[ ทุกคนก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ใครบ้างจะอยากเสี่ยงถ้ารู้ผลลัพธ์อยู่แล้ว...ว่าไหม? 🌞 ]
-----------------
BAD ENG' : 17
ดวงตาเฉี่ยวคมของตะวันในอ**บทบาทฉายแววหวั่นวิตกขณะมองตามแผ่นหลังบางไปจนลับตา
เดิมทีเตรียมคำมาสารภาพโดยตรง แต่บัดนี้กลับลังเล ไม่กล้าเสี่ยง
ใช่ว่าจะไม่รู้...ไอ้คนที่โดนชื่นชมจนแทบกระอักเลือดเมื่อครู่เป็นใคร เพราะงั้นความตั้งใจแรกจึงถูกปัดตก ลืมเรื่องการให้อภัยและจุดจบสวยหรูไปได้เลย...
ร่างสูงหยัดยืนพร้อมดึงหมวกฮู้ดลงมาอีกระดับ พ่นลมหายใจหนักๆ ก่อนก้าวเดินไปยังจุดหมาย
แต่พอมาถึงหน้าประตูห้องครัวเท่านั้นแหละ
ปึก! พรวด…
หนึ่งคนเดินออก อีกคนเลี้ยวเข้า มันจะไปเหลืออะไรล่ะ
เจ้าบ้านที่ถือแก้วน้ำอยู่ในมืออ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อเกิดการประสานงาอย่างจัง เธอกะพริบตาปริบๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องทำอะไรสักอย่าง
“…ขอโทษค่ะ!” ใบชาวางแก้วลงแล้วหันไปคว้ากระดาษทิชชูตร
