30นาทีต่อมา….
ห้างสรรพสินค้า KA
เอริ ฐิติมน….
พรึบ
“ลงมาสิ…เอริ”คุณจอมพลเอ่ยขึ้นในขณะที่เขาลงจากรถและมาเปิดประตูรถให้ฉันเสร็จสรรพแต่ฉันกลับยังไม่ยอมลงจากรถของเขา
“พี่จอม…พาริมาที่นี่ทำไมคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณจอมพลไปอย่างสงสัยพลางมองไปรอบๆของชั้นจอดรถของผู้บริหารที่จะได้รับสิทธิ์พิเศษในการจอดรถนั้นคือชั้นที่ห้าของห้างนี้ที่มีตัวเชื่อมนำทางโดยใช้ลิฟต์ด้วยแววตาสงสัย เพราะห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เป็นสาขาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงแห่งนี้ ซึ่งอยู่ในความดูแลของขุนศึกกับฉันมาโดยตลอด
“พี่ไม่มีทางควงเธอออกงานในสภาพแบบนี้หรอกนะ”คุณจอมพลว่าพลางจ้องมองร่างฉันตั้งแต่ศีรษะของฉันเลื่อนต่ำลงไปถึงปลายเท้า ฉันว่าเสื้อผ้าของฉันก็ดูดีอยู่นะ แบรนด์เนมซะด้วยแถมที่ฉันใส่อยู่นี้ก็มีมูลค่าหลายหมื่นอยู่น่ะ ไม่นับราคากระเป๋าที่ใบละสามแสนไม่อยากจะอวดแต่มันแพงมากค่ะ
“แต่พี่จอมพาริไปที่บ้านก็ได้หนิคะ…เสื้อผ้าออกงานริ…ยังดี
