว"

เรา:" ฮึก หนู..จะถอย. " ฉันพูดไปพร้อมปาดน้ำตาไปลวกๆ

พี่เฟริส:" ดีแล้ว ที่ถอยตั้งแต่ต้นอย่าให้มันเลยเถิดไปมากกว่านี้ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก ยังมีเวลาหาคนดีๆอีกเยอะ คนที่มันไม่ดีก็ไม่ต้องเก็บมาทำให้ตัวเองเสียใจ" เอามือมาลูบหัวเราเบาๆมาซึ้งเว่อร์

เรา:" ฮึกก. ถอยไปตั้งหลัก พรุ่งนี้ค่อยไปจีบต่ออ " ฉันพูดพร้อมหันไปยิ้มอ่อนๆให้พี่ชายฉัน เอี๊ยดด! ทันทีที่พี่เฟริสได้ยินคำพูดเราเค้าก็เหยียบเบรกทันที หน้าแทบคว่ำ

พี่เฟริส:" ถอยไปตั้งหลัก? ". พี่เฟริสเลิกคิ้วถามเรา

เรา:" ค่ะ ก็คนมันยังอยากชอบเค้าอยู่นิขอสู้อีกหน่อยละกันนะ แฮร่.. " ฉันหันไปยิ้มแห้งๆให้พี่เฟริส นางถึงกับต้องกุมขมับเลยทีเดียว ทำไงได้ล่ะก็ฉันยังอยากจีบเค้าอยู่จริงๆ ตอนนี้ฉันยังไม่แน่ใจว่าเค้าชอบพี่ออมหรือป่าว ถ้าได้ยินจากปากของเค้าเองฉันก็จะถอยแต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ไง...ขอสู้ก่อนอีกสักตั้งละกัน....ยิ้มอ่อน(:

พี่เฟริส:" อ่า คิดสะว่าเมื่อกี้กูไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน. " เค้าเกาหัวตัวเองก่อนจะกลับไปขับรถต่อ

@คอนโดเรา 22:18

เรา:" สังฆังนะมามิ สาธุ " ทันทีที่รถจอดเรายกก็ยกมือสาธุรัวๆประหนึ่งว่าพึ่งฟังเทศจบ! เพราะทั้งทางพี่ชายเราบ่นยาวส่ะยิ่งกว่าพ่ออีก!ขี้หูอีหอมนี้วิ่งหนีออกมาหมดแล้ว

พี่เฟริส:" พูดให้จำ ก็หัดจำบ้างอะไรที่มันดีๆเนี้ย! " หันมาบ่นเรา

เรา:" แม่เจ้าโว้ยย นานๆทีเห็นพูดมีสาระ ขอใหม่อีกทีได้ป่ะจะบันทึกเสียงไปให้แม่ฟัง " ทำท่าหยิบโทรศัพท์

พี่เฟริส:" แล้วเรื่องที่สนามแข่งรถอะเกิดอะไรขึ้นนะเล่าให้ฟังอีกทีได้ป่ะจะบันทึกเสียงไปให้แม่ฟัง " พี่เฟริสพูดพร้อมทำท่ายกโทรศัพท์ขึ้นมาแบบเรา หึ พี่กูมันร้ายย!

เรา:"อันที่จริงพี่เฟริสของหอมก็เป็นคนดีพูดเพราะแบบนี้มานานแล้วอะเนาะ " ยิ้มกว้างไปให้เรื่องเอาตัวรอดบอกอีหอมนี่!

พี่เฟริส:" แน่นอนคนหล่อพูดเพราะเป็นคนดีแบบนี้ควรภูมิใจที่เป็นน้องกู " ทำท่าเสยผมแล้วเก๊กหล่อ หล่อมากกก

เรา:" จ้าา ภูมิใจสุดๆ " ครืด~ ครืด~ เสียงโทรศัพท์พี่เฟริส

พี่เฟริส:" ฮโหล " ....:?

พี่เฟริส:" รีบหรอไอ่ควาย กำลังไป " .....:?

พี่เฟริส:" รีบก็เรื่องของมึงกูไม่รีบ อยากแดกแดกไปก่อนปากมึงติดกับกูหรือไง " เดี๋ยวนะ ไหนพี่ชายคนดีพูดเพราะของฉัน? ....:?

พี่เฟริส:" แค่นี้แหละ รำคาญ "

เรา:" พูดเพราะสุดๆเพราะจนขี้หูสะดุ้ง "

พี่เฟริส:" ลงไปได้แล้วพูดมากว่ะ "

เรา:" ไล่หรอออ "

พี่เฟริส:" เออ จะไปแดกเหล้า " ชีวิตอีหอมเจอแต่คนหยาบๆ

เรา:" จ้าไปแล้วจ้าา สวัสดีจ้าาา " ฉันพูดเสียงยานๆก่อนจะลงรถแล้วเค้าก็ออกรถไปทันที

@บนห้อง ตอนนี้เรานั่งจัดของส่วนตัวให้เข้าที่แล้วเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายพออาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวเตรียมเข้านอน แต่กระเพาะลูกรักของฉันมันร้องขึ้นมาว่าหิว ซึ่งแน่นอนฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยแถมในห้องฉันก็ไม่มีของกินเลยด้วย แต่ฉันนึกได้ว่าข้างๆคอนโดเห็นมีร้านอาหารตามสั่งอยู่นึกได้ดังนั้นฉันจึงหยิบกระเป๋าเตรียมไปกินข้าว ปั้ง! ปั้ง! เป็นเสียงของประตูที่ปิดลงพร้อมกันซึ่ง1ครั้งนั้นเป็นของฉันแต่อีกครั้งนึงละ

