ฮวน หลุยส์ :
ฉันยืนนิ่งอยู่หน้าประตูบ้านหลังเก่าของตัวเอง เอมี่ไม่แคร์เลยว่าจะทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ ตรงกันข้าม ฉันคิดว่าเธอคงอยากเห็นฉันเจ็บด้วยซ้ำ
ฉันรู้ว่าเธอจะไม่เปิดประตูให้ฉันอีกแน่ ๆ ฉันจึงเดินจากมา เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาได้ไม่กี่ชั่วโมง สิ่งแรกที่ฉันทำคือมาหาเธอและลูก ๆ แต่ฉันแน่ใจเลยว่าเธอคงไม่เชื่อ ถ้าฉันบอกว่าอยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง
เธอโกรธจนแทบลุกเป็นไฟ และฉันก็เข้าใจดี ทุกคำที่เธอพูดมันจริงทั้งหมด ฉันมันโง่เองที่นอกใจเธอ และสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น—เธอจับได้โดยบังเอิญ และตอนนี้เธอก็เกลียดฉัน
ฉันไม่มีข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ตอนที่ฉันพบกับแคทตี้ ฉันไม่คิดเลยว่าจะรู้สึกอะไรกับเธอ แต่พอเราได้ใช้เวลาด้วยกัน ความรู้สึกดึงดูดซึ่งกันและกันก็เกิดขึ้น และมันพัฒนาจนถึงจุดที่ฉันอยากลองทำอะไรบางอย่างที่เกินเลย
แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็ไม่อยากทิ้งบ้านของตัวเอง ตอนนี้ ฉันไม่ต้องเลือกอ
