๒ ความรู้สึกผิดบาป

1231 Words

๒ ความรู้สึกผิดบาป เช้าของวันใหม่... “ว้ายย!” ธิสาร้องเสียงหลงเมื่อตื่นมาพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายกอดก่ายอยู่กับชัช ขณะที่อีกฝ่ายลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการง่วงงุนแกมมึนงง เหตุเพราะดื่มไปเยอะจากคืนที่ผ่านมา “อะไรคุณ” ธิสาตัวสั่นระริกด้วยความโกรธแกมตกใจแทบช็อก เพราะคนที่หล่อนคิดว่านอนด้วยกันมาทั้งคืนจะเป็นภพธร แต่... “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!” หญิงสาวกวาดตามองไปรอบห้อง ซึ่งเป็นห้องพักที่ทางบ้านของภพธรจัดเอาไว้ให้เพื่อนๆ และห้องนี้คนของเขาจัดเอาไว้ให้หล่อน เมื่อคืนต่างก็เมากันมากหล่อนจึงพยุงภพธรเข้ามาในห้องของตนเอง... แต่ทว่า เมื่อตื่นขึ้นมาคนที่นอนเคียงกาย กอดก่ายและเปลือยเปล่า! กลับไม่ใช่เขา ชัชขยี้ตาแล้วขยับลุกขึ้นนั่งอิงหลังกับพนักเตียงอย่างเกียจคร้านโดยมีหมอนซ้อนหลังเอาไว้อีกที พลางมองไปยังสาวสวยที่ตามติดเพื่อนของเขาแจจากเมื่อสอง ทริปก่อนยิ้มๆ แล้วกวาดสายตามองผิวกายเนียนละเอียดที่โผล่พ้นจากผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยความขบขันสีหน้าเผือดซีดของหล่อน “ทำไม ตกใจมากหรือไงที่เป็นผมน่ะ” ธิสาหัวใจวูบไหว หน้าซีดสลับแดงด้วยความไม่เข้าใจ ก็เมื่อคืนคนที่หล่อนพาเข้ามานั้นคือภพธร แต่คนที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับหล่อนในเช้าวันนี้เหตุใดจึงเป็นชัช! “คุณ เข้ามาได้ยังไง แล้ว เข้ามาตอนไหน แล้วทำไม...” หญิงสาวหลุบสายตามองสภาพของทั้งตนและเขาอย่างกังขาสุดขีด ชัชป้องปากหาวหวอด หัวหูยุ่งเหยิงนิดๆ ขณะมองไปยังสาวสวยตรงหน้า เมื่อคืนธิสาร้อนแรงถูกใจเขามาก หล่อนเจนจัดจนเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย นึกมาถึงตรงนี้ก็ให้หวนคิดไปถึงภพธร ไม่รู้ป่านนี้หมอนั่นจะเป็นยังไงบ้าง เขาตวัดสายตามองหญิงสาวอีกครั้ง ธิสาร้ายไม่เบา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคิดอะไรกับเพื่อนของเขา แต่ที่ไม่รู้คือหล่อนคิดใช้วิธีสกปรกกับไอ้หมอนั่น คงคิดว่าพวกเขาจะโง่ไม่รู้อะไรเลยล่ะสิ “ก็เข้ามาหลังจากที่ไอ้หนึ่งมันออกจากห้องคุณนั่นแหละ ผมก็มึนๆ นะ ง่วงมากด้วย พอดีเจอมันที่หน้าห้อง มันบอกกับผมว่ามันไม่ไหวแล้ว ขอกลับห้องก่อน ผมก็เลยเข้ามานอนในห้องนี้ แต่ว่า...” เขาไล้สายตามองเรือนร่างหญิงสาวอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้คนถูกมองหน้าแดงก่ำ ความโกรธพลุ่งพล่านเต็มที่ “คุณ! อย่าบอกนะว่าคนที่อยู่กับฉันเมื่อคืนนี้ทั้งคืนคือ...” ชัชพยักหน้ายิ้ม “อือ ผมเองแหละ ก็จะให้ผมเล่นตัวไปทำไม ในเมื่อคุณเล่นคลุกวงในผมเสียขนาดนั้น แหม แต่จะว่าผมไม่ได้นะ คนกำลังจะหลับ คุณก็มานัวเนียบนตัวผม ไฟก็ไม่ยอมเปิด ผลเลยออกมาเป็นแบบนี้แหละ เสียใจด้วยนะคนสวย ที่พลาดเป้าไปไกล” ธิสาเบิกตาโต หายใจแรงถี่ จากนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังออกมาจากห้องของหญิงสาว ทำเอาเพื่อนๆ ของพวกเขาที่นอนกันคนละห้อง ห้องละสองบ้างสามบ้างเปิดประตูออกมาดูด้วยความตกใจเป็นทิวแถว... คุณนายงามตาและสาวใช้คนสนิทเดินมาดูเหตุการณ์ เช่นเดียวกับกลุ่มเพื่อนของภพธร ประตูเปิดผลัวะออกมาพร้อมร่างของชัชที่ใส่กางเกงนอนตัวเดียววิ่งหนีสาวสวยในชุดผ้าขนหนูกระโจมอก วิ่งไล่ตีเขาด้วยหมอนในสภาพหัวหูยุ่งเหยิง