พรึบ
“อร่อยมากเลยหรือจ๊ะ?”ป้าบัวเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันเอาแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานของฉันอย่างขะมักเขม้นด้วยความหิวโหย
“แสดงว่าฝีมือคุณขุนศึกนี่ใช้ได้เลยนะคะ^_^”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ….ผมก็แค่เอาใจใส่ลงไป”
“แค่กๆๆๆๆ”คำพูดของขุนศึกและป้าบัวทำให้ฉันสำลักข้าวจนหน้าดำหน้าแดง อย่าบอกนะไอ้แกงส้มกุ้งชะอมไข่ที่แสนอร่อยนี่ ขุนศึกเป็นคนทำน่ะ!
พรึบ
“น้ำจ๊ะ…”ป้าบัวว่าในขณะที่ท่านยื่นแก้วน้ำส่งมาให้ฉันแล้ว ฉันก็ก้มศีรษะเป็นเชิงขอบคุณป้าบัวและยื่นมือไปรับแก้วน้ำเปล่ามาดื่มเพื่อทำให้ข้าวที่ฉันสำลักและติดคอให้อาการมันคลายลงทันที
“อึกๆๆๆๆๆๆ”
“ค่อยๆกินสิเอริ….ขุนทำไว้เต็มหม้อเลยนะ^_^”ขุนศึกว่าเสียงแจ่มใสร่าเริง ฉันก็มองหน้าเขาพลางเบะปากใส่
พรึบ
“หนูอิ่มแล้วค่ะป้าบัว”ฉันบอกป้าบัวไปในขณะที่ดันจานข้าวออกห่างจากตัวฉันไปแล้ว โดยมีสายตาของผู้ร่วมโต๊ะมองอยู่ด้วย
“พอดีหนูมีนัดนะคะ….และนี่ก็จะบ่ายแล้วด้วย.
