เอริ ฐิติมน….
พรึบ
โพล๊ะ
“กรี๊ดดดดดดดด!”ฉันกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อขุนศึกได้ดันลำกายใหญ่ของเขาเข้ามาในร่องสวาทของฉันทีเดียวมิดลำและทีเดียวหนักหน่วงด้วยจนเยื่อพรหมจรรย์ได้ฉีกขาดไปอย่างรุนแรงโดยไม่ได้รับความทนุถนอมและความนุ่มนวลเลยสักนิด
“อื้ออ…เจ็บ…”ฉันร้องออกไปพร้อมนำ้ตาของฉันเริ่มไหลออกมาจากที่กลั้นไว้อยู่นาน ขาของฉันสั่นระริกด้วยความเจ็บ ร่างกายของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างทำให้ขุนศึกที่ก้มหน้ามองจุดเชื่อมของเราสองคนอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันทันที แววตาที่เคยเเข็งกร้าวก่อนหน้านี้ได้หายไปกลายเป็นแววตาอ่อนโยนและรู้สึกผิดขึ้นมาแทน
“เอริ….”เขาเรียกฉันเสียงแผ่วเบาแววตาของเขาสั่นไหว
“ไง….สะใจนายรึยัง?”ฉันเอ่ยถามเขาไป เขาทำท่าจะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน แต่ฉันกลับปัดมือของเขาให้ถอยห่างออกไปจากฉันอย่างเเรง
“เเล้วริ…ยั่วโมโหขุนทำไมอ่ะ…?”
“จะทำก็ทำให้จบดิ…”ฉันเอ่ยบอกเขาไป ทำให้ขุนศ
