Onları yemeğe almaya karar verdim.
Evde istekle hazırlanırken içimde bir tuhaf heyecan vardı. Onları ilk kez evimde ağırlayacaktım; bir yandan tanımak istiyordum, bir yandan da bu buluşmanın gerginlik yaratmasından korkuyordum. Yusuf Sinan dışarıda yapalım, yorulma, daha rahat olur dedi ama ben ısrar ettim. “En iyi burada tanırım” dedim kendi kendime.
Mutfakta tabaklar, peçeteler, tabii ki annemin tarifine yakın bir yemekler. Kültürümü de tanısınlar istiyorum. Her şeyi masaya koyarken ellerim titriyordu ama yapacak bir şey yoktu; el yordamıyla düzenledim.
Geldiler. Derya çiçek almıştı. Emre tatlı almayı tercih etmişti. Can omzunu silkti.
" Yusuf Sinan ev eşyası almaya izin vermedi. O yüzden ne alacağımı bilemedim. Bende sana bunu getirdim. " diyerek elime bir kağıt tutuşturdu. Açtım.
