พรึบ
“อื้ออเดี๋ยว….”
“อะไร…?”
“ฉันยังไม่พร้อม….”เสียงหวานเอ่ยบอกขุนณรงค์ไปอย่างอ้อมแอ้ม ที่โดนปลายจมูกโด่งของเขาซุกไซ้ซอกคอของเธอทำให้ขุนณรงค์ต้องผละใบหน้าหล่อออกมาจากซอกคอของฐิติมนอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่เขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแต่โดนคนบนร่างขัดจังหวะซะก่อน
“ทำไม?”
“เดี๋ยวมีคนมาเห็น…”ฐิติมนบอกขุนณรงค์ไปตามความจริงพลางมองไปรอบๆของตัวรถสปอร์ตที่จอดอยู่ข้างทางและที่ตรงนี้ก็เป็นทางเปลี่ยวยามค่ำคืนแบบนี้มีรถน้อยคันนักที่จะผ่านมาเส้นทางนี้
“เห็นก็ช่างดิ….อย่าชักช้าได้ป่ะ…เสียอารมณ์..”ขุนณรงค์ว่าอย่างหงุดหงิดและไม่สนใจฐิติมนที่ทำหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เขากลับก้มหน้าลงไปและเริ่มซุกไซ้ปลายจมูกไปกับโครงแก้มนุ่มของฐิติมนเลื่อนลงมาเรื่อยๆจนถึงซอกคอหอมๆที่เป็นกลิ่นกายเฉพาะของเธอทำให้ขุนณรงค์แทบคลั่งทุกครั้งที่ได้สูดดม
“จ๊วฟฟฟฟ”
“อื้ออออ”ฐิติมนร้องครางเสียงหวานเมื่อขุนณรงค์ได้ใช้มือหนาลูบไล้ร่า
