@บริษัททรัพย์หิรัญสกุล
วันนี้ลู่หาน ลูกเลี้ยงของหลงอวี่เข้ามาพูดคุยเกี่ยวกับแบบแผนธุรกิจที่บริษัท แน่นอนว่าตั้งแต่ครั้งนั้นค่ายก็ไม่ได้ยินดีต้อนรับสักเท่าไรนัก
“ไม่เชิญผมไปกินมื้อค่ำที่บ้านหน่อยเหรอครับ”
หลังจากคุยงานได้พักหนึ่ง ลู่หานก็เอ่ยถามขึ้น ชวนให้ใบหน้าหล่อของร่างสูงฝั่งตรงข้ามค่อย ๆ เงยขึ้นมา พร้อมเลิกคิ้วเข้มถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“จำเป็นด้วยเหรอครับ?”
“แหม คุณค่าย เราทำธุรกิจใหญ่ด้วยกัน ทำไมถึงพูดตัดความสัมพันธ์แบบนั้นล่ะครับ” เขายิ้มชอบใจกับคำตอบ ที่ไม่รักษามารยาทระหว่างพันธมิตรธุรกิจเลยแม้แต่น้อย
“ต่อให้ไป คุณลู่หานก็คงไม่ได้เจอคนที่อยากเจอหรอกครับ” ค่ายตอบเสียงเรียบ เพราะรู้เจตนาของอีกฝ่ายดี เขาถึงได้อารมณ์เสียอย่างนี้
“อ่า น่าเสียดายจริง ๆ” ลู่หานถอนหายใจออกมาเบา ๆ พลางจินตนาการไปถึงใบหน้าสวยของผู้หญิงที่ได้เจอกันเมื่อครั้งก่อน แม้จะผ่านมานับเดือนแต่ก็ยังจดจำ
