ตอนที่ 2
1137 Words
“ไม่เป็นไรค่ะ… แต่พี่ยักษ์น่ะสิคะไม่รู้เจ็บหรือเปล่า เพราะว่าพี่ยักษ์เอาตัวรับยาร์ไว้… ”
ดลยาร์ยังไม่ลืมเหตุการณ์เมื่อครู่
ตอนที่หล่อนล้มลงไปคร่อมร่างของเขา แล้วปากก็ประกบกัน ร่างน้อยๆ ของหล่อนทาบทับอยู่บนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของยักษ์ครู่สั้นๆ เพราะอาการตะลึงงันด้วยกันทั้งคู่
“รู้จักกันก็ดีแล้วค่ะ… เข้าบ้านก่อนเถอะยาร์ เพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ… ”
ปัทมาเดินนำหน้าดลยาร์เข้ามาในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่
ยักษ์เดินตามมาข้างหลัง รู้สึกสะดุดตากับความสวยและเซ็กซี่ของดลยาร์ ไม่คิดว่าเพื่อนของน้องสาวจะสวยขนาดนี้
เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอายักษ์ใจเต้น แค่ริมฝีปากที่สัมผัสเข้าด้วยกันเพียงชั่ววินาทีสั้นๆ ก็ทำให้ยักษ์รับรู้ได้ว่าเพื่อนคนนี้ของน้องสาวเป็นเหมือนขุมพลังความเร่าร้อนที่ยักษ์รู้สึกได้…ดลยาร์มีความร้อนแรงทางเพศที่ยักษ์สัมผัสได้อย่างคนที่มีเคมีสวาทตรงกัน
ในเวลาต่อมา
“สวัสดีค่ะลุงวัฒน์”
ที่ห้องรับแขก ดลยาร์ยกมือไหว้ ‘ชลวัฒน์’ ผู้ชายตัวใหญ่วัยห้าสิบปีผู้เป็นเจ้าของฟาร์ม
“สวัสดีจ้ะหนูยาร์… นานๆ จะมีโอกาสได้มาเที่ยวฟาร์มของลุง น่าจะอยู่เที่ยวนานๆ นะจ๊ะ”
ชลวัฒน์กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มของผู้ใหญ่ใจดี แม้ตอนนี้วัยจะแตะห้าสิบแล้ว แต่ก็ยังมีเค้าโครงของความหล่อเหลาไม่สร่าง แสดงว่าตอนเป็นหนุ่มเขาต้องหล่อมากแน่ๆ
“ไว้โอกาสหน้าถ้ามาอยู่ได้นานกว่านี้ยาร์จะมาอีกนะคะคุณลุง”
“มาได้เลยครับ… อยู่ตลอดไปเลยก็ได้ ตัวเล็กๆ แค่นี้พี่ยักษ์เลี้ยงไหว… เดี๋ยวพี่ยักษ์ดูแลเอง”
ยักษ์รีบบอก
“แหม… เอาเชียวนะมึงไอ้ยักษ์ เห็นผู้หญิงสวยๆเป็นไม่ได้”
ชลวัฒน์รีบดักคอลูกชายจอมเจ้าชู้
คำพูดของหนุ่มใหญ่เจ้าของฟาร์มเรียกเสียงฮาดังลั่นไปทั้งห้องรับแขก ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของชลวัฒน์จะดังขึ้น เขากดรับ รู้สึกตกใจกับข่าวที่ส่งมาจากต้นสายที่กรุงเทพฯ
“อะไรนะครับ… คุณแม่เข้าโรงพยาบาล”
เป็นเสียงของแม่บ้านที่ดูแลมารดาของชลวัฒน์อยู่ที่อีกบ้านในกรุงเทพฯ โทรมาบอกว่าตอนนี้คุณนาย ‘เจิดจันทร์’ มารดาของเขาเข้าแอดมิทในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
“คุณย่าเป็นอะไรคะคุณพ่อ”
ปัทมาถามบิดาด้วยความเป็นห่วง
“ก็อาการเดิมนั่นแหละ หน้ามืดเพราะเบาหวาน น้ำตาลลดต่ำมาก”
ชลวัฒน์กล่าวหลังจากกดตัดสาย
“พรุ่งนี้พ่อจะไปเยี่ยมคุณย่า”
ชลวัฒน์เป็นห่วงมารดา ทั้งที่ก็รู้ว่าคงจะไม่เป็นอะไรมาก เหมือนเช่นทุกครั้งที่เคยเกิดขึ้น
“งั้นปัทม์ไปด้วยนะคะ… นานแล้วค่ะที่ไม่ได้ไปหาคุณย่า”
“แล้วหนูยาร์ล่ะ… เพิ่งมาถึงยังไม่ทันได้เที่ยวเลย”
ชลวัฒน์หันไปมองลูกสาวเพื่อน ไม่ทันที่ดลยาร์จะกล่าวอะไร ยักษ์ก็รีบเอ่ยขึ้นทันควัน
