“เธอ….ตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม…ที่จะทำแบบนี้?”เสียงเรียบๆเอ่ยขึ้นมาจากคุณจอมพลที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ ฉันที่นั่งเงียบมานานตั้งแต่รถของคุณจอมพลเคลื่อนตัวออกมาจากบ้านของฉันมาได้ครึ่งทางแล้ว ฉันก็ค่อยๆหันหน้าไปมองหน้าคุณจอมพลอย่างสงสัยในคำพูดของเขา
ที่เหมือนเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันประชดประชันขุนศึกอยู่ในตอนนี้โดยที่,ฟแ ใช้เขาเป็นเครื่องมือ
“ริขอโทษนะคะ…”ฉันเอ่ยบอกคุณจอมพลไปด้วยสีหน้าที่เศร้าสลดลง แต่คุณจอมพลกลับหันมายิ้มกว้างให้ฉันก่อนจะยื่นมือมาขยี้ผมฉันเล่นอย่างเบามือ
ความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้มันคืออะไรกันนะ มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นผิดแปลกไปจากขุนศึก แต่มันเหมือนฉันปลอดภัยทุกครั้งที่มีเขาคนนี้ยืนอยู่ข้างๆฉัน
บริษัท KA
13:30น.
โต๊ะทำงานเอริ
เอริ ฐิติมน….
พรึบ
“พี่เอริ…ไม่พักทานข้าวเหรอคะ?”เสียงหวานใสเอ่ยถามฉันอย่างเป็นห่วง ทำให้ฉันต้องละสายตาจากเอกสารบัญชีรายรับและรายได้ของเดือนนี้ขึ้นไปม
