เช้าวันต่อมา…
บริษัท KA
07:30น.
เอริ ฐิติมน….
พรึบ
“กาแฟค่ะ….^_^”
“ขอบคุณนะคะ….พี่เอริ^_^”
“จ้า….^_^”ฉันยิ้มให้กับน้องที่อยู่แผนกฝ่ายต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์ที่ฉันมักจะซื้อกาแฟมาฝากเธอและพนักงานคนอื่นๆอยู่เป็นประจำ วันนี้ก็เช่นกัน เมื่อฉันแจกจ่ายกาแฟหลายสิบแก้วที่ฉันซื้อมาจากคาเฟ่ให้พนักงานเรียบร้อยแล้ว ก็เดินตรงดิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปยังชั้นที่ฉันทำงานอยู่ทันที
ติ๋ง
ฉันกดลิฟต์และรอสักพักประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกโดยภายในตัวลิฟต์ไม่มีคนอยู่ ฉันเดินก้าวขาเข้าไปในตัวลิฟต์โดยไม่ได้รับร้อนอะไรและกำลังจะกดประตูลิฟต์ให้ปิดลงเพราะไม่มีใครมายืนรอลิฟต์เพื่อจะไปพร้อมกับฉัน
ตึกๆๆๆๆ
“รอด้วยค่ะ^_^”เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นกระเบื้องดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงหวานใสของใครคนหนึ่งที่ฟังดูคุ้นหูเอ่ยดังมาแต่ไกลพร้อมกับนิ้วเรียวยาวที่ยื่นมาจับประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดตัวลงให้อ้าออกและเปิดรับให้เธอที่อยู