“น้องยาร์ก็รออยู่ที่นี่ก็ได้นี่ครับ… เดี๋ยวผมดูแลให้เอง เพราะว่าพ่อกับยัยปัทม์ก็ไม่ได้ไปนานนี่ครับแค่คืนเดียวเอง… ใช่ป่ะ”
“ใช่… แค่คืนเดียวก็กลับมาแล้ว”
ชลวัฒน์เห็นด้วยกับความคิดของลูกชาย
“งั้นให้พี่ยักษ์พาเที่ยวนะยัยยาร์… แค่คืนเดียวฉันก็กลับมาแล้ว… อยู่ต่อนะเพื่อน”
ปัทมาคะยั้นคะยอ และดูเหมือนว่าทุกคนจะเห็นด้วยกับความคิดนี้
“งั้นก็ได้จ้ะ”
หญิงสาวพยักหน้ารับ และคนที่ยิ้มจนหน้าบานเป็นจานเชิงก็คือพี่ยักษ์
วันรุ่งขึ้น
ตอนเย็น เสร็จจากดูแลงานในฟาร์ม ยักษ์รีบขับรถกลับเข้ามาที่บ้าน ด้วยเย็นนี้มีแผนจะพาดลยาร์ไปเที่ยวชมพระอาทิตย์ตกดินที่จุดชมวิวบนเนินเขาท้ายไร่ที่เขาเกริ่นเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
ในเวลาต่อมา
ใช้เวลาไม่นาน รถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีส้มคันใหญ่ที่ยักษ์เป็นคนขับก็วิ่งมาถึงจุดชมวิว
“ว้าว… สวยมากค่ะพี่ยักษ์”
เมื่อเปิดประตูออกมาจากรถ ดลยาร์จ้องมองผืนฟ้าสีส้มอมแดงด้วยความตื่นตาตื่นใจ พระอาทิตย์สีแดงกลมโต กำลังลอยต่ำลงเกือบแตะสันเขา นกปากห่างฝูงใหญ่ชักแทวบินตามกันอยู่บนโค้งขอบฟ้า มองไวๆ เหมือนเส้นสีดำพาดผ่านกลุ่มเมฆสีแดง รอบๆ เนินเขาเล็กๆ ของจุดชมวิวโอบล้อมไปด้วยทุ่งดอกไม้และป่าเขียวขจี
“น้องยาร์จ๋า… มานั่งทางนี้ดีกว่า”
ยักษ์เอาเสื่อที่ใส่ไว้หลังรถกระบะออกมาคลี่ปูลงบนเนินดิน
“ให้ยาร์ช่วยนะคะ”
หญิงสาวขยับเข้ามาช่วยดึงเสื่อคนละด้าน คลี่ออกจากม้วน จากนั้นยักษ์ก็เดินกลับไปเอากระติกน้ำแข็งที่ข้างในแช่เบียร์เย็นฉ่ำไว้หลายกระป๋อง
“พี่ยักษ์เตรียมเบียร์มาด้วยหรือคะ... ”
หญิงสาวตกใจเมื่อยักษ์เดินกลับไปที่รถกระบะแล้วกลับมาพร้อมกับเบียร์ อีกมือหิ้วถุงพลาสติก มองไวๆ คล้ายมีกล่องสีขาวอยู่ข้างใน ที่น่าตกใจกว่าเบียร์ก็คือหมอนสองใบที่หนีบอยู่ใต้วงแขน
“จ้ะ… ดื่มด้วยกันนะครับ”
“ค่ะ… เอ่อ… มีหมอนมาด้วยหรือคะ”
“ใช่… พี่เตรียมหมอนมาด้วย เผื่อว่าน้องยาร์อยากนอนดูดาว… ไม่ต้องห่วงความปลอดภัยนะครับ ที่นี่เป็นอาณาเขตของฟาร์มเรา ไม่มีใครกล้าเข้ามา ทั้งประตูหน้าและประตูหลังของฟาร์มมีป้อมยามอยู่ทั้งสองด้าน”
เจ้าของฟาร์มการันตีความปลอดภัยของพื้นที่แห่งนี้
“ดีจังค่ะ… ฟาร์มของพี่ยักษ์กว้างขวางมากเลยค่ะ”
“ใช่ครับ… ฟาร์มนี้เป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นทวดของพี่ พอเรียนจบพี่ก็มาช่วยพ่อดูแลฟาร์ม น้องยาร์จ๋า… มาตรงนี้เถอะ”
หนุ่มสาวพากันมานั่งลงบนเสื่อ ยักษ์เอากล่องกระดาษสีขาวออกมาจากถุงพลาสติก มันคือของที่เขาแอบสั่งมาเซอร์ไพรส์ดลยาร์
“นี่อะไรคะพี่ยักษ์… ”
ลดยาร์จ้องมองกล่องสีขาวด้วยความสงสัย กระทั่งเขาเปิดฝาออก หล่อนจึงเห็นว่ามันคือเค้กรูปทรงหัวใจสีชมพูหวาน ตรงกลางมีครีมรูปทรงดอกกุหลาบสีแดงสลับชมพู มีตัวอักษรสีขาวโรยเอาไว้บนพื้นสีเหลืองอ่อน อ่านข้อความได้ว่า ‘สุขสันต์วันเกิดน้องยาร์… รักนะ… จากพี่ยักษ์’
“โอ้ว… พี่ยักษ์รู้ได้ยังไงคะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของยาร์”
- Writer
