พรึบ
“อื้อ….เจ็บ”ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บและจุกท้องที่ร่างของฉันโดนขุนศึกเขวี้ยงลงบนโซฟาตัวแพงอย่างแรง
“หึ….เจ็บเป็นด้วยเหรอ?”ขุนศึกเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงห้วนเรียบ เขาจ้องฉันตาเขม็ง อารมณ์ตอนนี้เขาพร้อมที่จะปะทุใส่ฉันเต็มที่ ว่าแต่เขาไปหัวเสียอะไรมาอีกเนี่ย
“เป็นบ้าอะไรเนี่ยขุน?”ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปอย่างสงสัยและงุนงง
เขาก็กระตุกยิ้มมุมปากขึ้นก่อนจะค่อยๆยื่นมือของตัวเองไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวของเขาอย่างช้าๆ โดยที่สายตาของเขาก็จับจ้องมองมาที่เรือนร่างของฉันอย่างไม่วางตา ฉันจึงรับรู้ได้ว่าเสื้อคลุมอาบน้ำของฉันมันถลกขึ้นมาเหนือขาเรียวอ่อนของฉันแล้วเพราะแรงผลักของขุนศึกเมื่อกี้นี้แน่ๆ
พรึ่บ
ฉันรีบเอื้อมมือลงไปเอาชายเสื้อคลุมปกปิดขาอ่อนของฉันอย่างรวดเร็ว แต่ก็รู้ว่ามันไม่ทันเสียแล้ว เพราะสายตาของขุนศึกที่จ้องมองมาที่เรือนร่างของฉันมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการจนฉันรับรู้ได้ว่าคงไม่มี
