CHAPTER 37

1728 Words

“He’s just late but takot na takot na? Funny.” Bahagya kong siniko si Lucian. Sinundan ko ng tingin ang lalake na’ng umupo s’ya sa aming harapan. Hindi ko naman naiwasang titigan s’ya mula ulo hanggang paa. Not bad. Pasok nga s’ya sa standards ko. He is tall, magkasinglaki sila ng katawan ni Shark and halatang mayaman dahil sa pananamit, sa amoy ng perfume at sa aura n’ya. However, he looks so scared. “S-Sakura Verno, am I right?” panimula n’ya. His voice is deep but nanginginig din. What happened to him? I feel like he will go hide in a rat’s hole. He is terrified. “Yes, I am.” Ni hindi man lang s’ya maka-titig sa ‘kin ng diretso dahil bahagyang naka-yuko ang ulo n’ya habang nakikipagusap sa ‘kin. “I-I am very sorry but... I couldn’t make it. I-I came here to cancel our engagem

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD