พอถึงช่วงเย็น ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับห้องไปอาบน้ำ เธอก็บังเอิญเจอกับเจ้าของคฤหาสน์ที่เพิ่งกลับมาจากบริษัทพอดี ร่างเล็กหยุดนิ่งก่อนจะรีบยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณท่าน”
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับหนูอยู่พอดี ตามมาสิ”
แม้จะงุนงงแต่เธอก็ยอมเดินตามหลังท่านไปแต่โดยดี และเริ่มแปลกใจมากขึ้นที่การพูดคุยครั้งนี้ต้องเข้ามาถึงห้องทำงานส่วนตัว ซึ่งปกติเจ้าของคฤหาสน์ไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมา นอกจากแม่ของเธอคนเดียวเท่านั้น
สมองเริ่มคิดไปไกลด้วยความกังวล มีวูบหนึ่งที่คิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอและลูกชายคนโตของท่าน แต่ก็ปลอบใจตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่านว่าคงเป็นเรื่องข่าวที่ลงในวันนี้
ดวงตากลมทอดมองผู้มีพระคุณที่เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานด้วยท่าทางสง่า ทั้งที่ปกติเธอกล้าสบตา แต่คราวนี้กลับรีบหลบสายตาที่จ้องมาราวกับคนรู้สึกผิด
“มีคนคนหนึ่ง ขอร้องกับฉันเอาไว้ ให้ดูแลหนูให้ดี”
หมวยลี่ค่อย ๆ เงยหน้