หน้าตาแดงก่ำด้วยความโกรธจัด “ไปเลยนะ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ อ๊ายยย” ผ่างง!! คนที่วิ่งผ่านประตูออกมาชะงักกึก เมื่อที่หน้าประตูของเขาเต็มไปด้วยพวกเพื่อนๆ และคุณนายงามตาพร้อมคนสนิท ทุกคนนิ่งอึ้ง อ้าปากหวอด้วยความตกใจ ส่วนคุณนายงามตาถึงกับหน้าตึงเพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องบัดสีในบ้านของท่าน ธิสาหน้าเผือดซีดลงทันทีที่กลายเป็นจุดเด่นทำให้ทุกคนมองมาเป็นตาเดียว “เอ่อ...” หญิงสาวอ้ำอึ้ง “ขอโทษค่ะ” สิ้นเสียงสั่นพลิ้วของธิสา ประตูห้องก็ถูกปิดลงอย่างรวดเร็วพร้อมร่างของหญิงสาวที่หายลับเข้าไปด้านใน ทุกคนจึงเปลี่ยนสายตามาที่ชัชแทน ชายหนุ่มยิ้มแหย พลางหัวเราะเบาๆ พร้อมยกมือไหว้ขอโทษคุณนายงามตา “ผมขอโทษครับคุณแม่ เกิดเหตุผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยครับ” เขากล่าวด้วยสีหน้าที่ติดจะทะเล้นเล็กน้อยทำให้คนอื่นๆ หัวเราะครืนออกมาอย่างอดไม่ได้ ส่วนคุณนายงามตาค้อนขวับ ก่อนจะผ่อนลมหายใจยาว ทั้งโกรธและขำไปพร้อมกัน “ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเถอะ ใกล้เวลาอาหารแล้ว ว่าแต่ตาหนึ่งยังไม่ตื่นอีกหรือ” หันไปถามคนสนิท ฝ่ายนั้นส่ายหน้าเบาๆ “คงยังค่ะคุณนาย” คุณนายงามตาพยักหน้าเบาๆ พลางหันไปยิ้มให้เพื่อนๆ ของลูกชาย “ตามสบายนะทุกคน แม่ขอตัวก่อน” เมื่อเสียงรับคำของบรรดาเพื่อนๆ ซาลง ก็กลายเป็นเสียงสอบถามชัชเซ็งแซ่ทันที บ้างก็หัวเราะขบขันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้ชัชจะไม่กล่าวอะไรมาก แต่ทุกคนดูเหมือนจะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนุ่มสาวทั้งสองคน ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูห้องปลุกคนที่นอนหลับให้ตื่นขึ้นพร้อมอาการปวดหัวตุบ เขานอนมึนอยู่กับที่ไม่ขยับ ทว่าเสียงร้องเรียกจากด้านนอกห้องทำให้เขาต้องขานรับ “ครับ ตื่นแล้วครับ” คุณนายงามตาและสาวใช้คนสนิทสบตากัน ก่อนจะหันไปมองประตูอีกครั้ง “แปดโมงกว่าแล้วนะลูก ลุกขึ้นมากินข้าวปลาได้แล้วนะ เพื่อนๆ ของลูกเขาตื่นกันหมดแล้ว” คุณนายงามตายั้งปากเรื่องชัชและเพื่อนผู้หญิงของเขาเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะหันไปสบตาคนสนิทที่ยิ้มให้ท่าน “ครับ เดี๋ยวผมลงไปนะครับ” เสียงเดินผ่านหน้าห้องไปแล้ว แต่ชายหนุ่มยังนอนนิ่ง ผ่อนลมหายใจยาว แล้วค่อยๆ รำลึกถึงเหตุการณ์คืนที่ผ่านมา แล้วเขาก็หันไปมองข้างกาย ทว่าบนเตียงกว้างของเขาว่างเปล่า ต่างจากสภาพเตียงนอนที่ยับย่น ยุ่งเหยิงราวกับผ่านมรสุมมาอย่างหนัก เขาก้มมองตัวเองแล้วใจหายวาบ รีบผุดนั่งแม้จะยังมึนงง ก่อนจะตลบผ้าห่มออก แล้วเขาก็ต้องใจหล่นวูบไปอยู่ที่ปลายเท้าเมื่อเห็นร่องรอยบางอย่างที่ทำเขาใจหาย นั่นคือหยดเลือดสีเข้มหลายหยดที่แห้งกรังติดผ้าปูที่นอนสีเทา คนที่เขาคิดถึงเป็นคนแรกไม่ใช่ใคร แต่เป็นเด็กสาว กอหญ้า... ภพธรยกมือขึ้นกุมขมับ ใบหน้าเผือดซีดลง เหตุการณ์นั้นผ่านเข้ามาในความทรงจำเป็นฉากๆ มือเรียวใหญ่ลดลงเขาผลิกฝ่ามือทั้งสองข้าง มองจ้องมันราวกับเป็นสิ่งพิเศษ ก่อนจะกัดฟันแน่นพร้อมกำมือเข้าหากัน จากนั้นเขาก้าวลงจากเตียง เดินเซหน่อยๆ ตรงเข้าห้องน้ำ จัดการทำธุระของตนเองอย่างรวดเร็วแล้วออกจากห้องด้วยสีหน้าถมึงทึง!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more