KAĞAN
Bir Sanem muhabbetidir gidiyordu. Kızı o akşam ilk kez gördüğümü kırk kez söylemiş olsam da Gökçe bana değil yalan söyleyene inanıyordu. Zaten o kız neden benim hakkımda yalan söyleme gereği duymuştu onu bile anlamış değildim.
Tanımıyordum arkadaş! Tanısam ne diye yalan söyleyecektim, anlamıyordum ki!
Yalan söylemeye ihtiyacım mı vardı? Hayır yani, geçmiş zamanın hesabını niye veriyordum Gökçe’ye! Yine de bir yanım nedensiz bir şekilde o kendini beğenmiş ve insanları aşağılayan kadınla bir alakam olmadığını kanıtlamak istedi. En azından ona bu konuda yalan söylemediğime inanmasına ihtiyacım vardı.
Ayrıca sinir de olmuştum. Nasıl bana değil de o kızın sözüne güvenirdi ya?
Ona bizi yüzleştir demiştim fakat buna bile yanaşmıyordu. Gel de delirme! Alamadığım öpücüğe mi yanayım yoksa
