วันต่อมา
10:00น.
บ้านเอริ….
เอริ ฐิติมน…..
พรึบ
“ฉันนึกว่าแกคงจะเกลียดฉันไปแล้วซ่ะอีก…”ฉันเอ่ยบอกเพลงขวัญไปในขณะที่เธออุ้มเจไดลูกน้อยของเธอเดินตามหลังฉันเข้ามาภายในตัวบ้าน
“ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปี….?”ขวัญเอ่ยบอกฉันในขณะที่เราสองคนเดินถึงตัวบ้านด้านในกันแล้ว โดยที่ขวัญปล่อยเจไดลูกชายของเธอลงสู่พื้นบ้านฉันเพื่อปล่อยให้เจไดได้วิ่งเล่นในห้องโถงใหญ่ของตัวบ้าน บ้านหลังนี้ที่ขุนศึกซื้อให้ฉันอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรของคนรวยแต่ไม่ใช่ในเครือของบริษัทSMที่คุณหญิงนฤมิตรเป็นเจ้าของ
“เมื่อคืนแกทำฉันตกใจมากเลยนะ…แต่พอวันนี้ฉันมาเห็นสภาพของแกแล้ว…ฉันเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างโดยที่แกไม่จำเป็นต้องเล่าอะไรให้ฉันฟังเลยรู้ป่ะ?”
“สภาพฉันมันแย่ขนาดนั้นเลย?”ฉันเอ่ยถามขวัญไปพลางยิ้มแห้งๆให้เธอไปด้วย
“อื้อ…”ขวัญตอบฉันมาพลางยิ้มกริ่มแบบคนที่กลั้นหัวเราะไว้เพราะเธอคงจะเกรงใจสภาพของฉัน ที่หัวฟูหน้าตาบวมเบ่ง ดวงตาทั้
