ขุนศึก ขุนณรงค์....
"จ๊วฟฟฟฟแผล๊บ"ผมก้มหน้าก้มตาดูดดื่มน้ำหวานจากกลีบกุหลาบงามของเอริจนหมดทุกหยาดหยด ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าหล่อขึ้นไปมองหน้าหวานของเอริที่ตอนนี้เธอกำลังนอนหอบหายใจถี่รัวมองหน้าผมอยู่ ดวงตาคู่สวยมองผมอย่างหวานเยิ้มทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอคงจะยังไม่อิ่มกับความสุขที่ผมปรนเปรอให้เธอ
และผมก็ตั้งใจมาทำมากกว่านี้ด้วย ไม่ใช่แค่ผมจะมามีอะไรกับเธอเท่านั้น แต่ผมจะมาแก้แค้นเธอให้เธอรู้ถึงความเจ็บปวดที่ผมได้รับจากเธอ
"หึ....."ผมเงยหน้าจากร่องสวาทที่หวานหอมของเธอจนผมติดใจและอดที่จะคิดถึงมันตลอดเวลาไม่ได้ขึ้นมาจ้องมองหน้าเธอก่อนจะแค่นหัวเราะและมองเธอตั้งแต่เท้าขึ้นไปถึงศีรษะของเธอด้วยสายตาดูถูกที่ผมพยายามทำให้มันเป็นอย่างนั้น
เธอหลอกผม เธอเห็นผมเป็นคนโง่มาตลอด แต่แปลกทำไมผมกลับไม่โกรธเธอจริงๆสักที ผมอยากจะเกลียดอยากจะโกรธเธอด้วยซ้ำไป แต่ใจของผมมันก็เกลียดเธอไม่ลงจริงๆทั้งๆที่อยากจะเกลียดเธอ
