"Brayden," patuloy kong pagmamakaawa.
"Shh..." Unti-unti nang pumasok si Brayden, rason para mapapikit ako.
Mariin ang pagkakapikit ng mga mata ko. Sa apat na araw na nagdaan, ngayon na lang ulit kami nakapag-ensayo sa kama. Ewan ko ba pero parang bago pa rin ito sa pakiramdam ko, ni hindi man lang ako masanay-sanay.
Dapat yata ay araw-araw na rin namin itong gawin ni Brayden bilang exercise na rin? Para hindi na gano'n kasakit.
Umawang ang labi ko nang maramdaman ang kabuuan niya sa loob ko, buong-buo at sagad na sagad kung kaya ay ramdam na ramdam ko ang pagkakapuno ko. Tila ba lahat ng kulang sa pagkatao ko ay napunan sa pamamagitan no'n.
Mayamaya lang nang wala na ring paliguy-ligoy si Brayden, mabilis siyang umatake. Hindi na ako nagulat, pero tumakas pa rin ang malakas na tili s
