วันเดียวกัน…
13:00น.
ภัตตาคารAA
ชั้น อาหาร
เอริ ฐิติมน….
พรึบ
“สวัสดีค่ะ…คุณท่าน…”ฉันที่เดินเข้ามาภายในห้องอาหารหรูของภัตตาคารโรมแรมหรูแห่งนี้ได้แล้วก็ยกมือไหว้ผู้หญิงสวยสง่างามที่ใส่แว่นตาดำนั่งอยู่หัวโต๊ะทันทีด้วยความเคารพ ฉันแอบตกใจเล็กน้อยที่คุณหญิงนฤมิตรโทรหาฉันแล้วบอกให้ฉันรีบมาพบท่านที่โรงแรมหรูย่านใจกลางเมืองแห่งนี้
“เชิญนั่ง”คุณหญิงนฤมิตรไม่ได้ยกมือรับไหว้ฉันแต่ท่านกลับผายมือชี้ไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับท่าน
“ขอบคุณค่ะ”ฉันเอ่ยขอบคุณท่านไปพลางค่อยๆเดินไปลากเก้าอี้อย่างแผ่วเบาและเบามือที่สุดเพื่อไม่ให้มันเกิดเสียงดังเพราะเป็นเก้าอี้ไม้น่ะ
พรึบ
“เธอคงรู้….ว่าอะไรทำให้ฉันบอกให้เธอมาหาฉันในวันนี้…”คุณหญิงนฤมิตรเอ่ยเปิดบทสนทนาขึ้นทันทีที่ก้นของฉันแตะเบาะนั่งบนเก้าอี้ไม้สัก ฉันก็เม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับนัยน์สีดำของคุณหญิงนฤมิตรที่ตอนนี้ท่านได้ถอดเเว่นตากันแด
