IRENE
“Ma, nandito na po ako!” Sigaw ko pagkarating ko ng bahay, maaga pa akong naka-uwi dahil sa wala ngang klase. Medyo gutom na ako kaya binuksan ko ang kaldero at tsaran!!! Walang sinaing, wala ring ka ulam-ulam. Napagod ako sa pagdamba ko sa kidnapper kanina lang. Sana ay Okay lang ‘yong bata ngayon. Kailangan kong mag move-on at kalimutan ang nangayaring iyon kahit nakakatakot. Hindi uso ang trauma-trauma sa mahihirap na kagaya ko. Hindi ko naman mahagilap sa radar ko si Mama.
Saan kaya siya?
Lumabas ako para mag tanong-tanong sa mga kapit-bahay, wala kasing cellphone iyon si mama kaya hindi ko ma-text man lang. Pagka labas ko ay nakita ko si Aling Betchay na naka tambay sa upuan ng tindahan niya.
“Aling Betchay, nakita niyo po ba si Mama?” Tanong ko.
“Ay, umalis...nagmamadali!
