ร่างเล็กไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมามากไปกว่านั้น เพราะไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถาม ว่าทำไมคนรักเก่าของค่ายถึงโผล่มาที่นี่ เพียงแค่เปิดทางให้ทั้งสองได้คุยกัน เพราะเหมือนว่าเธออยากจะคุยกับเขา
“ถอยไปสิคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พยายามควบคุมไม่ให้สั่นเครือ
สิ้นสุดคำพูด เสียงของผู้หญิงอีกคนที่อยู่ภายในห้องก็เอ่ยขึ้น “ค่าย ปล่อยให้มันกลับไปสิคะ”
หลังได้ยินคำพูดของคนในอดีต สายตาคู่คมก็ตวัดไปจ้องใบหน้าของเธอ ก่อนน้ำเสียงเย็นเฉียบจะเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างไร้เยื่อใย “คนที่ต้องออกไปคือเธอ”
“โบว์ตั้งใจมาหาค่าย ทำไมไล่กันอย่างนี้คะ”
“มาหาเพื่ออะไร?”
หมวยลี่ไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้อีกแล้ว ไม่อยากต้องมาฟังทั้งสองคนย้อนไปถึงอดีต เธออยากออกไป แต่พอจะก้าวขาเดิน ก็ถูกฝ่ามือหนาจับรั้งเอาไว้แน่น
“ทีค่ายยังบินไปหาโบว์ที่ฮ่องกงได้เลยนี่คะ” รอยยิ้มจาง ๆ ผุดขึ้นพร้อมแววตาจงใจ เมื่อพอจะคาดเดาได้ ว่าความสัมพันธ์ของค่าย
