[ จริงไหม...? ที่เขาว่าเกลียดอะไรจะได้แบบนั้น 🍃]
“ไอ้เหี้ยนั่นมันติดใจอะไรเธอนักนะ”
คุณสมบัติของผู้ฟังที่ดีถูกตัดทิ้งอย่างไร้เยื่อใย เพราะคล้อยหลังเพลงได้ไม่เท่าไหร่ ใบชาก็เหลือบไปเห็นหนุ่มวิศวะเดินดุ่มๆ มาจากประตูทางเข้าพร้อมกับพี่รหัส
จริงอยู่ที่เธอรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่ก็มีข้อสงสัยผุดขึ้นมากมายเช่นกัน
“หืม...มีอะไรดี?”
ใบชาจำต้องหันกลับมาให้ความสนใจแววตาและน้ำเสียงอันน่าสะอิดสะเอียนอีกครั้ง
“อยากรู้เหรอ…” เธอตั้งถามกลับแล้วเลื่อนแขนขึ้นกอดอก ทิ้งช่วงสะโพกพิงขอบโต๊ะแบบโคตรชิล พลางเคลื่อนมองสองหนุ่มที่เพิ่งมาถึงหมาดๆ ด้วยรอยยิ้มของคนถือไพ่เหนือกว่า ส่งผลให้คู่สนทนามองตาม
ผลัวะ!
เพียงเสี้ยววิร่างผู้ประสงค์ร้ายก็ปะทะเข้ากับคำตอบอย่างจังจนล้มลงกองบนพื้น ก่อนจะถูกเจ้าของหมัดกระชากคอเสื้อขึ้นมาประจันหน้า
“กูเตือนมึงแล้วใช่ไหม ว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงของกู!”
รีแอ็กชันผู
