GÖKÇE
“Gökçe Hanım sizi görmek isteyen biri var.”
Garsonun sözleriyle omuzlarım dikleşti. Gerginlik içinde bir nefes aldım. Şef yardımcısı olarak başlamıştım ve şefin dik bakışları ismimi duymasıyla bana dönmüştü. Dün bir bugün iki der gibi bakıyordu.
Haklıydı adam.
“Müsait değilim, iş çıkışında görürüm kendisini,” diye açıkladım. Kağan'ın geldiğine emindim. İki gündür bana biraz nefes sahası bahşetmişken, beni ayağına çağırmasına deli olmuştum. Sanki istediği vakitte evime gelemiyormuş, geldiği gibi ben davet etmeden içeriye girmiyormuş gibi bir de işyerine mi gelmişti? Kesinlikle bir dayağı hak ediyordu.
“Beş dakikaya geliyorum,” diye mırıldandım şefe doğru. Hızlı adımlarla restoran bölümüne girip Kağan'ı aramaya başladım. Görememiştim. Göremediğim gibi de burada durmuş vakit kaybe
