รุ่นพี่ที่รัก NC+20

ชอบรุ่นพี่ Ep6

พี่คิม:" อืม " เค้าตอบมาแค่นั้นก่อนจะขยับหมวกให้แน่นแล้วหันไปหาเพื่อนเค้า หลังจากนั้นพี่คิมก็ขับรถไปรอที่จุดสตาทร์ส่วนเราพวกพี่พายุพามานั่งดูบนแสตนที่เห็นรอบๆสนามได้ชัดคนที่นี้เยอะมาก สองพันกว่าคนได้เลยแหละ!

พี่อาวุธ:" น้ำมั้ย" พี่อาวุธที่นั่งอยู่ข้างๆเรายื่นขวดน้ำมาให้ พี่อาวุธรู้ใจค่ะเพราะที่นี้คนเยอะอากาศร้อนมาก!

เรา:" ขอบคุณค่ะ " เรารับขวดน้ำมาพร้อมยิ้มอ่อนไปให้แล้วหันไปมองยังสนามที่ตอนนี้การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น

" เอาละครับ ตอนนี้ก็มาถึงคู่ที่ทุกคนรอคอยแล้วนะครับ คือคุณคิมกับคุณเมฆ เงินเดิมพันในวันนี้มีมูลค่าถึง2แสนบาทเลย ถ้าทุกคนพร้อมแล้วขอเสียงหน่อยครับบ!!

" วู้วววว!! กรี๊ดดด! วู้ฮู้วววว! เสียงผู้คนที่นั่งอยู่รอบสนามต่างก็ร้องเชียร์กันอย่างครึกโครม

"เอาละครับถ้าพร้อมแล้วก็ 3 2 1. ปรี๊ดดด" พรึ่บ! ทันทีที่พริตตี้ที่ยืนคอยให้สัญญาณอยู่ข้างหน้าปล่อยธงลงรถของพี่คิมและคู่แข่งก็ทยานออกสู่เส้นทางอย่างรวดเร็ว

พี่พายุ:" กูว่าวันนี้มีฉลองอีกแล้วว่ะ" พี่พายุที่นั่งดูอย่างใจตั้งพูดขึ้นขณะที่เห็นรถของพี่คิมขับนำรถของคู่แข่งไป

พี่ซัน:" อย่าพึ่งไปประมาทมันวันนี้ไอเมฆมันมาเงียบกว่าปกติกูไม่ไว้ใจ" พี่ซันพูดขึ้นขณะที่ตาก็กำลังดูการแข่งขัน ซึ่งตอนนี้พี่คิมยังนำอยู่ในโค้งแรก

เรา:" พวกพี่ไม่ถูกกันกับคนชื่อเมฆหรอคะ"

พี่ซัน:" ใช่ โดยเฉพาะกับไอคิมเพราะไอคิมมันเล่นไอเมฆเกือบตายนอนโรงบาลเป็นเดือนๆ พอมันออกมามันก็เกลียดกันอยู่แบบนี้แหละ" พี่ซันหันมาอธิบายกับเรา

เรา:" ทำไมถึงเกลียดกันได้ละคะ " ฉันพูดพร้อมหันไปมองที่สนาม

พี่พายุ:" มันอริกันมานานแล้ว ไอเมฆมันชอบเอาชนะไอคิมแต่ไม่เคยชนะอะไรสักอย่างมันชอบทำตัวเป็นใหญ่ให้คนนับถือ แต่มันยังด้อยกว่าไอคิมมันเลยอยากเอาชนะไอ่คิมอยู่ตลอด ". พี่พายุอธิบายเสริมเราก็พยักหน้าเข้าใจ

กรี๊ดดด พี่คิมสู้เค้าา วู้ กรี๊ดดด เสียงผู้คนร้องเชียร์พี่คิมขึ้นมาทั่วทั้งสนามเมื่อเห็นพี่เมฆขับตีนำขึ้นมาในโค้งเกือบสุดท้าย

พี่อาวุธ:" มันมาละ "

พี่ซัน:" มึงเชื่อกูยังไงไอคิมก็ชนะ "

เราก็ขอให้เป็นแบบนั้น กรี๊ดดด. วู้ววว กรี๊ดดด.... ตอนนี้พี่คิมขับตีมาข้างๆก่อนจะเร่งเครื่องให้นำพี่เมฆเข้าไปในโค้งสุดท้าย วู้ววกรี๊ดดด แปะ แปะๆ แปะๆ เสียงปรบมือฮือฮาดังไปทั่วทั้งสนามเมื่อพี่คิมขับเข้าเส้นชัยไป เราก็ดีใจเหมือนกัน!