เรา:" พะ..พี่คิม " ฉันตกใจเมื่อหันไปก็พบกับพี่คิมซึ่งเสียงประตูนั้นมาจากห้องเค้านี้เค้าอยู่ที่นี้หรอแถมห้องตรงข้ามเราด้วย

พี่คิม:" ตกใจอะไร "

เรา:" เอ่อ..ป่าวค่ะไม่คิดว่าจะเจอพี่ที่นี้ " เราพูดตะกุกตะกักไป

พี่คิม:" นี่ห้องมึง" เค้ามองที่ห้องของฉันแล้วถาม

เรา:" ค่ะ พึ่งเข้ามาใหม่ "

พี่คิม:" อืม "

เรา:" แล้วพี่จะไปไหน "

พี่คิม:" แดกข้าว " กินดีๆไม่เป็นหรือไงทำไมต้องแดก ฉันอยากถามเค้าไปแบบนั้น

เรา:" เหมือนกันเลยค่ะ " พี่คิมเค้าไม่ได้พูดอะไรต่อแต่เดินไปที่ลิฟท์ซึ่งเราก็ไปเหมือนกันแต่ไม่ได้คิดที่จะตามเค้าฉันก็จะไปกินข้าวของฉันเหมือนกันซึ่งตลอดที่อยู่ในลิฟท์ฉันไม่ได้พูดอะไรกับเค้าเลย บอกแล้วไงว่าวันนี้ถอยก่อน พรุ่งนี้ค่อยเต๊าะต่อ... แต่ร้านที่เค้าไปกินนั้นเป็นร้านเดียวกันกับที่ฉันจะไปกินเหมือนกัน

พี่คิม:" เอาเหมือนเดิม " เค้าเดินไปสั่งแม่ค้าแล้วเดินไปนั่ง ลูกค้าประจำสินะ

แม่ค้า:" ได้จ้า รอแปปนึงลูก "

เรา:" ของหนูเอาราดหน้าทะเลไม่ใส่ผัก1ค่ะ "

แม่ค้า:" รอแปปนะนังหนู ". เรายิ้มตอบกลับไปแล้วหันไปมองหาโต๊ะนั่ง ซึ่งมันเต็มหมดแล้วเพราะคนค่อนข้างเยอะ

เรา:" ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ " ฉันเดินไปถามที่โต๊ะพี่คิม

พี่คิม:" ถ้าบอกว่าไม่ได้ " เงยหน้ามาถามฉัน

เรา:" ก็จะไม่นั่งค่ะ " ฉันตอบออกไป บอกแล้วไงว่าพักอยู่ถ้าไม่พักนะฉันไม่ขอเค้าหรอกจะเดินไปนั่งตักเลยด้วยซ้ำ!

พี่คิม:" หึ! นั่งสิ " เค้าบอกฉันซึ่งฉันก็นั่งลง หลังจากนั้นฉันและเค้าก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่างคนต่างเล่นโทรศัพท์จนอาหารมาต่างคนก็ต่างกินอีกเหมือนกัน

เรา:" ยังมึนหัวอยู่มั้ย " ฉันตัดสินใจถามเค้าออกไปเมื่อบนโต๊ะไม่มีการสนทนาเลย

พี่คิม:" ทำไม เป็นห่วงกูหรือไง? " เค้าเลิกคิ้วถามด้วยสายตานิ่งๆ

เรา:" ถ้ารู้คำตอบอยู่แล้ว จะถามทำไม " ฉันพูดออกไปด้วยสายตานิ่งๆเหมือนกันแล้วหันมากินต่อ

พี่คิม:" หึ แปลกๆนะมึงอะ "

เรา:" แปลกอะไร " ฉันเป็นคนที่เลิกคิ้วถามเค้าบ้าง

พี่คิม:" ก็ไอ่ท่าทางแบบนี้ของมึงไง งอนกูเรื่องที่สนามหรือไง "

เรา:" ...... " ฉันเงียบไม่ตอบอะไรถ้าฉันงอนเค้าจะง้อฉันงั้นหรอ แอบเขินในใจกรี๊ดดด..

พี่คิม:" หึ "

เรา:" ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ..." ฉันพูดออกไปทั้งที่ความจริงฉันไม่ได้งอนอะไรเลย

พี่คิม:" งอนก็เรื่องของมึง เป็นแม่กูหรือไงที่กูจะต้องง้อ! " เพร้งง! สมใจกูแล้วไง เขินหน้ามุดดินหมดแล้ว! มึงง้อกูสิมึงต้องง้อกูไม่ใช่หรอมันไม่ใช่แบบนี้! พังแตกยับเยินหมดแล้วหน้าฉัน!อายก็อายเพราะตอนนี้คนมองมาที่เราสองคน แหง๋สิเค้าพูดดัง!

เรา:" เล่นแรงนะ! "ฉันกัดฟันพูดเบาๆกับเค้า

พี่คิม:" หึ! "เค้าสบถออกมาเหมือนพอใจ ได้เลยที่รัก!

เรา:" แหม๋ ที่รักก็เห็นพูดแบบนี้ทุกที สุดท้ายก็ไปจัดเต็มเค้าบนเตียง! " ฉันพูดพร้อมลุกไปนั่งบนตักเค้าแล้วคล้องคอซึ่งเค้าก็ดันออกแต่ฉันเกาะแน่นย่ะ!!บอกเลยว่าตอนนี้ทั้งร้านมองมาที่เราสองคน

พี่คิม:" เล่นบ้าอะไรของมึง! "เค้ากระซิบกับฉันพร้อมดันออกแต่ฉันไม่ออก!

เรา:" อะไรนะคะ วันนี้มีท่าใหม่ เอ๋...อะไรนะ "