เพนท์เฮ้าส์
เหมือนว่าหมวยลี่จะเดินช้าเกินไปจนทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดถึงได้ถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนตัวแทบปลิว แม้เธอจะไม่ได้ร้องออกมา แต่แววตาไม่สามารถปกปิดความเจ็บปวดได้
เมื่อเข้ามาในห้อง คนที่อารมณ์เสียก็ฉุดดึงเสื้อผ้าออกจากตัวของร่างเล็กทันที จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำผิดอะไร ถึงได้ทำให้เขาเกรี้ยวกราดและป่าเถื่อนใส่ขนาดนี้
อาจเป็นเพราะคำพูดนั้น แต่เธอไม่ได้นึกเสียใจ หรือโทษตัวเองแม้แต่น้อยที่พูดมันออกไป เพราะปลอกคอที่ว่ามันไม่มีอยู่จริง
ขณะที่เสื้อผ้ากำลังหลุดลุ่ยออกจากตัว ร่างเล็กก็ถูกดันให้ถอยหลังเข้าไปในห้องนอนอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งแผ่นหลังถูกผลักให้นอนราบลงบนเตียง
เรือนร่างท่อนบนเปลือยเปล่า ไม่ต่างจากค่ายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตลอดทางเดินเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของทั้งคู่ที่กระจัดกระจายไปคนละทิศทาง
จู่ ๆ คนที่ยืนอยู่ก็หยิบบุหรี่ขึ้นมา ใบหน้าหล่อก้มลง แต่ยังไม่ทันได้จุดไฟ
