“หมายความว่ายังไงอ่ะ…เอริ…ที่เธอลาออกจากเลขาของฉันไปเป็นเลขาของไอ้จอมแทน?”
“เพราะอะไรอ่ะเอริ?”ขุนศึกเอ่ยถามฉันพร้อมมองหน้าฉันด้วยแววสั่นไหวอย่างคนที่ร้องขอคำตอบจากฉัน
“และคุณมีเหตุผลอะไรคะ…ที่มาต่อยหน้าเจ้านายของดิฉัน?”ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปเสียงเข้มอย่างไม่พอใจเขาและไม่ได้ตอบคำถามของเขา ทำให้เขามองหน้าฉันด้วยแววตาน้อยใจที่ฉันเห็นคนอื่นดีกว่าเขา
“ก็มันจะลวนลามเธอ…”ขุนศึกตอบฉันมา ฉันก็หัวเราะออกมาอย่างนึกสมเพชเขาทำให้เขามองหน้าฉันอย่างงุนงงงงหนักเข้าไปมากกว่าเดิมอีก
“ใครว่าเขาลวนลามฉัน…ฉันเต็มใจเองต่างหากล่ะ”ฉันตอบเขาไปพลางลอยหน้าลอยตาให้ดูน่าหมั่นไส้
“เอริ!”ขุนศึกเรียกฉันเสียงเข้มอย่างไม่พอใจกับคำพูดของฉัน ฉันก็เลิกคิ้วมองหน้าเขาแววตาที่ใช้มองเขาก็ไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
“บางที…..คุณขุนณรงค์อาจจะลืมไปแล้วนะคะ…ว่าดิฉันกับคุณอยู่ในสถานะไหน…?”ฉันเอ่ยถามขุนศึกไป เขาก็จ้องหน้าฉันแวว