พี่พายุ:" ชนะใสๆ " พี่พายุยืนขึ้นก่อนปรบมือเบาๆ โครมม!! กรี๊ดดด! เชี้ย!!!

เรา:" พี่คิม!! " เราลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจหัวใจฉันมันตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันทีเมื่อเห็นรถพี่คิมที่เข้าเส้นชัยไปแล้วถูกคนชื่อเมฆขับตีตื้นขึ้นมาก่อนจะยกเท้าทีบรถพี่คิมทำให้ทั้งรถทั้งพี่คิมกระเด็นไปตามถนนก่อนจะเข้าไปชนกับยางล้อรถที่กั้นอยู่ข้างสนามทำให้เกิดเสียงฮือฮาจากคนที่อยู่รอบสนามได้ดี!

พี่อาวุธ:" ไอ่เหี้ยนี่แม่งเล่นตอนท้าย! " พี่อาวุธพูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งลงไปข้างล่างพร้อมเพื่อนเค้าซึ่งเราก็วิ่งลงมาเหมือนกัน ตอนนี้พวกเรากำลังวิ่งเข้ามาในสนาม

เราเห็นพี่คิมนอนอยู่ตรงนั้น!เค้าทำพี่คิมเจ็บ! "หอม!ระวัง!" บรื้นน! กรี๊ดดด เราที่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปหาพี่คิมไม่ทันได้มองว่าตอนนี้คนชื่อเมฆยังขับรถไปมาอยู่บนสนามเราที่กำลังจะข้ามฝั่งไปหาพี่คิมเลยเกือบถูกเค้าชนเข้า!

เรา:" โอ้ยย! "

พี่พายุ:" เป็นอะไรมั้ย " พี่พายุถามเราขณะที่กำลังพยุงเราขึ้นเพราะพี่พายุกระชากเราหลบทันทำให้เค้าและเราล้มลงไปอยู่ที่พื้น

เรา:" มะ..ไม่คะ ขอบคุณนะคะพูดพร้อมก้มสำรวจตัวเองฉันแค่เจ็บขานิดหน่อยเท่านั้น

พี่อาวุธ:" ดีแล้ว ต่อไปก็ดูดีๆหน่อย" พี่อาวุธพูดเชิงดุๆเรา

เรา:" ขอโทษค่ะ " เราก้มหน้าสำนึกผิด

พี่ซัน:" ไปดูไอ่คิมกันก่อนเร็ว" พี่ซันพูดขึ้นพร้อมวิ่งไปดูส่วนฉันก็เดินตามไปเพราะฉันเจ็บขานิดหน่อย ทั้งที่ใจจริงอยากจะเหาะไปดูเลยด้วยซ้ำถ้าทำได้

เรา:" พี่คิม.... "คิม!" ทันทีที่ฉันไปถึงแล้วกำลังจะเข้าไปดูพี่คิมแต่ก็มีผู้หญิงคนนึงตัวเล็กๆวิ่งเข้าไปดูก่อน เรา ....:" เป็นยังไงบ้างคิม " ผู้หญิงคนนั้นเข้าไปพยุงพี่คิมขึ้นนั่งหลังจากที่พี่ซันถอดหมวกออกให้พี่คิมแล้ว ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกที่งงงวย เธอเป็นใครกัน...

พี่คิม:" ออม " พี่คิมพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นออกมาก่อนจะสบัดหน้าตัวเองสองสามที

พี่พายุ:" เป็นไงบ้างไอ่คิม ไอ่เหี้ยเมฆแม่งโกง " พี่พายุพูดขึ้นก่อนหันไอ่มองคนชื่อเมฆที่ยืนมองพวกเราอยู่เหมือนกัน

พี่คิม:" กูไม่เป็นไรหรอก" ค่อยๆลุกขึ้นยืนโดยมีคนชื่อออมพยุงขึ้น ทำไมใจฉันต้องสั่นแบบนี้ด้วย! ถ้าไม่ติดว่าลุคเธอดูเป็นคนดีฉันกระชากเธอออกมานานแล้ว

ออม:" คิมเจ็บตรงไหนหรือป่าว เป็นอะไรมากมั้ย" ผู้หญิงคนนั้นถามพี่คิมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงมากๆ

พี่คิม:" ไม่หรอก แค่มึนหัวนิดหน่อยแล้วก็ปวดตามตัวแค่นั้น " เค้าตอบผู้หญิงคนนั้นพร้อมมองหน้าก่อนจะหันมามองเราเหมือนพึ่งรู้ว่าเรายืนอยู่ตรงนี้ด้วย

เรา:" เอ่อ..ไม่เจ็บมากใช่มั้ยคะ " ฉันถามออกไปอยากตะกุกตะกักฉันไม่รู้จะถามอะไรเค้าดีเพราะที่ฉันอยากรู้ผู้หญิงคนนั้นก็ได้ถามไปหมดแล้ว

พี่คิม:" อืม ". ฉันยิ้มออกมาอย่างอ่อนๆแต่ไม่ได้มองหน้าเค้า โอเครเค้าไม่ได้เจ็บมากฉันก็หายห่วง..

พี่อาวุธ:" ไอ่เหี้ยนี้มองหน้ากวนตีนสงสัยอยากแดกตีนกู! " พี่อาวุธพูดขึ้นเมื่อเห็นพวกกลุ่มพี่เมฆกำลังเดินมาทางนี้

พี่เมฆ:" อ่าวเป็นอะไรครับเนี้ยคุณคิม " ไอาคนชื่อเมฆเดินเข้ามาถามด้วยท่าทางที่กวนสุดๆ

พี่คิม:" กูยังสบายดี ไม่เห็นเป็นอะไร " พี่คิม หยักไหล่ตอบไป

พี่พายุ:" มึงนี่ก็ลอบกัดเก่งดีเหมือนกันนะเนี้ย ถ้ามึงไม่ได้มีหน้าเหมือนคนก็นึกว่ามึงเกิดมาเป็นหมาสะแล้ว หึ!" พี่พายุเดินไปตบหน้าเค้าเบาๆแล้วเค้าก็ปัดออก

พี่เมฆ:" ไอ่พายุ!! " เค้าพูดด้วยสีหน้าโกรธอย่างเห็นได้ชัดแล้วง้างมือขึ้นจะต่อยพี่พายุซึ่งพี่เค้าก็ยืนนิ่งๆไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา

พี่คิม:" เอาสิขอเน้นๆเลยนะ เพราะถ้าเพื่อนกูไม่สลบ มึงนั้นแหละที่จะต้องเป็นคนสลบแทน " พี่คิมพูดขึ้นแล้วเดินไปยืนข้างพี่พายุ

พี่อาวุธ:" ยิ่งช่วงนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยได้ทรมานใครด้วยสิ รู้สึกคันไม้คันมือขึ้นมา! " พี่อาวุธพูดออกมาด้วยสีหน้าสยองสุดๆทำไมพวกเค้าหน้ากลัวแบบนี้

พี่เมฆ:" กูกลัวพวกมึงมากอะ " พูดพร้อมยิ้มมุมปาก

พี่ซัน:" ถ้ามึงยังกวนตีนไม่เลิกแบบนี้มึงได้ตายคาตีนพวกกูแน่ ! " พี่ซันหยิบปืนที่อยู่ที่เอวของเค้าออกมาแล้วเล่งไปที่พี่เมฆ นี่เค้าจะฆ่ากันแบบนี้เลยรึไง!

พี่ออม:" ซันอย่านะ!" พี่ออมพูดขึ้น พรึ่บ พี่คิมเอาปืนจากพี่ซันไปแล้วจ่อที่พี่เมฆแทน

พี่คิม:" กูว่าคราวที่แล้วมึงยังแดกข้าวต้มที่โรงพยาบาลไม่อิ่ม!"

พี่ออม:" คิมอย่านะเอาปืนลง! คนเยอะ! " พี่ออมเดินไปจับแขนพี่คิมลงแล้วหยิบปืนออกมาซึ่งพี่คิมก็ยังมองหน้าพี่เมฆไม่เลิก!

พี่เมฆ:" นี่ไอ่คิมมันยังเชื่อฟังออมอยู่เหมือนเดิมเลยนะเนี้ย5555 เป็นห่วงกันดีจริงๆเพื่อนรักสองคนนี้ เอ๊ะ! หรือไม่ใช่แค่เพื่อนรักแล้วนะ555 " พี่เมฆพูดออกมาพร้อมหัวเราะ ฉันพอเข้าใจสิ่งที่เค้าพูดออกมาอยู่ว่าหมายถึงอะไร สองคนนี้ต้องมีคนไหนสักคนแอบรักกัน หรือไม่เค้าสองคนก็อาจจะชอบกันก็ได้ฉันเข้าใจอย่างนั้น...

