Bir süre oyun kutularına baktım. Renkli kutular, minik zarlar, kartlar… Hepsi birbirine benziyordu ama içlerinden biri, renkli kartları olan gözüme daha sevimli geldi.
“Tamam, bunu oynayalım.” dedim. “Kelime anlatmalı bir şeymiş. En azından kolay gibi duruyor.”
Daha cümlemi bitirmeden Can hemen atladı.
“Ben Elif Yenge ile eş olmak istiyorum!”
O kadar hızlı söyledi ki Derya gülmekten kendini tutamadı. Emre ise kaşlarını kaldırıp Can ’a baktı.
“Can, Elif ilk kez oynayacak.” dedi ciddi bir sesle. “En azından bir tur oyunu kurallarına göre oyna. Mızıkçılık yapma.”
Can dudak büktü, çocuk gibi bir surat yaptı.
“Tamam ama hep şanslısın sen Emre, bu kez ben kazanayım biraz.”
Ben dayanamadım gülümsedim. Bu kadar ciddiye alınacak bir şey değil gibiydi ama aralarındaki tatlı atışma odayı ısı
