18 ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคุณเป็นใคร
รถแท็กซี่ชะลอจอดลงหน้าประตูรั้วอัลลอยด์ของคฤหาสน์หลังงามที่สลักชื่อที่หน้าประตูไม้ว่า ‘คฤหาสน์วรโชติเมธี’ แม้ว่าข้างนอกจะงดงามแค่ไหน แต่สำหรับเมริษาที่อยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต เธอแทบไม่มีความสุขเลยด้วยซ้ำ
และยิ่งมาเจอเรื่องนี้เข้า ทำให้ทั้งบ้านแลดูวุ่นวายไปหมด
“เมย์กลับมาแล้วค่ะคุณพ่อ” เมริษาเอ่ยกับบิดาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว
วิศรุตที่นั่งรอการกลับมาของลูกสาวคนเล็ก ปรายตาดุจัดมองมาที่เธอ ใบหน้าบึ้งตังของท่านก็ยังทำให้เมริษารู้สึกใจไม่ดีอยู่ทุกเมื่อ
“แกหายไปไหนมา”
“เมย์ไปจัดการเรื่องนี้มาค่ะ”
วิศรุตนิ่งไปครู่ใหญ่ ไล่ดูข่าวของลูกสาวและดูเหมือนว่าตอนนี้สาวคู่กรณีออกมาแถลงการแล้วว่าเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด เมริษาไม่ได้มีความผิดใดๆทั้งสิ้น ทำให้เธอหลุดพ้นจากมลทินทั้งปวง
“ก็ยังดีที่มีจิตสำนึก ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นออกมาขอโทษแกแล้ว”
กึก!
ร่างเล็กของเมริษากระตุก นี