พี่คิม:" หุบปากเน่าๆของมึงไว้! ก่อนที่มันจะไม่มีโอกาสได้พูดอีก! " พี่คิมทำท่าจะเข้าไปหาพี่เมฆอยู่ตลอดซึ่งก็มีพี่ออมคอยห้ามไว้อยู่ตลอดเหมือนกัน

พี่เมฆ:" ใจเย็นสิ กูไม่ได้จะมามีเรื่องอะไรหรอกแค่จะเอาเงินค่าเดิมพันมาให้" โยนเช็คให้พี่คิม

พี่เมฆ:" แล้วก็มาดูว่าตายรึยัง! น่าเสียดายนะที่ยังไม่ตาย! " พรึ่บ ปั๊กก! โอ้ย! เชี้ย!

เรา:" นอกจากจะทำตัวเหมือนหมาแล้วยังปากหมาอีกนะ! " นั้นไม่ใช่เสียงอะไรแต่เป็นเสียงที่เราหยิบหมวกกันน้อคของพี่คิมที่ตกอยู่เดินไปฟาดลงที่หัวของคนชื่อเมฆจนล้มลงไป ฉันโมโหที่มันปากเสีย! โมโหสุดๆ คนชื่อเมฆค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเราด้วยสายตาที่โกรธเคืองพร้อมเลือดที่ไหลอาบหน้า

พี่เมฆ:" อีนี่นิ! มึงอยากตายไงว่ะ!! " เค้าลุกขึ้นพร้อมหยิบปืนออกมาจี้หน้าเรา พรึ่บ

พี่คิม:" มึงก็ลองดู! " พี่คิมดึงเราไปอยู่ข้างหลังเค้ามืออีกข้างนึงก็หยิบปืนมาจากพี่ออมแล้วเล่งไปที่คนชื่อเมฆเหมือนกัน คนชื่อเมฆยังคงมองหน้าเราด้วยสายตาโกรธเคืองไม่ยอมละปืนลงแถมเพื่อนเค้าอีก3คนก็ยังยกปืนขึ้นมาอีกด้วยทำให้พวกพี่อาวุธก็เอาปืนออกมาเหมือนกัน

พี่อาวุธ:" ถ้าอยากลองก็มา จะได้รู้ใครเร็วกว่ากัน! "

พี่คิม:" เอาเงินของมึงไป! กูไม่อยากได้ สิ่งที่กูอยากได้คือมอบคำว่าแพ้ให้มึง! " พี่คิมใช้เท้าเขลี่ยเช็คที่ตกอยุ่ที่พื้นให้พี่เมฆ

พี่เมฆ:" กูฝากไว้ก่อนเถอะ! มึงด้วย! " ชี้ปืนมาที่เรา

เรา:" เอากองไว้ตรงนั้นแหละ! แล้วอย่านานมากละรีบมาเอาคืนเดี๋ยวลืม! " ฉันพูดทั้งๆที่ยังหลบอยู่หลังพี่คิม

พี่เมฆ:" หึ! ระวังตัวไว้ดีๆ" เค้าสบถออกมาก่อนจะเดินออกไป ฉันก้มลงมองมือตัวเองที่ตอนนี้ยังถูกพี่คิมจับไว้อยู่ แล้วฉันก็รู้สึกว่ามีคนมองฉันอยู่เหมือนกันพอฉันหันไปก็พบว่าพี่ออมกำลังมองดูมือเราที่ถูกพี่คิมจับไว้อยู่เหมือนกัน พอฉันเห็นแบบนั้นฉันจึงค่อยๆบิดมือตัวเองออกจากมือพี่คิมแล้วเขยิบถอยออกมานิดนึง ทำให้พี่คิมหันมามองฉันแต่ฉันมองเค้าแค่นิดเดียวเท่านั้นแล้วหันไปมองอย่างอื่นแทน... พี่ออมคงชอบพี่คิมแล้วน่าจะชอบมานานแล้วนานกว่าฉันเสียอีก... แต่พี่คิมนั้นฉันไม่แน่ใจ..